Zondag 7 juni kwamen er meer dan 10.000 mensen samen in Brussel om te betogen tegen het politiegeweld in de Verenigde Staten en om hun stem uit te spreken tegen het dagelijkse racisme in de Belgische samenleving.
Twee weken geleden werd ik wakker met de beelden van een zwarte man die smeekte om zjin leven, terwijl een witte politieman zijn knie op zijn nek duwde. Die zwarte man heet George Floyd. Meer dan acht minuten lang werd hij tegen de grond geduwd. “I can’t breathe” waren zijn laatste woorden.
Omstaanders filmden het gebeuren, vroegen de agent om op te houden, wezen hem op het feit dat Floyd niet kon ademen en dat ze hem zware schade toebrachten. Maar de agenten die erbij stonden ondernamen niets. George Floyd overleefde het niet en stierf op weg naar het ziekenhuis.
George Floyd, Breonna Taylor, Ahmaud Arbery: het zijn allemaal bekende slachtoffers van politiebrutaliteit in de Verenigde Staten. Ook in België zijn er al verschillende doden gevallen ten gevolge van buitensporig geweld door politieagenten. Ik denk daarbij aan Adil, Mawda, Mehdi, en zoveel anderen.
Het is genoeg geweest. Dat was de boodschap van Black Lives Matter-betoging in Brussel. Gerechtigheid moet er komen. De agenten in kwestie moeten opgepakt en vervolgd worden.
All Lives Matter
Dat alle levens er toe doen, spreekt voor zich. Wie ‘Black Lives Matter’ zegt, wil daarmee niet zeggen dat andere, niet-zwarte levens niet belangrijk zijn. Het wil eenvoudigweg zeggen dat het leven van zwarte mensen evenwaardig is aan dat van alle anderen. Zwarte Amerikanen zouden niet bang moeten zijn om vermoord te worden door de politie,want de belangrijkste taak van de politie is om burgers te beschermen. All lives can't matter until black lives matter as much as white lives do.
Vreedzaam protest in Brussel?
Rond 15u was het tijd voor de speech. De betogers riepen luidkeels “Justice”, “Black Lives Matter”, “George Floyd” “Justice Pour Adil”. Ik kreeg kippenvel, want als zwarte man was het heel hoopgevend om te zien dat meer dan 10.000 mensen waren samengekomen in tijden van corona. Ik kreeg hoop op een beter toekomst voor mij, mijn familie en andere zwarte mensen die hier wonen.
Sommige mensen waren bang om naar de betoging te komen, maar deelden wel de positieve berichten op hun sociale media. Veel mensen luisteren naar podcasts, kijken naar films en lezen boeken over racisme. Dat is positief. Als we jonge burgers blijven informeren en als zij zichzelf gaan verrijken, kunnen we zorgen voor betere politieagenten in de toekomst.
Ik maakte tijdens de betoging beelden van borden, slogans en gezichten van mensen. Het protest was vreedzaam tot ongeveer 17u. Daarna moesten we naar huis. Maar als 10.000 mensen die met de trein of de metro naar huis moeten, zorgde voor veel chaos. Ik besloot nog even in Brussel te blijven met vrienden. We gingen in het park zitten en aten samen pizza om het vreedzame protest dat we net hadden getoond, te vieren. Ik wil niet teveel woorden wijden aan de plunderaars en de mensen die het vreedzame en solidaire karakter van de betoging hebben besmeurd. De media hebben zich grotendeels op die negatieve gebeurtenissen gefocust. Uiteraard betreur ik de rellen en plunderingen, maar het is niet de essentie van de betoging en het protest. De essentie is dat duizenden mensen hebben aangetoond dat ze genoeg hebben van het structureel racisme en discriminatie in een samenleving waar ze al decennia deel van uitmaken.
Dit artikel werd gepubliceerd door De Wereld Morgen op 11/06/2020
