Viv Van Dingenen (56) is een oude rot in het vak die we kennen van onder meer Thuis en Witse. Op dit moment schittert ze in de serie Glad IJs op VTM en Streamz. Ook in het tweede seizoen van De Twaalf zal ze mee in de jury zitten. Ze heeft al heel wat op haar palmares, maar is nog niet van plan om stil te blijven zitten. “Ik ben geen acteur geworden voor het applaus.”
Op een frisse zondagmiddag stuik ik toe bij Van Dingenen thuis. Het gure en koude weer buiten staat in schil contrast met haar warme en aangename persoonlijkheid. We nestelen ons in de zetel met een theetje en een dekentje. Haar man en dochter zijn aan het werk. “ze werken samen, schattig hé.” Het lijkt alsof ik op bezoek ben bij mijn toffe tante. Gezelligheid troef!
Je bent een tijd ziek geweest, eierstok- en baarmoederhalskanker. Ondertussen ben je in remissie en weer aan het werk. Hoe is het om een comeback te maken in de mediawereld?
Viv Van Dingenen: “Ik ben er inderdaad even uit geweest, maar het begint stilaan weer terug te komen. Dat heb ik vooral te danken aan mijn deelname aan de series GR5 en Glad Ijs. Zulke grote producties scheppen vertrouwen en zorgen ervoor dat tv- en theatermakers weer contact met me opnemen. ‘She’s back’, denken ze dan. (lacht) Er liggen nog wel een aantal fijne dingen op mijn pad.”
Hoe komt het eigenlijk dat je drama bent gaan studeren?
“Ik ben geen acteur geworden voor het applaus. Al vroeg begon het te kriebelen om verhalen te vertellen. Mensen fascineerden me altijd al. Ik vraag me af waarom ze bepaalde dingen doen of denken. Het is boeiend om in het hoofd van verschillende personages te kruipen. Op mijn achttiende deed ik ingangsexamen om drama te studeren in Antwerpen. Het waren twee selectiedagen. Al na de eerste dag voelde ik dat ik er nog niet klaar voor was. Ik voelde me zo kwetsbaar en beoordeeld. Daarom ging ik logopedie studeren. Een aantal jaar en een diploma verder besloot ik toch om drama aan het conservatorium in Brussel te studeren. Ik kon de droom niet van me afschudden.”
Vind je het jammer dat je niet meteen je hart gevolgd hebt?
“Eigenlijk niet. Ik was volwassener en stond steviger in mijn schoenen. Het zorgde er ook voor dat ik later in het vak kwam. Dat vind ik een voordeel. Als jonge actrice ben je enorm kwetsbaar, want je carrière hangt volledig af van de goodwill van anderen.”
Zijn er dan dingen in je leven waar je wel spijt van hebt?
“Ik denk dat alle dingen die je overkomen en alle keuzes die je maakt, je een stukje vormen. Zowel positieve als negatieve dingen leren je iets. Ik geloof dat je uit alles groeit. Ook weet ik ondertussen dat ik me geen zorgen moet maken over mijn pad. Als er een tegenslag is, probeer ik om niet meteen al mijn dromen te laten varen. Het is wel oké om even dingen te laten rusten want je weet nooit wat er nog op je levenspad komt. Alles komt op zijn pootjes terecht, daar hou ik me aan vast.”
Je blijft er duidelijk in geloven. Heeft deze mentaliteit je geholpen tijdens je ziekte?
“Als je kanker hebt, ben je overgeleverd aan je lichaam en medische kennis. Er zijn zoveel verschillende factoren die je zelf niet in de hand hebt. Dat maakt het soms moeilijk om echt te geloven dat het volledig goed afloopt. Ik ging er honderd procent voor, informeerde me en dacht mee. Nu ben ik in remissie en de dokters gaven me een goede prognose. Ik heb er vertrouwen in.”
Sta je sinds je ziekte anders in het leven?
“Het heeft me vooral langzamer doen leven. Ik heb geleerd om met heel weinig blij te zijn. Het enige belangrijke in het leven zijn de kleine dingen, waaronder warmte van mensen. Ik zou mezelf omschrijven als een echt mensenmens. Ook probeer ik - zonder een oordeel te vellen - alleen te kiezen voor de dingen waarvan ik weet dat ze me gelukkig maken.”
Is dat belangrijk voor jou, oordeelvrij zijn?
“Enorm. Dat is waar ik voor zou willen staan en wat ik mijn dochter wil meegeven. Ik vind het bijna raar dat we altijd meteen een mening over iets of iemand hebben. Oordelen sluipen er snel in, ik betrap mezelf er ook wel eens op. Ik denk dat de kunst erin bestaat ze op te merken en aan te passen. Natuurlijk is het soms eens nodig om je gedacht te zeggen. Je moet je stem gebruiken.”
Doe jij dat wel eens? Je uitspreken over iets dat je belangrijk vindt?
“In mijn situatie heb je de kans om een stem te hebben. Ik vind het van belang om die nuttig te gebruiken. Vooral op momenten dat je voelt dat je een boodschap hebt die gehoord moet worden. Het ligt in mijn karakter, denk ik. Ik wil dat mensen verder kijken. Ik zet bijvoorbeeld niet snel iets op Facebook, maar toen een vriend van mij slachtoffer werd van gaybashing, vond ik dat het nodig was. Lang dacht ik dat het hier in België wel goed zat. Ondertussen is het duidelijk geworden dat er wel nog dingen zijn waarvoor we op de barricade moeten blijven staan.”
Je bent inderdaad niet zo actief op sociale media
“Ik zou bijna durven zeggen dat ik sociale media haat. Ze slorpen onze tijd op. Mensen lijken te vergeten dat er naast de digitale wereld ook een gewone wereld is. Sociale media zijn een ballast en het is jammer dat ze zo prominent aanwezig zijn in onze levens. Altijd bereikbaar moeten zijn en alle negatieve bagger kunnen lezen, ik word er niet gelukkig van. Volgens mij hebben ze een enorm negatieve invloed op mentale gezondheid. Het maakt mensen onzeker en zorgt ervoor dat we veel te snel en in functie van anderen leven.”
Wat doe je nog zoal, naast sociale media vermijden, om voor je mentale welzijn te zorgen?
“Tijdens de eerste lockdown ben ik zoals bijna iedereen beginnen wandelen. Nu doe ik nog steeds dagelijks een wandeling. Dicht bij de natuur zijn en omringd zijn door mensen die ik graag zie, geven me energie.”
Over de lockdown en de coronacrisis gesproken, hoe heb je dit allemaal ervaren?
“Ik zat twee maanden met mijn dochter thuis terwijl mijn man ging werken. We zochten een manier om er zo goed mogelijk door te komen en om niet geïrriteerd te raken. Dat lukte eigenlijk wonderbaarlijk goed. Het versterkte iets tussen ons. De lockdown leerde ons allebei weer plezier te beleven als kleine kinderen. De eerste keer dat we verder dan vijf kilometer reden met de auto voelde het alsof we op reis gingen. Dat was een zalige dag.”
Hoe zie je jezelf in je gezin?
“Dat is een goede vraag. (lacht) Ik probeer een zeker basis te vervullen. Ik wil degene zijn die er altijd is en open staat voor een gesprek. Ik wil graag een rots in de branding zijn voor mijn man en dochter.”
Dat staat best wel in contrast met de veranderlijke, vluchtige aard van je job. Heb je hier moeite mee?
“Het projectuele van dit beroep is wat het zo fijn maakt. Na intense maanden samenwerken, komt er een einde aan een project. Ik heb er wel nood aan om ergens terecht te komen en helemaal opnieuw te beginnen. Dat ontwortelen is wel eigen aan mijn persoonlijkheid. Ik merk dat mijn dochter die drang ook heeft.”
Het lijkt alsof je een hechte band hebt met je dochter. Herken jij jezelf in haar?
“Absoluut. Dat is ook de reden waarom we zo goed overeenkomen. Ik ben ongelofelijk trots op Sterre. Ze studeerde film en als eindwerk maakte ze een film over grensoverschrijdend gedrag: ‘Je dis non!’ Ik ben blij dat ze haar stem gebruikt. Ze heeft dezelfde nood om een verhaal te vertellen. Om dingen te maken met een boodschap.”
Welk advies zou je je dochter en haar generatie nog willen geven?
“Ga op zoek naar een mooie balans in je leven. Werk, privé en dromen moeten in evenwicht zijn. Probeer om tussen het drukke leven ook dromen te blijven hebben. Leer genieten van de tussenperiodes. Verlangen naar iets is één van de fijnste gevoelens ter wereld.”
Glad ijs, nu online te bekijken op Streamz en VTM GO.
Dit artikel werd gepubliceerd door NXTPOP op 04/02/2022.
