© Mustafa Körükçü

Anno 2019 wonen er in Antwerpen zo’n 7777 mensen van Sub-Saharaanse Afrikaanse afkomst. Dat zijn er ongeveer zeventig procent meer dan in 2003. Stilaan vinden ook zij de weg naar de artistieke sector. StampMedia legde zijn oor te luister bij enkele kunstenaars. Vandaag: Alexia Marthe Kasabika (21) uit Linkeroever.

Alexia Marthe Kasabika

21 jaar

Congolese roots

Sabbatjaar

Auteur van het boek “Love Story in Manhattan”

Hoe ben je begonnen met schrijven?

“In het tweede middelbaar won ik een wedstrijd kortverhalen schrijven. Ik ben dan beginnen te schrijven met “Episode” (Nvdr. : Een applicatie waarbij iemand zijn/haar verhalen kan schrijven en die dan kan delen met andere gebruikers). Maar dat bleek mijn ding niet te zijn, omdat programmeren niets voor mij is. Ik ben dan begonnen met het schrijven van een ‘echt’ verhaal: “Love Story in Manhattan”.”

Waarover gaat “Love Story in Manhattan”?

Het boek gaat over het elite koppel Margaret Jade Reed en Tom Forbes, die samen een modellen/magazinebureau runnen. Margaret is een Afro-Amerikaanse vrouw die op een bepaald moment zwanger wordt. Dat is erg vreemd, want er is haar altijd gezegd is dat dat nooit zou lukken. Alles gaat goed tussen het koppel, tot op het moment dat Tom Forbes zijn oude beste vriend Jay Martinez terugziet. De terugkomst van Jay zal voor discussies en ruzies tussen Margaret Jade en Tom zorgen. Jay heeft Tom geïntroduceerd in het gebruiken van drugs en Margaret is niet opgezet met Jay’s terugkomst. Dit moet het eerste deel een trilogie worden.”

Hoe lang heb je erover gedaan om dit boek te schrijven?

Ik ben eraan begonnen rond mijn zestiende en in maart 2018 – na enkele periodes van rust tussen - was de proefversie klaar. Ik heb uiteindelijk een uitgeverij gevonden die het wilde publiceren (Uitgeverij Lecturium, nvdr.) Toen ik het vernam, heb ik gehuild van vreugde. Ook mijn ouders waren heel blij. Het voelt goed als je ouders je steunen in wat je doet. Ze hebben me een contract van twee jaar aangeboden. Dat zorgt ervoor dat ik een of meerdere boeken via hen kan uitbrengen.  

© Mustafa Körükçü

Hoe verloopt de verkoop van jouw boek tot nu toe?

Voor een eerste boek verkoopt het goed: op dit moment zijn er al 60-70 exemplaren verkocht. Ik was aangenaam verrast en vereerd toen ik ontdekte dat sommige vrienden en kennissen een boekbespreking hebben gemaakt van mijn boek! Ook andere lezers vonden het kwalitatief heel goed.

Je hebt besloten om een sabbatjaar te nemen, omdat je na je eerste jaar hogeschool mentaal en psychologisch moe was. Helpt het schrijfproces je mentale gezondheid te herstellen?

Ja. Ik heb de neiging om depressief te worden – ik heb ook soms zelfmoordneigingen gehad. Wanneer ik schrijf ben ik “niet meer van deze wereld”. Het brengt mij in een ander universum. Het is mijn manier om van de realiteit te ontsnappen. Het helpt me om mijn gedachten te verzetten.

Heb je het in je boek ook over mentale gezondheid?

Ik heb elementen vermeld die niet altijd aan bod komen. Bijvoorbeeld dat een miskraam tot depressie kan leiden en dat je therapie en liefde - of zelfs meer - nodig hebt om terug op te staan. En ook dat familie belangrijk is voor steun.

Jouw boek is in het Nederlands geschreven. Komt er ook een Engelse versie?

Dat zou ik wel heel fijn vinden, maar weet nog niet via welke uitgeverij(en) dat zal gebeuren. Maar ze komt er sowieso.

Black History Month staat deze maand in het teken van “kunst als verzet”. Probeer je dat ook toe te passen in jouw kunstvorm?

Ja, door zwarte personages als hoofdpersonages op te voeren. Bij mijn eerste boek is zowel het hoofdpersonage Margaret Jade als haar familie van Afro-Amerikaanse afkomst. Ik overweeg ook om in de toekomst een verhaal over adoptie bij een familie van gemengde afkomst te schrijven. De adoptiemoeder zou ook dan zwart zijn.

Heb je er al een idee van wanneer het tweede deel zal uitkomen?

Normaal gezien in de zomer van 2020.

Wat zijn jouw laatste woorden?

Ik wil mijn ouders, mijn vrienden bedanken voor hun steun gedurende de drie laatste jaren. Aan alle schrijvers bedankt, omdat ze mij hebben kunnen inspireren met hun verhalen. En aan alle jongeren: jaag je dromen na!


Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad - online op 21/03/2019

vorige volgende