Armand Everaerts is 84 en baat sinds 1980 de oudste homobar van Antwerpen uit, Café Strange. De tachtiger die niet ver van zijn café woont, praat over de geschiedenis van de Strange. En vertelt zijn verhaal over zijn eerste ervaring met gaybashing, fysiek geweld omwille van zijn geaardheid.
De eerste keer dat Armand Everaerts met fysiek geweld te maken kreeg, dateert ondertussen van 1955. Café Strange was toen ook al een homobar, maar met een andere eigenaar. Everaerts was 23 jaar oud. “Op een dag kwamen er vier mannen binnen, ik kende ze niet”, vertelt de tachtiger. “We hadden al gehoord dat ze last in de buurt veroorzaakten, maar ze werden ervoor gestraft. Op die bewuste dag wilden die vier vreemden daarvoor wraak nemen, en ze wisten precies waar.”
“Ik herinner me dat iemand zei dat ze de eerste beste persoon die het café buiten loopt te grazen zouden nemen”, vervolgt Everaerts. “Ik zei tegen mezelf: als ze me te pakken krijgen, dan ben ik er ineens van af. Ik ging naar buiten en zoals ik al had voorspeld, werd ik meteen achtervolgd. Uiteindelijk ging ik naar een normaal café – in de jaren ’50 was dat als homoseksueel er ‘gewoon om vragen.’ Daar is het dus gebeurd, ik was ervan af.”
Toch heeft Everaerts nooit gedacht dat het verkeerd was om homo te zijn. “Ik ben wie ik ben en ik ben er gelukkig mee.”
Vroeger en nu
Zelf baat Everaerts het café ondertussen uit sinds 1980. “Zoals gezegd was het al een homobar”, vertelt de tachtiger. “Mijn collega en ik hadden in die tijd een organisatie opgestart waar we naar sponsoringen zochten om straatarme kinderen te helpen, om hen onderwijs te geven. Dat had jammer genoeg niet veel succes. Tot ik het café overnam. Toen zijn de mensen geïnteresseerd geraakt in ons project ‘Alingan’. Deze liefdadigheid doen we nu nog altijd.”
De organisatie is ondertussen een beetje verderop gevestigd in een oud herenhuis in de Dambruggestraat. “De buurt is over de jaren heen veel veranderd”, aldus Everaerts. “Toen ik nog jouw leeftijd had, woonden er alleen maar dokwerkers. De haven was hier natuurlijk vlakbij. Nadat de haven naar Zandvliet is verhuisd zijn de dokwerkers meegegaan.”
Na die verplaatsing kwam er veel plek vrij in Antwerpen-Noord. Daarna kwamen er meer mensen met allochtone roots in de buurt. Volgens Everaerts is de tolerantie ten opzichte van vroeger sterk geëvolueerd. “In de goede zin, bedoel ik. Vroeger kon je nog geslagen worden omdat je op hetzelfde geslacht viel, nu is dat allemaal anders. Het is oké om homo te zijn, het wordt overal aanvaard. Het enige moment dat je nu slaag zou krijgen, is wanneer je beroofd wordt. En dat gebeurt naar mijn weten bij zowel hetero als homo mensen.”
De cafébaas is ook tevreden over de politie. “Telkens als er problemen zijn, staat de politie paraat. Dat was vroeger niet het geval en dat vind ik een enorme verbetering.”
Blijvende aandacht
Everaerts sluit uiteindelijk af met zijn eigen opinie over gaybashing. “Ik ben blij dat het heel wat geminderd is, het geweld tegenover homo’s. Toch vind ik dat de media er niet genoeg aandacht aan besteden. Ik lees af en toe nog wel over een geval waar iemand in elkaar is geslagen voor zijn geaardheid. Dat moet stoppen. We moeten gewoon met elkaar kunnen omgaan.”
© 2017 – StampMedia – Tekst: Jonathan Cieters, Foto: Brenton Van herp
---
Dit artikel werd gepubliceerd door Apen.be op 23/05/2017
