De Bonnenman sloeg vorige week toe in Blokker. Donderdagmorgen wilde Norbert Verswijver (66) een miljoen euro aan tuinmeubelen helemaal met kortingsbonnen betalen. “Ze wisten niet dat ik kwam. Alle ceo’s in Antwerpen, hun haren stonden recht, allemaal in blijde verwachting de bonnenman te zien”, lacht hij.
Iedereen kent de Bonnenman. Er zijn nieuwsberichten over hem verschenen van Zuid-Afrika tot de Verenigde Staten, die je allemaal op zijn site kan terugvinden. “In Amerika is er bijvoorbeeld een dominee die tegen slechte marketing is en daar zelfs een religie rond is begonnen. Hij zei dat hij me als een lid van zijn Kerk beschouwt”, lacht Verswijver.
We spreken af met de Robin Hood van de food en de non-food voor een portretinterview. Hij heeft geen bonnetje bij, dus we betalen hem een cola. Zoals bij elke publieke verschijning draagt hij ook tijdens dit interview zijn outfit van Robin Hood. Die bijnaam heeft hij niet zelf verzonnen. “Een journalist van de Gazet van Antwerpen heeft me die gegeven bij mijn eerste actie. Eerst vergeleek iemand me met filmmaker Michael Moore, maar dan vond hij dat ik eerder Robin Hood was. En uiteindelijk begin je je daar in te leven. De hoed kreeg ik zelfs van een vriend cadeau.”
Verswijver heeft nochtans in de commerciële wereld gezeten. “Ik verkocht vroeger jukeboxen. Eerlijke handel: die toestellen kwamen uit Amerika, wij verkochten ze aan de café-eigenaars, en in het café brachten ze veel meer op dan de afbetaling. Iedereen verdiende eraan en de mensen konden gezellig dansen op café. Iedereen was blij!”
Zwanworstjes
De actie in Blokker was maar liefst zijn zevende wapenfeit tegen commercie. De eerste actie dateert van 2006 en begon heel toevallig. “Ik had zelf al meegemaakt dat ik naar de winkel ging omdat ik in de folder iets voordeligs zag staan. Om dan te horen dat er “maar vier stuks binnengekomen waren”, die het personeel allemaal opeiste. Dat was dus gewoon mensen lokken met bonnetjes en kortingen! En als je dan eenmaal in de winkel bent, kijken de mensen rond en kopen ze iets anders. Dat is dus marketing. Oplichting van mensen, de mooiere naam: mar-ke-ting”, spuwt hij uit.
Toch zette het de Bonnenman niet aan tot actie. Tot hij bij Makro twee blikken Zwanworstjes kocht. “Aan de kassa kreeg ik ineens te horen dat ik nog twaalf blikken bier mocht gaan halen. Ik vond dat heel raar, tenslotte kost dat bier veel meer dan twee blikken worst. Ik probeerde het nog eens uit in de winkels in Gent en Brussel en daar lukte het ook. Ik vertelde dat voort, en kreeg van mensen die geïnteresseerd waren geld voor een grote bestelling.”
Toevallig was er toen ook een tombola bij Makro, waarbij je je aankoop terugbetaald kon krijgen. “Ik wilde eerst alles in één keer betalen, en dan elk deel apart gaan afhalen, maar ze stelden voor om elk deel apart te betalen en daarna nog een gezamenlijk factuur op te stellen. Zo kreeg ik bij elke aankoop een tombolalootje, maar kon ik als ik won toch het volledige bedrag terugkrijgen. En ik win daar dus die tombola!”, lacht Verswijver.
Eerst weigerde Makro om iets terug te betalen. “Ik heb ze dan ook aangeklaagd. De rechter oordeelde dat ik mijn hele aankoop terugbetaald moest krijgen, maar het bier niet kon krijgen. Daarvoor ben ik in beroep gegaan. Die zaak loopt nu nog altijd”, vertelt Verswijver.
Jong geleerd
Eigenlijk was dat niet zijn allereerste actie, geeft Verswijver toe. “De allereerste keer was veertig jaar geleden, maar daar heb ik nooit publiciteit rond gemaakt. Een bepaalde bank gaf, als je een nieuwe rekening opende, per 10.000 frank een lootje van de Nationale Loterij. Toen heb ik een paar miljoen op een spaarrekening geplaatst, de lootjes gekregen, het geld er weer afgehaald en weer een rekening geopend.”
Dat deed Verswijver vier keer. “Met die lootjes won ik 38.000 Belgische frank (950 euro, red.). Normaal zou ik misschien 100.000 frank kwijt zijn geweest aan al die lootjes. Ik heb dat nooit verteld, want ik had toen het gevoel dat dat misschien op het randje van het wettelijke was. En ik hoopte ook dat de actie zich nog eens zou kunnen herhalen”, knipoogt Verswijver.
“Blokker heeft 3 maanden”
Eerder berichtten media dat Verswijver ging stoppen. “Maar dan contacteerden mensen me die geld inzamelden voor een kind dat haar ledematen verloren heeft en er kunstmatige wilden aankopen voor haar. Die lieten me de actie van Blokker zien. ‘Kan jij daar niets mee doen?’”, vroegen ze. En zo geschiedde.
De Bonnenman ergert zich evenwel aan de berichtgeving over zijn laatste actie. “De media hebben bericht dat ik bot heb gevangen, maar dat is niet zo. Ik kan nu toch moeilijk alles meenemen? Ik krijg dat niet allemaal niet in een winkelwagentje, daar heb je vrachtwagens voor nodig! Het enige wat ik kan doen is de bonnen afgeven, de bestelling plaatsen, met een brief erbij voor de directie. Die zal moeten reageren”, stelt hij.
Verswijver heeft Blokker 3 maanden de tijd gegeven om het materiaal te verzamelen en met hem in contact te komen om de levering te regelen. ”Als ze reageren via een goede marketingstrategie en de bestelling leveren, dan komen ze als spontaan over in de media en hebben ze ongelooflijk veel publiciteit. Als ze het niet doen, hebben ze ook publiciteit: negatieve publiciteit. Maar dan stap ik naar de rechter. Nu hangt het dus van hen af, niet van mij.”
In 2007 waagde de Bonnenman zich ook al aan de Blokker. Toen kreeg hij ook van de rechter het deksel op de neus. “Mijn berekening klopte toen niet. Ik kocht toestellen en wilde ze weer inleveren om de kosten te drukken. De rechter zei toen dat de bonnen wel cumuleerbaar zijn, maar dat ik de winkel niet kon verplichten om de spullen terug te nemen.”
Verbod op bonnetjes
Met de goederen die hij kan losweken bij winkelketens, wil hij andere mensen blij maken. “Als ik de spullen krijg, wil ik ze via internet verkopen, via opbod of zo. Of een tombola organiseren. Om terminale patiëntjes te helpen om hun laatste wens te vervullen. Een voetballer ontmoeten of zoiets. Dan zien we wel wat de mogelijkheden zijn. Ik ben daarnet ook diepvriesproducten gaan uitdelen bij gaarkeukens. Aan mensen die ik nog nooit gezien had. Het gaat mij er dus niet om om dat zelf te houden”, benadrukt Verswijver.
Maar dat is niet zijn enige doel: “Ik wil dat ze wettelijk verbieden bonnetjes uit te geven, of toch dat daar toch al meer controle op komt. Het drukken en verdelen van bonnetjes is een geraffineerde industrie.”
Verswijver wil ook dat supermarkten alleen zeggen dat ze de goedkoopste zijn wanneer ze dat écht zijn. “Als ze een prijs doorstrepen en zeggen dat het goedkoper is, vanwaar komt die ‘eerste prijs’? Is dat de prijs bij de concurrenten? Of hebben ze eerst de prijs opgeslagen om het product dan terug goedkoper te maken?”, vraagt hij zich af.
Ten slotte geeft de Bonnenman ook tips voor wie bonnen wil gebruiken. “Ach, het is gewoon een manier om mensen te lokken naar de winkel. Wil je daar intrappen? Oké, doe maar. Maar haal er je voordeel uit: ga naar de kassa met je bonnetjes. Tegenwoordig staan ze gewoon online en kan je ze en masse afdrukken. Aan de kassa vraag je dan of je het voordeel krijgt. Krijg je dat niet? Dan ga je naar de rechtbank”, besluit Verswijver.
© 2014 – StampMedia – Fatima-Zahra Naimi
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad - online op 24/06/2014
