Een vijfde van de Belgische jongeren kampt met psychische problemen. Dat iedereen met de problematiek geconfronteerd kan worden, bewees de moedige getuigenis van Riadh Bahri. Ook het verhaal van Bram (21) ligt in het verlengde van wat de VRT-journalist vertelde in Koppen. “Ook ik merk dat er op geestelijke gezondheid een taboe rust.”
Een onrustwekkend hoog aantal jongeren heeft psychische problemen. In veel gevallen liggen sociale en psychische factoren aan de basis van deze problemen. Maar uiteraard kunnen ook jongeren uit de middenklasse, die een goede opleiding genieten, psychisch lijden.
Bram (21) kreeg tijdens zijn studies Toegepaste Economisch Wetenschappen aan de universiteit te maken met kopzorgen die hij niet de baas kon. “Tijdens mijn eerste jaar kreeg ik met psychische problemen af te rekenen. Ik voelde me gelukkig bij mijn studiekeuze, maar de problematische situatie thuis zorgde ervoor dat ik niet kon presteren. Het klikte vooral niet zo goed met mijn vader. Soms mondde die toestand zich ook uit in geweld.”
“Tijd om na te denken”
Bram zocht hulp bij de studentenbegeleiding van de universiteit, maar had nood aan extra hulpverlening. “Ik ben via een kennis bij het JAC (Jongeren Advies Centrum, red.) beland. Daar heb ik de beslissing kunnen nemen om thuis weg te gaan en zelfstandig te gaan wonen. Ik kon er terecht voor een gesprek en ze hebben me ook geholpen bij het regelen van de praktische zaken, zoals het vinden van een kot.”
Nadat Bram alles in orde had gebracht, kreeg hij het emotioneel opnieuw moeilijk. ”Ik had opeens weer tijd om na te denken. De vakanties en vrije momenten zijn dan het lastigst. Ik kreeg ook nachtmerries en sliep amper. Wanneer je een slaaptekort hebt, is het moeilijker om iets te verwerken.”
Bram kreeg medicatie en werd uiteindelijk opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Daar werden de eerste stappen gezet om zijn trauma te verwerken. “In het ziekenhuis werd ook vastgesteld dat ik een autismespectrumstoornis heb”, vertelt hij.
Taboe
Enkele vrienden van Bram zijn op de hoogte van zijn situatie en reageren positief. “De meeste mensen uit mijn omgeving weten dat ik psychische problemen heb en steunen me. Ik had wel een schaamtegevoel toen ik naar het OCMW moest om een leefloon aan te vragen. Gelukkig heeft het JAC me toen bijgestaan.”
Bram merkt dat er op geestelijke gezondheid nog steeds een taboe rust. “Veel mensen vinden zelfs dat iemand als ik zich nooit slecht kan of mag voelen.”
Nieuwe start
Bram vond bij het JAC de kracht om verder te gaan met zijn leven. “Bij het JAC kon ik de eerste stappen zetten om de situatie aan te pakken. Het was mijn keuze om mijn eigen leven in handen te nemen. Dankzij het JAC kreeg ik de juiste contacten die mij hebben verder geholpen. Ik ben ook een ander persoon dan toen ik voor het eerst naar het JAC trok. Bij mijn eerste gesprek was ik helemaal ineengedoken, vandaag zit ik rechtop en kijk ik mensen aan.”
Het is een woelige periode geweest voor Bram. De zomervakantie bracht soelaas, maar hij moest ook examens voorbereiden. “Die heb ik moeten missen in januari. Even rust is zeker nodig, maar herexamens zijn zeker ook belangrijk. Te lang zit ik ook niet graag stil”, besluit Bram.
© 2015 – StampMedia – Mandy De Clercq
Dit artikel werd gepubliceerd door Allesoverjeugd.be op 15/09/2015
Dit artikel werd gepubliceerd door Psychologies.be op 18/09/2015
