De Rode Duivels hebben de hoge verwachtingen niet kunnen inlossen. Met een 3-1 verlies tegen Wales verlaten de Belgen het EK in Frankrijk bekerloos. Geen eeuwige roem, bloemen noch kransen. De kroniek van een gouden net-niet-generatie?
Teleurstelling, bittere teleurstelling. Dat was het overmannende gevoel dat gisteren zowat half België moest bekropen hebben net nadat Thibaut Courtois de 3-1 uit zijn net mocht gaan vissen. Luttele minuten later was de droom definitief voorbij. De droom van een generatie om te schitteren.
Want hoewel voetbal voor velen bijzaak is, blijft ze vooralsnog zowat de belangrijkste bijzaak die een niet te vergeten maatschappelijke functie vervult. Ze verenigt en doet leven. Maakt hoop voelbaar en laat mensen samen toeleven naar een gemeenschappelijk doel.
Nooit geziene glorie
Deze generatie Rode Duivels is de gouden generatie. De ploeg die het land naar nooit geziene glorie zou stuwen. Kinderen van de nieuwe, superdiverse samenleving. Twintigers die meer kansen dan hun ouders kregen maar desondanks moesten aanhoren dat zij de moeilijke tijden tegemoet zouden gaan.
Het is onze generatie, die enkel van Mexico ’86 heeft horen zeggen en het moet doen met oude, verkleurde beelden waarop Rik De Saedeleer helemaal losgaat.
Binnen handbereik
Meer dan ooit was een plek in de geschiedenisboeken binnen handbereik. Wales moest op Ijsland na zowat de droomloting van elke voetbalfan zijn. Een ploeg waar een getalenteerde lading youngsters geen probleem mee mocht hebben. De boot op en weer naar huis.
Daarna wachtte Portugal, de zwakspelende Selecçao kon niet met het geluk blijven flirten en zou door onze Belgen op staande voet uit het toernooi worden gewipt. De poorten naar de finale open, de beker voor het grijpen. Eén luttel doelpuntje verschil tegen Duitsland, Frankrijk of Italië zou volstaan. Het mocht niet zijn. Twee luttele doelpuntjes verschil tegen Wales deden ons de das om.
En zo lijkt deze gouden generatie Rode Duivels te stranden als een gouden net-niet-generatie. De kansen lagen voor het grijpen maar ze werden niet genomen. Potentie maar weinig act. Individueel talent maar geen collectief resultaat.
Metafoor van een generatie
Voetbal is maar een spel maar het kan metafoor zijn voor zovele zaken in het leven. Talent, potentie en kwaliteit zijn belangrijk maar niet genoeg. Wilskracht, overtuiging, doorzettingsvermogen en groepsgeest zijn des te bepalender. Het is het verhaal waar velen onder ons in geboren zijn. We hebben het allemaal. We moeten het alleen nog waarmaken het talent, de potentie en kwaliteit ten spijt.
Laat het nationale elftal dan ook niet de metafoor van deze generatie worden. Laat onze generatie het wel waarmaken, of dat nu tussen vier kalklijnen, achter een bureau of in een of ander parlement is. Tous ensemble naar ons Stade de France.
© 2016 – StampMedia – Jef Cauwenberghs
Dit artikel werd gepubliceerd door Allesoverjeugd.be op 02/07/2016
Dit artikel werd gepubliceerd door Opiniestukken.nl op 04/07/2016
