(CJP) Eefje De Visser won twee jaar terug de Grote Prijs van Nederland, zeg maar het equivalent van Humo's Rock Rally. Ze excelleerde toen in de categorie singer-songwriter en bewijst met haar debuutalbum De Koek dat dat niet geheel onterecht was.
In 2010 lag je album in de Nederlandse rekken, maar in 2009 won je reeds de Grote Prijs. Was je na die overwinning nog niet klaar voor een album?
Eefje De Visser: "Ik moest er nog aan beginnen, maar had hier en daar wel al een paar dingen opgenomen in het studiootje van mijn toenmalige vriend. In totaal heb ik een jaar de tijd genomen om de hele plaat op te nemen."
Je wil je muzikaal door niemand laten beïnvloeden, maar is dat niet haast onvermijdelijk?
"Ik ben sowieso onbewust beïnvloed, maar ik word niet bewust geïnspireerd door dingen die ik hoor. Als ik schrijf ben ik niet bezig met waarop het moet lijken, maar begin ik met een blanco blad. Onbewust neem je natuurlijk wel mee wat je mooi vindt."
Het schrijven van teksten voelt voor je aan als een onkunde, maar op muziek gaat je dat bijzonder goed af. Kan je op die manier beter je gevoelens uiten?
"Jazeker. Een tekst los schrijven of voordragen doe ik nooit. Mijn gevoel ligt grotendeels in de muziek, waardoor ik tijdens het zingen ook nooit let op wat ik zing. Ik ben op dat moment niet bezig met de inhoud of het overbrengen van een boodschap, maar wel met het gevoel dat ik in de muziek en de melodielijnen leg."
Is leven in een musical dan je droom?
(lacht) "Dan ga je ook weer te ver. Ik zou er een beetje misselijk van worden."
Het nummer Afdwaalt gaat over relatieproblemen, maar de videoclip is dan weer een droog dansje dat jij en je vriend uitvoeren. Moet muziek een boodschap hebben, maar ook kunnen relativeren?
"Inderdaad. In dit geval had het ook te maken met de invulling van het liedje dat eerst een melancholisch gitaarnummer was. We hebben uiteindelijk de hele gitaarpartij weggegooid en er een heel catchy baslijntje onder gezet, omdat ik het luchtiger wou maken en niet de nadruk op de tekst wou leggen. Die is nogal zwaar en zit vol verwijten. Ik wou het nummer helemaal niet zo benaderen en heb het speelser gemaakt via de instrumenten en de videoclip."
Staan muziek en tekst voor jou dan los van elkaar?
"Nee! Meestal niet. Maar in dit geval had ik nog behoefte aan iets luchtig en dansbaar op de plaat. Ik koos specifiek voor dat liedje omdat ik het verwijtende er een beetje uit wou. Ik heb ook niet de indruk dat mensen doorhebben dat het er in zit. Ze zingen en dansen het gewoon lachend mee en dat vind ik best wel grappig."
Je omschrijft jezelf als onrustig, hectisch en ongeconcentreerd. Is je muziek een uitlaatklep voor die zaken?
"Het zit een klein beetje in de muziek, hoewel mensen die als heel rustig ervaren. Als ik optreed of schrijf, ben ik sowieso rustiger, maar uiteindelijk hoor je die onrust alsnog in het ratelen van de tekst. Wat ik in mijn hoofd heb, zit ook in de tekst. Dus dat komt daarin wel terug."
Je draagt vaak broekpakken tijdens je optredens. Is dat je favoriete kledingsstuk?
"Ik heb er ooit een gekocht voor mijn cd-presentatie in de Paradiso. Daarna vond ik nog meer broekpakken met rare printjes uit de jaren 80 en 90 in tweedehandswinkeltjes, waardoor ik ze steeds meer ging dragen tijdens mijn optredens. Het is allemaal vrolijk en zomers, dus dat ging goed samen. Momenteel heb ik er tien à vijftien in mijn kast hangen, waaronder eentje met toekans erop. Voor de komende tour draag ik wel terug gewone kleren, hoor. De nieuwe set wordt namelijk wat melanchonischer en herfstiger."
© 2012 - CJP - Jeroen Verbeeck
Dit artikel werd eerder gepubliceerd door CJP en maakt deel uit van een samenwerking tussen CJP en StampMedia.
Dit artikel werd gepubliceerd door Nieuws.be op 26/04/2012
Dit artikel werd gepubliceerd door Jongerenplaneet.be op 26/04/2012
