Ruim 10 procent van de Vlaamse jongeren verlaat het secundair onderwijs zonder diploma. In Antwerpen ligt het aantal schoolverlaters zelfs op 20,9 procent. Reporters Philippe en Helena interviewden de drop-outs. Deel 4: Lenny.
Lenny (26) komt uit een muzikale familie. De backstage van festivals was letterlijk zijn speeltuin. Al van toen hij dertien was, wou Lenny zich volledig kunnen focussen op zijn muzikale carrière. “Ik lag soms de hele dag te slapen met mijn hoofd op de schoolbanken. Niet om te rebelleren, maar omdat ik die nacht maar een uur of twee geslapen had. Want ik was pas om vijf uur ‘s ochtends thuisgekomen van een show met mijn band.”
Op zijn veertiende stond Lenny met zijn band Freaky Age in de finale van Humo’s Rock Rally. Hij wou tijd en ruimte vrijmaken om nummers te schrijven en interviews te geven. Hij wou dat niet langer als een naschoolse activiteit zien. “Ik ga daar geen doekjes om winden, ik had school en muziek perfect kunnen combineren, als ik dat had gewild. Maar ik wilde echt opstaan en gaan slapen met muziek.”
De andere bandleden hebben wel allemaal hun school afgemaakt en gingen studeren. Maar studeren was gewoonweg niet Lenny’s prioriteit. “School loopt niet weg, terwijl mijn kans in de muziekbusiness eenmalig was. Ik zou mij dat echt beklaagd hebben: verder studeren en in mijn achterhoofd weten dat ik eigenlijk muziek wil maken.”
Tot zijn vierde middelbaar zat Lenny op een katholieke school, daarna ging hij naar een kunstschool. Volgens Lenny was die eerste school een ‘redelijk sfeer dodende plaats’ voor iemand die creatief bezig wou zijn. “Middelbare scholen profileren zich altijd met slogans in de trant van: ‘als je hier komt studeren, kan je echt jezelf worden’, totdat je dan effectief naar buiten komt met wie je denkt te zijn… Dan reageren ze opeens met ‘doe maar normaal’.”
Uitgelachen
Op Lenny’s eerste school was er heel weinig ruimte voor dialoog en al helemaal geen plaats voor een eigen mening. Het was de bedoeling dat de leerlingen luisterden naar de leerkrachten en niet omgekeerd. “Probeer maar eens als tiener in te gaan tegen je leerkrachten, als je weet dat iets niet klopt of dat er nog een andere manier is om naar de dingen te kijken. Dan word je gewoon uitgelachen.”
Toen Lenny uiteindelijk op de kunstschool belandde, waar hij wel gesteund werd, was het kalf al verdronken. Lenny was al lang schoolmoe en erg enthousiast over waar hij al jaren op aan het wachten was: een agenda vol met optredens met zijn band Freaky Age.
Bijna drie jaar heeft Lenny moeten onderhandelen met zijn ouders om te stoppen met school. Zijn ouders steunden hem, omdat ze wisten dat hij voor de eerste paar jaar iets had om op verder te bouwen en “omdat het niet was om in een boxershort op een matras te liggen met een bong in mijn handen.” Maar dertien jaar vonden ze toch wat jong om te stoppen met school. Zijn ouders hebben hem uiteindelijk enkele jaren later zijn zin gegeven, omdat ze hem zelf konden begeleiden en zo tegelijk een oogje in het zeil konden houden.
“Deze levensstijl houdt het leven spannend en motiveert om zo goed mogelijk te doen wat ik doe”
Stoppen met school voor muziek is een sprong in het diepe en een risico op financieel vlak, aldus Lenny. “Ik heb mijzelf op veel momenten ook vervloekt voor die keuze.” Vier jaar heeft zijn band Freaky Age gewerkt aan hun laatste album. Terwijl de andere bandleden daarnaast ook werkten, deed Lenny het ondertussen financieel met wat minder.
Pas in de rustigere momenten voelde Lenny wat het betekent om geen diploma te hebben, omdat hij dan nergens op kon terugvallen. “Vroeger wou ik graag gewoon ‘s avonds thuiskomen van het werk, weten wat er mij de dag erna te doen staat en erop vertrouwen dat je betaald wordt op het einde van de maand.”
“Als je een diploma hebt, dan heb je een duidelijk kader waarbinnen je weet wat je te doen staat. Als dat er niet is, moet je dat zelf creëren of daarop wachten en dat kan heel frustrerend zijn. Maar deze levensstijl houdt het leven ook spannend en motiveert mij om zo goed mogelijk te doen wat ik doe.”
“Als het lukt om helemaal zelf iets op te bouwen, word ik daar duizend keer gelukkiger van dan van dingen te doen voor iemand anders. De dingen die ik de voorbije jaren heb gedaan op muzikaal vlak, had ik nooit zo bezield kunnen doen, als ik nu gedaan heb. Stoppen met school was daarvoor nodig.”
Lees op deze website ook 'Drop-outs: waar raakte het Antwerps onderwijs deze jongeren kwijt' én vier andere getuigenissen.
Dit artikel werd gepubliceerd door jongerenplaneet op 13/03/2018