Een mondmasker op straat: waarom wel of niet?

Nog voor de lockdown-maatregelen in het leven werden geroepen, had ik door dat er iets ernstigs op ons afkwam. Ik heb misschien een beetje smetvrees, maar dat heeft er wel voor gezorgd dat ik beter voorbereid was dan de gemiddelde mens. Vrij snel heb ik een voorraadje mondmaskers ingeslagen. Nu heb ik nog een twintigtal FFP2-maskers (de soort die het beste beschermt, red.) en evenveel chirurgische maskers liggen. Allemaal wegwerp. Herbruikbare varianten zou ik alleen overwegen als ze het FFP2- label hebben.   

Ik ben een fervent voorstander van het dragen van mondmaskers. Voor mij mogen ze het zelfs verplichten. Zeker in het begin werd ik soms geridiculiseerd als ik dat aankaartte. Experten en politici hebben volgens mij een grote fout gemaakt door het nut van mondmaskers te minimaliseren. Dat heeft een mentaliteit in het leven geroepen die nu niet meer zo makkelijk te veranderen is. Wie zo’n mondmasker gebruikt, wordt gezien als een egoïst – hij of zij zou het veel beter aan een ziekenhuis doneren. De overheid had open en eerlijk moeten e-communiceren. En hebben vertrouwen in de bevolking: mensen hebben heus wel genoeg gezond verstand. 

Ik zit momenteel in het zevende jaar thuis- en bejaardenzorg. Normaal zou ik nu mijn stage aan het doen zijn, maar door de corona-maatregelen is die stopgezet. Ik heb vorige jaren ook al ervaring kunnen opdoen dankzij stages, waardoor ik nu al wel in de zorgsector inzetbaar ben. Tijdens het weekend werk ik ook als jobstudente in een woonzorgcentrum in de buurt. Afgelopen weekend heb ik daar voor het eerst een mondmasker moeten dragen. Dat was toch wel een speciale ervaring. Ik heb gemerkt dat zo’n mondmasker niet alleen warm en benauwend is, maar ook gewoon te groot voor mijn vrij kleine hoofd.   

Door de ervaringen met mondmaskers tijdens mijn vakantiewerk draag ik ze daarbuiten ook niet. Net omdat ze zo slecht zitten. We hebben ze hier ook gewoon niet in huis. Bovendien ben ik ook niet geneigd ze aan te schaffen omdat zo weinig mensen ze dragen. Ik heb het gevoel dat het zelfs een beetje beschamend is als je ze in het openbaar draagt. Alsof mensen je verwijten dat je een mondmasker gebruikt dat zo broodnodig is in de zorgsector. Nu moet ik wel zeggen dat ik een mondmasker zal beginnen dragen zodra de overheid het verplicht. Experts zeggen namelijk soms dat die verplichting er wel eens zou kunnen komen in een latere fase. 

Bij het begin van de coronamaatregelen droeg ik een mondmasker als ik naar buiten ging, maar daar ben ik na een week mee gestopt. Ik droeg ze uit goede bedoelingen, maar ik heb toch besloten ze niet meer te dragen zodra ik hoorde over de tekorten in de zorgsector. Ik wilde ze niet afpakken van de mensen die ze harder nodig hebben dan ikzelf. Dat de aanwijzingen errond nogal onduidelijk waren, heeft daar ook wel een rol in gespeeld. In mijn ogen is de enige echt effectieve maatregel gewoon afstand van elkaar houden, en proberen je gezicht niet te veel aan te raken.         

Ik heb wel lang nagedacht of ik dan zelfgemaakte of herbruikbare maskers moest gebruiken. Maar daar is zoveel verwarring en onzekerheid over: ik zou het jammer vinden mijn loon te besteden aan iets wat misschien niet effectief is. Dat loon is trouwens ook wat minder dan anders door de crisis. Ik werk in een kledingwinkel op de Antwerpse Meir, en wij delen in de klappen. We mogen pas weer open als het veilig is, en dat vind ik ook maar goed zo, maar intussen zitten we natuurlijk thuis. Toen de winkel nog open was, vielen me de klanten op die met latex handschoenen en een mondmasker kwamen winkelen. Ik vond dat zo’n groot contrast met die mensen die je soms in voedingswinkels tegen elkaar aan ziet drummen.  

Ik draag geen mondmasker als ik naar buiten ga en heb dat ook nooit gedaan. Ik denk dat de mondmaskers die echt helpen om de verspreiding van het virus tegen te gaan, voorbehouden zijn voor de zorgsector. De maskers waar particulieren aangeraken, zullen misschien wel wat beschermen, maar of ze wel effectief genoeg zijn? Ik moet ook zeggen dat ik eigenlijk niet zo veel met andere mensen in contact kom, die goede maskers daaraan verspillen zou dus echt zonde zijn. Als ik toch eens naar de winkel moet, let ik erop dat ik voldoende afstand houd en achteraf mijn handen was. En mocht ik met vrienden in een kleinere ruimte afspreken – misschien is dat binnenkort weer mogelijk – dan zou ik het wel overwegen om een masker te dragen.   

Waar een mondmasker volgens mij wel heel interessant zou zijn, is in de scholen. In eerste instantie leek het me een goed idee om maskers aan de leerlingen te geven, maar bij nader inzien zou ik ze toch eerder aan de leerkrachten uitdelen. Zeker bij jonge kinderen kun je niet altijd garanderen dat die maskers correct gebruikt worden. Gezond verstand blijft voor mij uiteindelijk wel het belangrijkste. Mijn moeder werkt in het ziekenhuis en is via een bloedtest te weten gekomen dat ze corona heeft gehad. Ik heb me een week of drie geleden ook even wat slechter gevoeld: hoofdpijn, spierpijn, misselijkheid. Ik heb toen voor mezelf uitgemaakt dat het beter was om even zoveel mogelijk contact te vermijden.