Maandag 15 december lag het land plat door een algemene staking. Meer dan 120.000 werknemers legden het werk neer tegen de besparingsmaatregelen van regering-Michel. Veel mensen werkten thuis, scholen stelden de examens een dag uit, maar toch waren er mensen die wel ergens heen wilden. Lien (21) moest naar haar hogeschool. Een verslag.

Het was al weken bekend dat er op 15 december een nationale staking zou zijn. Toch had ik geen voorzorgen genomen. “Het loopt wel allemaal niet zo’n vaart. Er zal heus wel één bus of tram richting mijn school rijden.” Dat had ik dus even verkeerd gedacht. Ik open, net na het opstaan, mijn Facebookprofiel en mijn prikbord puilt uit van nieuwsartikels over de staking. Met een lichte bezorgdheid bekijk ik de website van De Lijn. Geen trams en slechts enkele bussen in de hele provincie. Ik had dus een probleem.

Taxi Mama

Als student met een voorlopig rijbewijs ben ik voor mijn mobiliteit afhankelijk van het openbaar vervoer. Als dat niet rijdt, ben ik zowat opgesloten in mijn eigen huis. “Ga dan met de fiets!”, hoor ik me denken. Dat idee verdwijnt onmiddellijk in de prullenbak als ik bedenk dat, als ik met mijn slome tempo fiets, op zijn minst een uur op voorhand moet vertrekken. En is dat ook niet net iets te koud? En het regent buiten. Uiteindelijk is er nog maar één optie: ‘Taxi Mama’, gratis en altijd tot uw dienst in tijden van nood.

Met een bang hartje vertrek ik met mijn super-de-luxe, 20-jaar oude taxi richting Antwerpen stad. Na nog geen 2 minuten rijden viel me iets op: het was zo rustig op straat. Het aantal auto’s op de weg was beduidend minder dan op andere weekdagen en er was inderdaad geen bus of tram te zien. En in de treinstations was het al helemaal doods:

https://www.flickr.com/photos/stampmedia/sets/72157649374205157/

Stille maandag

Ik heb over die hele rit naar school geen enkele stakerspost gezien. Zelfs niet één iemand met een gekleurd jasje. Het leek alsof de staking zich op een andere planeet afspeelde. Slechts één patrouillerende politiecombi deed me eraan denken dat er vandaag toch wel wat aan de hand was in ons land.

‘Taxi Mama’ parkeert op een kleine 5 minuten loopafstand van de school. Op de Rooseveltplaats, een plek die normaal uitpuilt van het volk en waar je af en toe goed moet uitkijken als je niet wil overreden worden door een overenthousiaste buschauffeur, is het abnormaal rustig. Er staat, op heel het plein, slechts één bus die dienst heeft. In de verte zie ik er nog enkele staan, met bestemming ‘Geen dienst’.

“We zijn gesloten!”

Ik doorkruis de winkelstraat en ook daar zijn er weinig mensen die vandaag hun kerstinkopen hebben gepland. Sommige winkels zijn gesloten en melden hun klanten: ‘Door een vakbondsactie zijn wij uitzonderlijk gesloten op maandag 15 december’. Ik passeer nog een patrouillerend zwaantje met zwaailichten aan, die, via zijn portofoon, nog enkele richtlijnen meekrijgt.

Ik kom aan op school en kijk op mijn klok. “Fijn zo, ik ben op tijd.” Wanneer ik in het klaslokaal aankom, zitten er welgeteld 4 andere klasgenoten. Iets later komen er nog drie. Dat brengt het eindtotaal op 8 van de 20 studenten die normaal aanwezig hadden moeten zijn. De rest had, waarschijnlijk door de aangekondigde staking, niet eens de moeite gedaan het openbaar vervoer te proberen.

De weg terug

Vier uur later stuur ik een sms naar het thuisfront en binnen de minuut krijg ik antwoord. ‘Taxi Papa’ is deze keer onderweg. Zelfde service als ‘Taxi Mama’, alleen een andere wagen en een andere chauffeur. Ik wandel weer door de Antwerpse straten en nog steeds is het uitzonderlijk rustig. Binnen het halfuur kan ik mijn jas aan de kapstok hangen en mijn rugzak in een hoek zwieren. “Goh, dat viel mee zeg. Waar waren die stakers eigenlijk?” Dat was misschien het enige voordeel van de hele staking: je kon eindelijk eens zonder file door Antwerpen rijden om half zes ’s avonds.

Dus morgen neem ik maar weer gewoon de bus of tram. En ‘Taxi Mama‘ gebruiken we dan wel weer een andere keer. Misschien bij een volgende staking.

© 2014 – StampMedia – tekst: Lien Van Doorslaer, foto’s: Jill Delsaux, Miek Thieren, Milou Verstappen, Charlotte Van Campenhout


Dit artikel werd gepubliceerd door Apen.be op 17/12/2014
Dit artikel werd gepubliceerd door Jongerenplaneet.be op 17/12/2014
Dit artikel werd gepubliceerd door Allesoverjeugd.be op 17/12/2014