Pleegouders kregen eindelijk een erkend statuut en mogen voortaan beslissen over dagelijkse zaken van hun pleegkind. Het duurde twintig jaar om tot die overeenkomst te komen. “Ondanks de wijzigingen blijft de samenwerking tussen ouders en pleegouders primeren”, meent Niels Heselmans, woordvoerder van Pleegzorg Vlaanderen.
Het was een hele uitdaging om aan de behoeften van ouders en pleegouders te voldoen. Pleegouders bestonden juridisch gezien niet en hadden bijgevolg weinig of niets te beslissen over hun pleegkind dat ze onder hun hoede hadden. Door het nieuwe statuut komt daar verandering in.
Het statuut geeft pleegouders beslissingsrecht over dagelijkse zaken als gezondheid, medische ingrepen en onderwijs. Pleegouders mogen voortaan zelf beslissen of hun kind een nieuw kapsel krijgt. Het heeft twintig jaar geduurd vooraleer ze die beslissingen mochten nemen.
“Het heeft inderdaad lang geduurd”, zegt Benjamin Swalens, medewerker van Kristien Van Vaerenbergh (N-VA), voorzitter van de Kamercommissie Justitie. “Het is lang taboe geweest om in te grijpen in het ouderschap. Maar het maatschappelijke probleem werd steeds groter. Nog langer wachten zou onverantwoord geweest zijn.”
Evenwicht
Het is een kwestie van wikken en wegen. “Er moet een goed evenwicht zijn”, zegt jeugdrechter Christian Denoyelle. “Enerzijds heb je de ouders. Het is de bedoeling dat het kind vroeg of laat terug naar hen gaat. Anderzijds zijn er de pleegouders die tijdelijk dagelijks hoede hebben over het kind. Je moet dus oppassen dat er geen concurrentie tussen de beide ouders ontstaat.”
Het ouderlijke gezag werd voordien als heilig beschouwd, het kon niet gedeeld worden met anderen. Daarom moest er een goed evenwicht tussen pleegouder en ouder ontstaan.
Ouderschapsverlof
Pleegzorg Vlaanderen is tevreden dat er een statuut komt. Maar in die nieuwe wet staat niets over het ouderschapsverlof voor pleegouders. Daar hebben zij geen recht op. “Het enige dat ze krijgen is een pleegzorgverlof van zes dagen per jaar. Als er twee pleegouders in het gezin zijn, moeten zij die zes dagen onder elkaar verdelen. Dan worden het maar drie dagen per persoon”, aldus Niels Heselmans, woordvoerder van Pleegzorg Vlaanderen.
De pleegouders moeten die zes dagen ook nog eens motiveren. Ze kunnen die dus enkel opnemen als ze bijvoorbeeld naar de jeugdrechtbank of een gesprek met Pleegzorg moeten. “Dat is heel beperkt”, vindt Heselmans. “Het feit dat je geen ouderschapsverlof hebt voor kinderen die al heel wat hebben meegemaakt is absurd. Net zij moeten extra zorg en aandacht krijgen. Pleegouders hebben op dat verlof evenveel recht als adoptie- en biologische ouders.”
© 2016 – AP Hogeschool/ StampMedia – Natasja Verwimp
