Frietrevolutie in België. Wat moet de buitenwereld nu wel niet van ons kleine landje denken na de opkomst van de Jasmijnrevolutie of zelfs de Egyptische? Na ons aandeel in verkrachters en gestoorde tienermoordenaars halen wij het semi-internationale nieuws met: 'een frietrevolutie'.
Tien zwervers - de gebruikelijke op de Groenplaats - enkele hippies en de organisatie zelf: veel meer volk was er niet te bekennen op de Antwerpse Groenplaats tijdens 'Op naar het Frietplein'. Enkele linksgeoriënteerde jongeren dronken een pintje, een enkeling krabde zich eens in het haar en vroeg zich af waar hij hier in godsnaam was beland. Het merendeel van de aanwezigen wachtte op hun krokant gebakken frietjes. De dj van dienst maande de mensen nog eens aan tot dansen maar enkel diegenen met een hoog alcoholgehalte in het bloed waagden zich hieraan.
Waar is het feestje?
Ambiance was ver te zoeken, net zoals het publiek. Ik zou nog medelijden krijgen met de organisatoren, maar gelukkig bedacht ik me net op tijd.
Onze extreemlinkse 'kameraden' van Comac, die heel dit event organiseerden, verkochten posters voor Palestina en affiches tegen de N-VA, net naast de 'Niemals Wieder' anti-fascismeposters. Hoofdschuddend liet ik mijn oog over de tafel glijden. De frietrevolutie apolitiek? Toch wijst men ook hier N-VA met de vinger als schuldige van de impasse. In Leuven had deze actie blijkbaar meer succes. Zou dat misschien met de gratis friet te maken hebben die ze uitdeelden?
De saloncommunist
Niet In Onze Naam Jong, de organisatie die dit evenement op poten zette, beweert dat politici enkel over de splitsing van België kunnen debatteren. Doemdenken noem ik dat. Waren het niet de Waalse socialisten die met 'plan B' kwamen aanzetten? En hoe zit het met het totaal federale België waar Van De Lanotte en Gennez opeens mee komen aandraven? Een idee dat trouwens eerst binnen de 'grote boze' N-VA circuleerde. Als we naar een 'Belgische confederatie' overgaan, en de deelstaten dus belangrijker en autonomer worden, krijgen de deelstaten een pak bevoegdheden. Iets wat ervoor, vooral voor links, een struikelblok was tijdens de onderhandelingen. Als bepaalde politici van ideeën blijven veranderen zoals een Antwerps hoertje van cliënteel, dan hebben we nog een lange, pijnlijke, weg te gaan. En daar zal geen enkele saloncommunist met een revolutietje iets aan kunnen veranderen.
Kiezen is verliezen?
Wordt het niet eens tijd dat de Belgische jongeren zich engageren voor pragmatische politieke doelen, in plaats van een nutteloze, dubieuze betoging of een frietrevolutie waar geen kat op afkomt - hetzij voor het gratis eten? België mag dan wel zonder regering zitten maar het is nu of nooit. Een 'revolutie' meer of minder gaat er niets aan veranderen. Het systeem van de gewesten is achterhaald en de Vlaamse kiezer gaf een krachtig signaal dat hij zo niet verder wil. Laat de politici gewoon hun werk doen en geniet maar van de frietjes. Want nieuwe verkiezingen helpen het land niet vooruit.
© 2011 - StampMedia - Lieze Neven
