Gameverslaving vraagt specifieke aanpak

In onze landen wordt een gameverslaving nog niet als een psychologische aandoening beschouwd. In China bestaan er bijvoorbeeld ontwenningsklinieken voor jongeren die overmatig gamen. Ook bij ons kampen vele jongeren met een gameverslaving, maar wordt er op een andere manier mee omgegaan.

De aanpak in de Chinese ontwenningsklinieken betrekt het hele gezin bij het probleem van de gamende tiener. Terwijl de tiener naar een ontwenningskliniek wordt gestuurd, worden de ouders ‘heropgevoed’ om te leren omgaan met een gamende tiener. Het getuigt van een repressievere aanpak van gameverslavingen waarbij het internet en games beschouwd worden als de elektronische heroïne van deze eeuw.

Om het probleem van een verslaving te kunnen aanpakken, moet men weten hoe een verslaving in elkaar zit. Er is sprake van verlies van controle. De persoon in kwestie kan niet stoppen met de gewoontes die hij of zij heeft opgebouwd en dat leidt tot verwaarlozing van andere activiteiten.

Eindigheid

Het design van een game kan al een verslaving verwekken. Je wordt meer beloond als je meer speelt. Tony van Rooij is psycholoog en expert in gameverslaving illustreert het aan de hand van boeken. Een reden waarom boeken geen verslaving teweeg brengen, is de eindigheid van boeken.

Bij games is dat niet zo. Er is het verhaal van de game en een online gedeelte dat spelers toelaat om met andere spelers van over de hele wereld te spelen. Bij World of Warcraft, één van de eerste games waar gameverslavingen bij voorkwam, stopt het spel nooit. De uitgever geeft nieuwe uitbreidingspakketten uit van het spel waardoor de speler zich opnieuw kan uitleven.

Maar ook laattijdig ingrijpen door de ouders kan verslaving veroorzaken. Verslavingen van vrijwel iedere aard worden snel gestigmatiseerd. Het laatste dat een ouder bijgevolg wil horen is dat hun tiener verslaafd is aan gamen.

Aanpak

De Chinese methode is volgens De Rooij niet de manier om dit probleem te behandelen. Hij stelt de ontwenningsklinieken eerder voor als bootcamps, heropvoedingskampen, waar shocktherapie en verplichte medicatie gebruikt worden.

Volgens Roxanne Rikken, redactrice bij gametijdschrift Invader Magazine, loopt techonolgie door op de sociale maatschappij. “We raken langzamerhand geïrriteerd door iedereen die constant op zijn smartphone of tablet bezig is.”

Het verbieden van gamen is geen oplossing, omdat dit zou kunnen leiden tot uitsluiting. Na verloop van tijd verliest de jongere contact met zijn vrienden via deze game.

Sensibilisering

“Er zijn tools om gamen onder controle te houden”, meent Jochem De Groot, government affairs manager bij Microsoft. Op Xbox consoles kan bijvoorbeeld ouderlijk toezicht worden ingesteld. De ouder kan zo bepalen hoeveel het kind mag spelen per dag. De Groot concludeert echter dat deze tools niet genoeg worden gebruikt. “Ouders sensibiliseren is dus de boodschap.”

Tom Coulier is vader van een gamende tiener en meent dat ouders zich meer moeten betrekken in de activiteiten van hun kinderen. “Ze moeten erop toezien dat gamen in gezonde mate blijft en van de tools gebruik maken die consoleproducten hebben.”

Zoals bij vele ziekten is voorkomen steeds beter dan genezen. Merk je dat het gamen je in de weg staat van sociale activiteiten, school en banden met je familie, dan kan je zelf ingrijpen voro het te laat is.Als je denkt te kampen met een gameverslaving kan je terecht bij volgende adressen: