Kunstencentrum Villanella toverde met Gamezone De Studio op 1 en 2 oktober in Antwerpen om tot gametempel. Met een ruime waaier aan activiteiten en presentaties gaven ze een showcase van games als cultuurvorm: van een indiegame arcade tot toneelstuk Wortel Kombat.
Als strips de achtste kunst zijn, dan zijn games volgens Villanella de negende. Daarom organiseerden ze Gamezone De Studio, het kleine broertje van het tweejaarlijkse gamefestival Gamezone deSingel. Maar waar grote broer mainstreamgames in de kijker zet, bekijkt De Studio meer de kunstzinnige en alternatieve kant, vooral van jong talent. "Vandaar de focus op independent games, gemaakt door studenten of jonge starters", verklaart communicatiemedewerker Evert Bulcke. "Die durven al wat creatiever en experimenteler uit de hoek te komen dan de grote studio's."
Het resultaat was een eclectische mix van games, digitale cultuur en kunst. Uiteraard kon je die games ook allemaal spelen. Een ruim gamma aan sportsimulatoren en computers met indiegames zoals Limbo, Minecraft of Jetpack Brontosaurus maakten van De Studio een moderne incarnatie van de videogame-speelhal. Hoewel een aantal klassieke speelhalkasten met Space Invaders en Donkey Kong ervoor zorgden dat liefhebbers van retro hun nostalgische trip niet misliepen. "Ik heb vroeger op café veel geld in die kasten gestopt", lacht bezoeker Walter Baelens. "Het is leuk ze nog eens te kunnen spelen."
Blokken stapelen
Ook Vlaanderen was vertegenwoordigt met een eigen ruimte voor Tale of Tales. Deze Gentse developer maakt al een aantal jaren furore in het indiewereldje met artistieke games als The Path en Fatale. Je moest wel geen rechttoe rechtaan knalfestijnen verwachten, want je was van een kale reis thuisgekomen. Wie iets anders wilde dan de typische games op Playstation of Wii, kon prima aan zijn trekken komen met digitale beleving waarvan de emotionele diepgang zijn gelijke niet kende.
Fijnbesnaarde zielen konden hun cultuurdorst lessen met voorstellingen zoals de Tetris Dance Performance, gebaseerd op het klassieke puzzelspel. Tetris interpreteren als dans lijkt een lastige opgave. De vier dansers slaagden er wonderwel in met een surrealistisch geheel van acrobatische bewegingen die de welbekende Tetrisblokjes nabootsten. Met het grote verschil dat ze niet verdwenen wanneer ze één lijn vormden.
Ready, fight!
Games en theater combineren werkt niet? Het Nederlandse theatergezelschap PIPS:lab bewees met hun theaterstuk Wortel Kombat dat het kan. Uniek is de manier waarop in de voorstelling het virtuele met het reële versmelt voor toeschouwer en acteur. "We werken graag met interactiviteit in onze voorstellingen", zegt theatermaker Thijs De Wit. "Games zijn dat uit zichzelf al, dus ze passen perfect in onze stijl."
Aan de basis ligt een klassiek verhaal over twee vrienden die strijden voor de liefde van dezelfde vrouw. Alleen zijn de mannen een pillenslikkende Pac-Man en de übermacho Duke Nukem en is de vrouw gamebabe Lara Croft. De twee scharen elk een helft van het publiek achter zich en gaan de strijd aan in een reeks games met Lara’s hart als prijs. Voor elke game vragen ze een kandidaat uit het publiek om hen te vertegenwoordigen als speler. Met als gevolg een steevaste storm van gejuich voor de eigen zendeling en boegeroep voor de tegenstander.
Kers op de taart was een levensgrote versie van Pong. Toeschouwers kregen een sensor op het hoofd, die hun bewegingen registreerde en vervolgens weergaf op een groot scherm. Zo speelden ze het legendarische tennisspel, dat door de bewegingen op bidden begon te lijken. Het leek wel een spirituele verering van Pong, vader aller games. Volgens Thijs De Wit is dat geen toeval: "Voor sommige mensen zijn games zo’n obsessie dat het bijna religieus is. Vandaar de cultus van Pong."
© 2011 – StampMedia – Tekst en foto's: Nils Deputter en Alexander Godts
