FILM FEST GENT - Alain Guiraudie staat vooral gekend om zijn luchtigere films, maar gooit het met L'Inconnu du Lac over een andere boeg. Gedurfd, complex, meeslepend en heel geliefd op de filmfestivals. Pierre Delandonchamps, Christophe Paou en Patrick D’Assumçao geven tekst en uitleg.
L’Inconnu du Lac is niet zo toegankelijk voor de doorsnee filmbezoeker, omdat het niet huist binnen een klassiek liefdesverhaal en nogal wat expliciete scènes naar voren schuift. Toch wordt dat gewaardeerd binnen Europa. De film kreeg op het filmfestival van Cannes in 2013 de Roze Palm en op het Film Fest Gent werd hij geselecteerd voor de Grand Prix.
Les Mecs
Elke zomerdag trekt Franck, gespeeld door Pierre Delandonchamps, naar een meer ergens in Frankrijk. Het blijkt een ontmoetingsplaats waar mannen hun homoseksualiteit openlijk kunnen beleven en regelmatig de bosjes induiken. Franck wordt verliefd op Michel, gespeeld door Christophe Paou. Maar Michel heeft, tot Francks spijt, al een minnaar.
Tijdens de uitstapjes naar het meer ontstaat er een platonische liefdesrelatie tussen Franck en Henri, de rol die Patrick D’Assumçao prachtig vertolkt. Wanneer Franck ziet hoe Michel z’n minnaar vermoordt, ruikt hij alsnog zijn kans. Ondanks de waarschuwingen van Henri, stort Franck zich in een blinde en passionele relatie met Michel.
De nominatie voor de Roze Palm kwam net tijdens de massabetogingen tegen het homohuwelijk. Heeft dat invloed gehad op de reacties op de film?
Patrick D’Assumçao: L’inconnu du Lac heeft eigenlijk een erg goede ontvangst gekregen. De film is opmerkelijk en origineel, zeker in Frankrijk.
Pierre Delandonchamps: Enkel in twee buitenwijken van Parijs werd de affiche gecensureerd. Niet toevallig door burgemeesters die ook fel gekant zijn tegen het homohuwelijk. Ze argumenteerden dat ze zulke zaken niet aan kinderen konden laten zien. Het ging eerder om de affiche dan om de film.
De film gebruikt geen muziek en heeft hoofdzakelijk een meer als decor. Vonden jullie het moeilijker om te acteren in die omstandigheden?
Delandonchamps: Ik denk dat dat net de basis van de film is, zo zonder muziek. Daarmee wilden we die klassieke benadering doorprikken. Ik denk niet dat het afbreuk doet aan de film; soms wordt de spanning net benadrukt door de stilte. De kijker voelt zich meer verbonden met de personen op het scherm, omdat er geen afleiding is. De kijker wordt niet beïnvloed door de muziek, we zeggen hem niet wat te denken of te voelen.
Christophe Paou: Omdat de film zich afspeelt in een natuurlijk decor, moesten we er niet veel aan morrelen. Ik voelde me er beter bij dat het personage niet zo gestileerd is, ik kon me veel beter inleven. In deze film gaat het echt over de personages in een natuurlijk decor.
Hebben jullie problemen gehad met het neerzetten van de ietwat onorthodoxe personages, die geilheid toch boven liefde stellen?
Paou: Neen, want volgens mij is geilheid gewoon een vorm van liefde.
Dus Franck is ook verliefd?
Paou: (erg gedreven) Absoluut, in mijn ogen doet Franck alles uit liefde. De film wil vertellen dat seks deel uitmaakt van de liefde. En dat wordt hier inderdaad op een andere manier ingevuld dan we gewoon zijn.
Hoe was het om met regisseur Alain Guiraudie te werken?
Delandonchamps: (maakt een divabeweging en slaat wegkijkend met gedraaide hand op zijn voorhoofd) Het was een nachtmerrie! Nee nee, het was erg aangenaam.
Paou: Het is iemand zeer menselijk, zeer oprecht, zeer eenvoudig.
D’Assumçao: Zeer zacht.
Delandonchamps: Een zeer mooi persoon.
Paou: We zijn het hier zo roerend eens, omdat er vaak bij dit soort projecten dominante en manipulatieve personen zijn. Alain is iemand eenvoudig, oprecht en direct.
Delandonchamps: Alain had absoluut respect voor onze grenzen en stond open voor aanpassingen.
Meneer D’Assumçao, wat heeft de regisseur proberen toe te voegen met uw rol?
D'Assumçao: Ik denk dat hij een belangrijk tegengewicht biedt voor de relatie tussen Franck en Michel. Henri houdt van de waarheid. Het is een leegte in de liefdesrelatie tussen Franck en Michel, die Henri opvult. En daarnaast is er geen enkele seksuele aantrekking tussen de heren, hoewel Henri wel erg beschermend is.
Het perspectief van de film en de personages blijven wel een beetje oppervlakkig. Zou het niet sterker zijn als we de personages zouden zien wanneer ze naar huis terugkeren?
D'Assumçao: Het is net de sterkte van de film dat hij een claustrofobisch perspectief biedt binnen het leven van de personages. Alles gebeurt op dezelfde plaats, het zou jammer zijn die protagonisten uit dat epicentrum weg te halen.
© 2013 – C.H.I.P.S StampMedia – Pieter De Smet
