Gertjan & Marthe, allebei uit West-Vlaanderen, wonen sinds januari in de Verenigde Staten. Hij kreeg een beurs om zijn doctoraatsonderzoek voort te zetten aan de universiteit van Stanford. Marthe wil er een carrière uitbouwen. “Ik mis vooral de typische bakker van bij ons, maar heb me eigenlijk nooit echt Europeaan of Belg gevoeld”, vertelt de 23-jarige Kortrijkzane.
Marthe en Gertjan zijn intussen zes jaar samen. Ze hebben de reismicrobe al enkele jaren te pakken. “Gertjan trok vaak alleen naar het buitenland, soms voor een maand of twee”, steekt Marthe van wal. “In 2012 trok hij op stage naar Australië en ging ik op Erasmusstudie naar Finland. Ik vond het stilaan tijd om samen eens de wijde wereld te verkennen.”
Gertjan vervolgt: “Mijn zus zei mij ooit dat ik met mijn onderzoek in de archeologie en ongezouten mening snel op een muur zou stoten in België. Na mijn stage ontdekte ik dat ze gelijk had. Tijdens mijn laatste doctoraatsjaar in Gent, merkte ik dat ik hier niet mijn eigen ding kon doen zonder mijn toekomstige kansen te ondergraven. Ook al ben ik verknocht aan West-Vlaanderen”, lacht hij.
Doctoraatsbeurs
Vorig jaar kreeg Gertjan van het Belgian American Education Fund een beurs om zijn doctoraatsonderzoek voort te zetten aan de universiteit van Stanford. “Vanuit de Verenigde Staten is er veel interesse voor internationaal talent. In België slagen we er amper in talent aan het werk te houden”, stelt hij. “Ik had ook de kans om naar Australië te trekken, maar op onderwijsgebied blijft de VS nog steeds koploper. Stanford staat ook bovenaan de wereldrangschikking wat universiteiten betreft en ik hou van het onderzoeksklimaat hier.”
Marthe heeft geen seconde getwijfeld om mee te gaan. “Na mijn Erasmus had ik de reismicrobe flink te pakken. Bovendien ligt Stanford in Sillicon Valley waar de grote IT-bedrijven hun oorsprong vinden en in elke straat wel een social media concern zijn hoofdzetel heeft. Een droomlocatie dus voor een afgestudeerde communicatiestudente. Naast een carrière opbouwen, wil ik mij hier volledig in de cultuur kunnen verdiepen.”
Visum
“Een visum krijgen voor de VS is zeer moeilijk, vooral als je hier wil werken”, legt Gertjan uit. “Amerika is verslaafd aan administratie. Ze beschouwen je als een alien, als iemand die niet in hun land thuishoort. Je moet absurde documenten invullen en dingen verklaren. Bijvoorbeeld dat je de Golden Gate Bridge niet zal opblazen! Gelukkig ging het voor ons iets makkelijker doordat ze een speciale procedure hebben voor jonge onderzoekers.”
Marthe knikt: “Ik had me goed voorbereid op de hele papiermolen, maar toch heeft het nog drie maanden geduurd voor ik mijn werkvergunning in handen kreeg. Je kan zelfs geen bankrekening openen of een kortingskaart van de supermarkt krijgen zonder werkvergunning.”
Trouwen
Gertjan en Marthe zijn voor vertrek nog gehuwd omdat zij zonder huwelijksakte niet mee mocht. “Voor mij heeft liefde plechtigheid nodig. Samen naar het buitenland vertrekken, betekende veel meer voor ons. Maar in de VS zien ze het huwelijk als de enige samenlevingsvorm. Wij zijn bezoekers in een ander land, dus heb ik respect voor Amerikaanse gewoonten”, aldus Gertjan.
Marthe bevestigt: “Het is bizar hoeveel mensen ons vragen of we getrouwd zijn. Ik draag geen trouwring, dus het is niet echt visueel duidelijk. Je merkt dat ze hier op dat vlak toch conservatiever zijn dan in België. Ik heb me nooit echt Europeaan of Belg gevoeld, dus een cultuurshock heb ik niet gehad. Er is ook veel begrip voor ons. Zodra je zegt dat je uit Europa komt, wordt je op handen gedragen. Europeanen zijn hier zeer trendy, vooral als je Frans kan spreken.”
Heimwee
Gertjan houdt wel vast aan enkele Belgische gewoontes. “Zo sta ik op om het wielrennen te volgen, we eten Belgische kost en in het weekend gaan we op café”, vertelt hij. “Ik heb het er soms moeilijk mee dat ik niet op café kan gaan met mijn vrienden of gewoon even afspreken met mijn ouders. Maar we doen meer leuke dingen als koppel en leren steeds nieuwe mensen kennen. Soms heb ik een halve minuut een gevoel van heimwee, maar dan denk ik aan de kansen die ik krijg en hoe onze relatie door deze ervaring is gegroeid.”
Marthe mist vooral de bakker: “Ik zou veel over hebben voor een goede boterkoek! Vooral onze eetgewoontes zijn typisch Belgisch. Bij ons gaat er meer gezelligheid en samenhorigheid samen met de maaltijd. Verder doen we veel verplaatsingen met de fiets of het openbaar vervoer. Onze buren kijken dan eens raar: Amerikanen gaan bij wijze van spreken wandelen met de auto! Verder mis ik uiteraard familie en vrienden. Maar ik besef dat we een fantastische kans gekregen hebben, dus het is een dubbel gevoel.”
Toekomstplannen
Wat brengt de toekomst? “Ik zie ons hier nog wel een tijdje rondhangen. Volgens mij zit die reismicrobe toch ergens in mijn genen, ik wil echt de wereld zien”, legt Marthe uit. Gertjan hoeft ook niet per se terug naar België: “Ik wil eerst de wereld verkennen met Marthe en plezier hebben. Mijn ouders verwachten ook niet dat ik terugkeer. Al zou ik zeker afreizen indien er iets gebeurt met mijn familie of vrienden. Verder ben ik zot van Australië en Nieuw-Zeeland. Of misschien krijgt Marthe morgen een aanbieding in Toronto, dan pak ik mijn koffers en ga ik mee!”
© 2014 – StampMedia – Emily Van Campenhout
Dit artikel werd eerst gepubliceerd in PIDMAG, het magazine van StampMedia, Digitale versie voor iPad, jaargang 3, nr 8
