TURNHOUT - Voor je op de Kunstbende met de eeuwige roem kon gaan lopen, moest je wel een genadeloze jury trotseren. Wij volgden de pennentrekken van de juryleden voor de categorie performance op de voet.
14u45 – Journalist Dominique Piedfort (foto) en Marieke Dilles zitten samen te keuvelen in de Houten Zaal van de Warande. Zij zullen samen met Stefan Perceval en Bastien Bodarwé de deelnemers aan de categorie performance op de KunstBende moeten beoordelen. Voor Piedfort is dit de tweede keer dat hij dit doet. “Een jurylid heeft een zeer duidelijk takenpakket” zegt hij. ”Hij moet kijken, observeren en beoordelen op basis van enkele criteria, die hij zelf bepaalt. Ben ik geboeid, is het origineel?”
Voor Dilles is dit de eerste keer. “Ik ken KunstBende al jaren”, zegt ze. “Ik had heel wat vrienden en vriendinnen die zelf deelgenomen hebben. Wat ik hier prachtig vind, is dat de deelnemers zijn tussen de 14 en de 19 jaar zijn. Je zit als performer dus nog in een vroeg stadium van je ontwikkeling, waardoor het soms kan lijken dat je de geboorte van nieuw talent zit mee te maken.”
Piedfort weet wat dat is: hij was erbij toen School is Cool aan de horizon kwam piepen. “Dat was op Frappant Pop. Ik heb ze daarna aangeraden om mee te doen aan Humo's Rock Rally (lacht). De geboorte van nieuw talent is prachtig om mee te maken.”
14u55 – “Dit is onze fly on the wall”, stelt Piedfort me voor aan Stefan Perceval. De artistiek leider van Het Gevolg jureert voor de eerste keer op de KunstBende en zit ontspannen in zijn stoel in de schouwburg. Over enkele minuten begint de finale van de categorie performance. “Je moet maar het lef hebben om hier te staan”, vertelt Perceval. “Op een podium je ding doen, is iets heel anders dan in de zaal zitten en kijken. Wat makkelijk lijkt, is toch moeilijker dan je denkt. Plots krijg je een publiek voor je, dat je beoordeelt, dat reageert op je act. Daar moet je toch lef voor hebben.”
15u03 – Tunke Lauriks trapt de finale van performance af. De juryleden kijken geconcentreerd toe. Dilles straalt. Ze geniet zichtbaar van het jong geweld dat het beste van zich geeft. Bekijk hieronder een videoverslag van Tunke's performance:
Haar ingetogen genieten staat in fel contrast met de extraverte stijl van Bastien Bodarwé. De winnaar van vorig jaar zit zenuwachtig naar het podium te kijken, alsof hij soms zelf wil tussenkomen. “Ik wil vooral verrast worden”, zegt de winnaar van vorig jaar. “Ik verlang naar het moment waarop de performance echt begint en daarom wind ik mezelf zoveel op: omdat het soms te lang duurt voor een stuk op gang komt”. Bodarwé stond vorig jaar zelf op de planken en zit dit jaar aan de andere kant van het beeld. “Toen ik de deelnemers zag opkomen, voelde ik hun zenuwen. Ik voelde hun pijn. Het leek wel alsof ik daar zelf stond.”
16u40 – We treffen Perceval duchtig schrijvend alleen aan in de Houten Zaal van de Warande. “Het is mijn eerste keer als jurylid en ik vind het top. Het leeft hier, ik vind het bijna ontroerend om die jonge mensen bezig te zien. Ik zoek vooral naar de noodzaak van die jonge mensen om hun verhaal te vertellen.” Nadat zijn drie collega's zich erbij hebben gezet, wordt de deliberatie gestart. Bodarwé kijkt geamuseerd toe terwijl Perceval en Piedfort zich verliezen in het bedenken van de geschikte metafoor, tot Dilles de knoop doorhakt. “We formuleren dit zo.” Wat opvalt is het diepe respect waarmee de vier juryleden over de jonge wolven spreken. Geen Simon Cohell-achtige gal wordt hier gespuwd, maar lovende woorden. Perceval: “Ik heb hier jongeren dingen zien doen die ik niet kon toen ik net van school kwam.”
17u35 – “Ik denk dat we hier een potentiële nummer 1 hebben.” Nadat Perceval deze woorden heeft uitgesproken, blijft het even stil, wat zijn woorden alleen maar versterkt. De echte deliberaties zijn begonnen: het gaat nu over 1, 2 en 3. Er wordt gewikt en gewogen, maar tien minuten later valt de slotvraag: “Kunt gij daar mee leven?” De andere juryleden knikken bevestigend.
De kogel is door de kerk: er is een top 3. Marieke Dilles is tevreden over haar eerste keer. 'Ik vond het vooral interessant om te zien hoe we als groep toch één uitslag kunnen naar voor schuiven. Maar misschien had een andere jury een andere top 3 gekozen”, besluit ze.
© 2014 – StampMedia – Luis Muñoz, foto: Tara Boutaleb, video: Samir Taif & Lien Van Doorslaer
Dit artikel werd gepubliceerd door Allesoverjeugd.be op 12/05/2014
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad - online op 12/05/2014
Dit artikel werd gepubliceerd door Gazet van Turnhout op 12/05/2014
