De 21-jarige Ruby Zahira Muys uit Hemiksem bekeerde zich in 2014 tot de islam. Ze zocht naar structuur en vond die in de Koran. “Mijn familie reageerde positief, het lag voor de hand dat het zou gebeuren.” Haar verhaal.
Toen Ruby in het zesde middelbaar zat, worstelde ze met heel veel levensvragen waar ze niet echt een antwoord op vond. Ze besloot om op zoek te gaan naar mogelijke oplossingen in andere geloven. “Een Marokkaanse collega van mijn moeder raadde me aan de Koran te kopen. Met succes, want er stonden interessante dingen in. Het is gedetailleerd want alles is onderverdeeld in hoofdstukken en verzen.”
Ruby was op zoek naar structuur en die vond ze in het boek. Ze verdiepte zich in de rijke godsdienst en ging daarom Arabistiek en Islamkunde studeren aan de Universiteit van Gent. "In het begin leerde ik zes weken lang het Arabisch alfabet. Nadien kleine woordjes. Eens ik al wat kon lezen en schrijven, vlotte het leren. Toch ben ik gestopt met de studie. Ik slaagde wel op de islam gerelateerde vakken, maar de bijvakken lagen me absoluut niet.”
De stap
Nu ze een passie voor de islam ontwikkeld had, ontstond ook het idee om zich te bekeren. “Ik verdiepte me almaar meer in de islam en bezocht sites zoals bekeerlingen.nl. Op een gegeven moment besefte ik dat ik het niet langer kon blijven ontkennen. Alles wat ik las, klopte voor mij.”
In het begin was Ruby bang om naar een moskee te gaan. “Het was te confronterend. Ik vond het te direct en wou de stappen liever traag zetten.”
Een andere bekeerling vertelde haar dat het niet nodig was om naar een moskee te gaan. “Ik voelde me meer op mijn gemak om het thuis te doen. Een bedevaart? Omdat ik geen islamitische achternaam heb, kan dat niet. Als ik dat zou willen, kan ik een bekeringsattest aanvragen.”
Vrienden kwijt
Al sinds haar kinderjaren groeide Ruby op met islamitische vrienden. “Mijn ouders hebben positief op de bekering gereageerd. Het was redelijk voor de hand liggend dat dit zou gaan gebeuren.”
Ze heeft haar bekering nooit echt aangekondigd, maar haar omgeving zag de verandering geleidelijk aan gebeuren. “Mijn grootouders langs mijn moeders kant gingen meteen akkoord. Mijn andere grootouders, die christelijk gelovig waren, zijn overleden in 2015. Ik ben er zeker van dat ook zij er akkoord mee gingen.”
Toch is Ruby wat vrienden kwijtgeraakt. “Ik ging ervan uit dat jongeren dat beter konden begrijpen dan volwassenen, maar dat bleek niet zo te zijn. Natuurlijk is dat niet leuk, omdat ze niet wilden accepteren hoe ik was. Gelukkig zijn er wel veel nieuwe vrienden in de plaats gekomen.”
Striktere regels
Voor Ruby waren de formuleringen en de waarden achter de islam duidelijker dan die van het christendom. “De regels zijn strikter, wat het voor mij gemakkelijker maakt om te volgen. Het christendom was te wijd, want je kan precies doen wat je zelf wil.”
Naast de structuur en de antwoorden haalt Ruby nog een andere opvallend argument aan. “Moslima zijn is een voordeel, omdat de islam een van de eerste godsdiensten was die rechten gaf aan vrouwen. Dit wordt in de Westerse wereld helemaal verkeerd geïnterpreteerd. In de Koran is er letterlijk een hoofdstuk gewijd aan vrouwenrechten.”
“Mannen tonen heel veel respect naar hun familie, vrouwen, neven en andere moslims. Hierdoor voel ik me nooit alleen binnen het geloof. Er zijn altijd wel mensen die je willen helpen.”
Stralende naam
Als je jezelf bekeert, heb je recht op een islamitische naam. “Ik wou er graag een, dus deed ik wat opzoekwerk.”
Ruby had ergens gelezen dat je eerst moet kijken naar de naam en vervolgens naar de betekenis. Na wat scrollen kwam ze de naam Zahira tegen. “Een hele mooie naam. Hij betekent ‘schitterend, stralend’. Toevallig, want Ruby staat voor robijn, een edelsteen. Een perfecte match dus.’”
Sinds 2014 gebruikt ze Zahira als tweede naam. “Ik laat mensen altijd kiezen hoe ze me willen noemen. In de klas noemt iedereen me Zahira. Alleen de leerkrachten zeggen Ruby omdat dat zo op hun lijst staat.”
Ruby wil haar naam absoluut niet veranderen. “Uiteraard verkiezen ze in Arabische landen Zahira, omdat dat voor hen gemakkelijker is.”
Rituelen
Als moslima heeft Ruby nu ook enkele vaste rituelen. Zo neemt ze uiteraard deel aan de ramadan. “Het is moeilijk, omdat ik thuis de enige ben die het doet. Hier in België is het extra moeilijk, omdat het lang licht blijft.”
Wat voeding betreft, drinkt Ruby geen alcohol en eet ze halal. “Zelfs mijn moeder eet halal, omdat dit veel properder en anders geslacht is. Ook in snoep zit vaak gelatine, dus dan koop ik een Turkse gelatinevrije variant.”
Normaal gezien bidt een moslim vijf keer per dag: voor zonsopgang, tijdens de middag, na de middag, bij zonsondergang en als de zon onder is. “Om eerlijk te zijn, bid ik niet zoveel. Toch heb ik het een tijdje kunnen volhouden, Het duurt maar vijf minuutjes en het maakt je echt kalm.”
Omdat ze gelnagels had, mocht Ruby niet bidden. De handen moeten rein zijn. “Tijdens de ramadan is het makkelijker om te doen, want dan hou ik me bezig met mijn geloof.”
Sinds dit schooljaar draagt ze ook een hoofddoek. “Om mensen te laten zien dat ik moslima ben. Deze moet je dragen naar vreemde mannen toe. Ik koop ze in de Antwerpse Abdijstraat. Inspiratie haal ik bij de Egyptische YouTuber Dina Tokio. In een van haar video’s toont ze 25 manieren om een turban te knopen.”
“Om een bekeringsattest te krijgen, spreek je de geloofsgetuigenis uit in het bijzijn van twee getuigen”
De Nederlandse antropologe Vanessa Vroon-Najem publiceerde in 2014 het boek ‘Bekeerd’. Ze had interesse in het ‘islam-debat’ met als kernvraag of de islam wel bij Nederland past. Dat inspireerde haar om onderzoek te doen naar Nederlanders die zich bekeren tot de islam. “Als er interesse ontstaat in de islam, volgt er meestal een onderzoeksproces, gevolgd door het experimenteel praktiseren van de islam. Tot slot volgt de bekering.”
Het proces kan plaatsvinden op elke leeftijd. Bij jongeren zie je vaak dat zingevingsvraagstukken een grote rol spelen. Een bekeringsattest aanvragen kan bij een moskee of organisatie die door Saoedi-Arabië erkend is om de shahada-verklaringen uit te geven. “Je spreekt dan de geloofsgetuigenis (shahada) uit in het bijzijn van twee getuigen, die de verklaring ook tekenen.”
Een drempel is vervolgens zichtbaar moslim worden, bijvoorbeeld door een hoofddoek te gaan dragen. “Vaak zijn ouders bang dat hun kind het zichzelf moeilijk maakt door voor de islam te kiezen.”
Theologisch gezien kan je starten met de geloofsgetuigenis en vandaaruit het praktiseren van andere regels opbouwen. “Bekeerlingen worden door andere bekeerde moslims vaak aangeraden om niet te veel hooi op hun vork te nemen, en het praktiseren van de islam stap voor stap te pakken.”
Dit artikel werd gepubliceerd door Jongerenplaneet.be op 22/12/2017
Dit artikel werd gepubliceerd door NewsMonkey.be op 22/12/2017
Dit artikel werd gepubliceerd door WAT WAT op 01/10/2018
