Volgens belangenorganisatie çavaria identificeert drie tot acht procent van de Vlamingen zich als holebi. Jongeren binnen deze minderheidsgroep vinden dat de media en de maatschappij hen geregeld reduceren tot énkel hun geaardheid. Vier studenten verzetten zich hiertegen, en getuigen over hun hobby’s en ervaringen.
Thibaut Vandensavel (22)
“Iemand zijn gay best friend zijn? Liever niet, dan voel ik mij echt in een hokje geduwd. Ik vind het lastig dat mensen al een bepaald beeld van mij hebben door mijn seksuele geaardheid, alsof dat mijn hele persoonlijkheid bepaalt. Wanneer ik mezelf voorstel is dat niet het eerste wat ik zeg. Ik vind het belangrijker om mensen te vertellen dat ik sociologie studeer, dat ik veel rolschaats en graag uitga met mijn vrienden.
“Wij doen ook andere dingen dan enkel ‘homo zijn’ ”
In series en films lijkt het alsof holebi’s geen hobby’s of andere bezigheden hebben. Ik heb het een beetje gehad met dramafilms over een homo, waar het personage gereduceerd wordt tot zijn seksuele geaardheid. Alsof die jongen niet ook een sport uitoefent, of dingen met vrienden doet. Wij zijn ook maar normale mensen die nog andere dingen doen dan enkel ‘homo zijn’.
Vroeger was ik bang dat mensen mij alleen zouden zien als ‘de homo op school’ en niet meer dan dat. Dat heb ik nu niet meer. Ja ik ben homo, maar dat is ook niet alles hè. Ik ben gewoon wie ik ben, en toevallig maakt mijn seksualiteit daar deel van uit. So what?”
Joke Perdieus (23)
“Ik zou niet zeggen dat lesbisch zijn mijn definiërende kenmerk is. Vroeger wou ik zelfs hard ingaan tegen de stereotypering daarrond. Toen ik mijn haar kort knipte, vond ik dat al een grote stap, omdat ik bang was om richting het stereotiep van ‘de lesbienne met kort haar’ te gaan.
“Het feit dat ik op vrouwen val, is maar een deel van mij”
Vandaag heb ik mij daarvan afgezet. Ik verstop zeker niet dat ik lesbisch ben. Als iemand mij vraagt of ik een vriend heb, spreek ik die persoon er ook op aan dat ik niet op mannen val. Maar het is nu niet het eerste wat ik zeg wanneer ik nieuwe mensen leer kennen. Ik zou veel sneller zeggen dat ik graag dans en veel bezig ben met handwerk zoals borduren en naaien. Het feit dat ik op vrouwen val is maar een deel van mij, net zoals die andere dingen.”
Jason Sergeys (20)
“Ik ga luchtig om met mijn geaardheid. In hokjes denken is écht niet mijn ding. Als er echt een label op mij geplakt moet worden, zou ik mij eerder als biseksueel omschrijven. Maar eigenlijk vind ik dat niet zo belangrijk om te vermelden.
“Maakt dat veel uit met wie ik een relatie heb?”
Ik vind het belangrijker dat mensen weten dat ik jeugd- en gehandicaptenzorg studeer en dat ik twee dagen per week in een frituur werk. Daarmee ben ik actief bezig. Dat is net zoals mensen die vragen naar mijn migratieachtergrond. Ik krijg al snel de vraag van waar ik afkomstig ben. Mijn mama komt oorspronkelijk uit Haïti, maar mijn afkomst en seksuele geaardheid zijn geen dingen waar ik mij veel mee bezighoud. Maakt dat veel uit of ik een relatie heb met een man of een vrouw? Voor mij niet. Dat definieert mij niet.”
Inès Grielens (22)
“Mijn seksualiteit is een deel van mijn identiteit, maar dat is bij heteroseksuelen waarschijnlijk ook het geval. Ik heb gewoon van mezelf geaccepteerd dat ik bi ben, en ik denk daar verder niet te veel bij na. Mensen zeggen wel eens dat je niet aan mij kan zien dat ik ook op vrouwen val, alsof ze verwachten dat ik elke dag met een pridevlag rondloop.
“Stereotypering in de media kan schadelijk zijn”
De media hebben een belangrijke invloed op de identiteitsvorming van jonge holebi’s. Meestal worden holebi’s heel stereotiep afgebeeld, en dan vooral homo’s. Ik merk in mijn eigen omgeving hoe schadelijk dat kan zijn. Zij worden erg vrouwelijk afgebeeld en durven zich daarom niet altijd te outen, gewoon omdat zij zich daar niet in herkennen en bang zijn dat mensen hen gaan stereotyperen.
Sociale media helpen daar nu wel wat bij, op TikTok zie je bijvoorbeeld steeds meer holebi’s échte verhalen en bezigheden posten. Ikzelf vind mijn studie belangrijk, ik lees graag en wandel met mijn hond. Maar ook ik heb – net als hetero’s – mijn eigen problemen. Zo heb ik de aandoening ADD. Zulke dingen zie je niet in de mainstream media hè? Door die stereotypering is het net alsof iedereen ‘de homo gaat spotten in het wild’, zoals je op safari zou doen. Wij zijn ook maar gewoon mensen hè.”
