Vlaamse jongeren blijven alsmaar langer bij hun ouders wonen. Dat is heel gemakkelijk, want mama doet de was en de plas en bovendien kunnen ze nog wat sparen. Maar hoe zit het bij kinderen en ouders van andere origine? Enkele moeders en een vader doen hun relaas.
Jongen mag kiezen
“Bij Marokkaanse gezinnen is het zo dat een meisje thuis blijft tot ze trouwt,” zegt een jonge moeder uit Borgerhout. “Een jongen mag vroeger het huis uit. Hij mag bovendien kiezen of hij alleen gaat wonen of gaat trouwen.” Een andere Marokkaanse vrouw heeft drie kinderen waarvan de oudste, achttien jaar, nog studeert en thuis woont. Ook haar eigen moeder woont soms een tijdje bij hen in. “Alleen het meisje moet in het huishouden helpen,” zegt ze een beetje verlegen. Dat is niet bij alle Marokkaanse gezinnen zo. “Mijn jongste zoon van elf moet wel opruimen,” vertelt een enthousiaste mama van vijf kinderen. Haar oudste zoon is dertig en werkt. “Hij ging alleen wonen toen hij zeventien was. Om alles te bekostigen, stopte hij met school en ging hij werken. Sinds hij getrouwd is, woont hij bij de familie van zijn vrouw.”
Praktische gezelligheid
“Bij ons staat er niet echt een leeftijd op het verlaten van het ouderlijke huis,” vertelt mijnheer Labrouwi. “Wij laten onze kinderen zelf beslissen wanneer zij het huis willen verlaten. Ons huis is groot genoeg en zolang onze zoon voelt dat hij beter af is bij ons, kunnen we niet anders dan zijn keuze te respecteren.”
“Dat is wel anders in ons geboorteland,” vult mevrouw Labrouwi aan. “In Marokko blijven de kinderen soms zelfs tot na hun trouw bij de ouders wonen. Meestal gebeurt dat bij gezinnen die het financieel wat minder hebben.” Op die manier kunnen de ouders voor de kinderen zorgen als ze klein zijn en de kinderen op hun beurt voor de ouders zorgen als ze wat ouder zijn.
Naast deze praktische overwegingen vinden veel families in Marokko het gewoon gezellig om met veel mensen in huis te wonen. “Het is leuk als de grootouders hun kleinkinderen voortdurend kunnen zien,” zegt mevrouw Labrouwi. “Zo kunnen de ouders van de kleinkinderen rustig gaan werken, zonder zich zorgen hoeven te maken over kinderopvang.”
Werken voor de kost
Een Marokkaanse moeder van 58 jaar vertelt trots over haar kroost. Drie jongens en twee meisjes wonen nog thuis. “Van mijn vijf jongens is de oudste naar Amerika en een andere woont alleen. De derde (25) zit op kot in Gent. Hij heeft een jaar een studentenjob gehad, maar nu niet meer. Papa betaalt zijn kot, zijn eten en zijn kleren,” vertelt ze al lachend. De volgende die thuis woont, is steward. “Hij doet af en toe boodschappen voor zijn mama. Dat is zijn bijdrage,” gaat ze verder. Haar jongste zoon zit nog in het middelbaar. Van haar vijf dochters zijn er al drie getrouwd. Zij werken en hebben kindjes. “Van de twee meisjes die thuis zijn, werkt de oudste (23) deeltijds bij VDAB. Dat doet ze om haar studies te bekostigen. Ze hoeft voor de rest dus niets te betalen. De jongste van veertien gaat nog naar het middelbaar.”
Studeren en werken
De Iraanse Nahid (40) is zwanger en vertelt over haar zus Sareh (25) die bij haar inwoont. In 2001 kwamen zij samen van Iran naar België. In Lint ontmoette Nahid haar man, die ook Iraans is en al wat langer in België was. Vijf jaar geleden trouwden ze en sindsdien woont Nahid samen met haar man en haar zus op een appartementje in Borsbeek. “Sareh heeft het heel druk met studeren en werken,” vertelt Nahid. Elke zaterdag gaat haar zus naar Schaarbeek, daar studeert ze al twee jaar Gezinswetenschappen. In de week werkt Sareh in Brussel. In het kader van een sociale stage helpt ze mensen met problemen, mensen die geen woonst of geld hebben. “Om zes uur komt ze thuis, dan moet ze snel iets eten en dan naar de Franse les in de UA. Enkel zondag spendeert ze volledig thuis,” zegt Nahid.
Alleen wonen is om praktische redenen niet mogelijk voor haar zus. “Je moet boodschappen doen, maar de winkels zijn dicht na acht uur. Je moet eten maken en het huis wat opruimen. Daar zou ze allemaal geen tijd voor hebben. Ze heeft zelfs geen tijd voor een vriend,” grapt Nahid. Ook financieel zou Sareh het alleen niet gemakkelijk hebben. Nahid vindt het niet erg dat haar zus bij haar inwoont. Ze zorgt graag voor haar. “Als een mama,” lacht Nahid.
© 2009 – StampMedia – Maja Cools en Kamal Kharmach
Dit artikel werd gepubliceerd in Krax - vakblad van het jeugdwerk, jaargang 9 n° 1 maart/april/mei 2009
Dit artikel werd gepubliceerd door Gazet van Antwerpen - online op 17/03/2009
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Belang van Limburg - online op 17/03/2009
Dit artikel werd gepubliceerd door JeugdWerkNet op 17/03/2009
Dit artikel werd gepubliceerd door Kif Kif vzw op 19/03/2009
