Brass Band Heist ontving dit weekend de muzikanten van Mnozil Brass. Op zaterdag 17 mei tekende het bekende zevenkoppige koperblaasensemble uit Oostenrijk voor een avond brass theater. De show heet ‘Happy birthday’, naar aanleiding van de twintigste verjaardag van de brassband, en brengt het beste uit hun hele carrière. Hun advies? “Kies voor meer dan één genre.”
Mnozil Brass speelt jaarlijks gemiddeld 120 concerten over de hele wereld. De teller van de brassband, een orkestvorm met koperen blaasinstrumenten en een percussiesectie, staat ondertussen al op 1846 shows. Mnozil Brass doet het overigens zonder percussie. We zijn benieuwd naar hun verhaal, en klampten Leonhard Paul, Gerhard Füssl en Zoltan Kiss aan na afloop van hun muzikale cabaretshow in CC Zwaneberg te Heist-op-den-Berg.
Hoe is Mnozil Brass ontstaan?
Leonhard: “We hebben elkaar ontmoet aan de koffiemachine van de universiteit, waar iedereen altijd rondhing. Wij studeerden allemaal aan dezelfde univ in Wenen, behalve Zoltan: die is afkomstig van Boedapest. Er was eens per maand een jamsessie waar iedereen zijn kunsten kon tonen. De muzikanten kwamen vanuit alle hoeken uit Oostenrijk, maar wij hadden een gemeenschappelijk repertoire van bekende marsmuziek, polkas en commerciële muziek.”
“Ik denk dat de band zichzelf gevormd heeft tijdens zo’n sessie. Het gebeurde gewoon. Dat klinkt misschien ongeloofwaardig, maar we reageerden gewoon op wat er zich voordeed. Ik heb nooit gezegd wat de volgende stap moest zijn, of dat we op een podium moesten gaan staan en dit of dat doen. De telefoon rinkelde gewoon meer en meer en zo gingen we steeds vaker optreden.”
Gerhard: “Ik vind het fantastisch dat het werkt zoals het werkt. Het feit dat we al twintig jaar samenwerken en dat dat lukt: misschien is dat het meest indrukwekkende aan Mnozil Brass. We zijn zeven mensen met elk een andere mentaliteit. Je kan je voorstellen dat zoiets niet altijd makkelijk is, net zoals in een familie.”
Leonhard: “Aan de ene kant ben ik daar trots op, maar aan de andere kant weet ik hoeveel werk we erin gestoken hebben. Ik ben vooral dankbaar dat ik het nog steeds kan doen, het nog steeds doe en dat ik het gedaan heb.”
Choreograaf bij repetities
Jullie show is een combinatie van muziek, theater, zang en slapstick. Hoe komt zoiets tot stand?
Leonard: “We proberen alles eens uit en als iedereen het goed vindt, krijgt het een plaats in de show. Als het niet werkt, gooien we het weg. Momenteel werken we aan een nieuwe show, waarvan we eergisteren de eerste repetitie hielden. We hebben verschillende nieuwe arrangementen uitgeprobeerd. Gerhard schreef iets en ik probeerde wat dingen uit die misschien kunnen werken.”
“We hebben ook een choreograaf die naar de repetities komt luisteren. Choreografen kijken op een andere manier: hij let niet op hoe het klinkt, maar hoe het er kan uitzien. En dan heeft hij een idee over hoe de muziek bij een scène kan passen. Verschillende mensen steken dus de koppen bijeen. Het is een proces.”
Gerhard: “De muziek halen we uit verschillende genres en stijlen. We groeiden bijna alle zeven op in het Oostenrijkse landschap, dus we waren al zeer bekend met de polka en de bohémien muziekstijlen. Stap voor stap combineerden we dat met wat jazz, wat klassieke invloeden en populaire muziek. Zo kwamen we geleidelijk tot een heel eigen stijl.”
Leonard: “Dat is een boodschap die ik zou willen meegeven aan studenten: kies niet voor slechts één genre. Denk niet “Oei, dat is klassieke muziek”: het is gewoon muziek.”
Jullie zijn allemaal muzikaal geschoold. Hoeveel tijd brachten jullie als kind al musicerend door?
Gerhard: “Mijn eerste leraar was mijn vader. Dat was een catastrofe! Repeteren was een verschrikking, dus deed ik het nooit. Het absolute begin van mijn muzikale carrière was een echte ramp.” (lacht)
Zoltan: “Ik ben begonnen met piano en klarinet en wou nadien graag saxofoon leren spelen. Uiteindelijk schakelde ik over op trombone. Best leuk om steeds te proberen hoger, sneller en luider te spelen.”
Leonhard: “Op mijn vijfde speelde ik fluit, op school. Ik denk dat ik niet vaak oefende - ik kan het mij niet goed herinneren. Daarna speelde ik mee in een jazzband en eens per week in een harmonieorkest. Maar ik repeteerde nooit thuis. Misschien zou ik nu een betere muzikant zijn als ik meer had geoefend.”
Horrofilm
Wat willen jullie graag nog bereiken met de band?
Zoltan: “Een horrorfilm maken.” (lacht)
Gerhard: (enthousiast) “Ja, een film maken. Maar niet over de geschiedenis van Mnozil Brass. We hebben wel een paar ideetjes en we staan open voor suggesties. Nu nog de juiste man en een budget.”
Voor wie de film niet wil afwachten: hieronder een YouTube-filmpje uit een van de vorige shows van Mnozil Brass. De band tourt met hun nieuwe show vanaf 15 februari 2015 door Europa.
© 2014 – StampMedia – Emily Van Campenhout
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad – online op 19/05/2014
