Heel wat moslimjongeren kregen de afgelopen dagen de vraag hoe ze denken over de aanslag in Parijs. Ismail (19) zit volop in examens, maar neemt stellingname omdat er mensen blijven vragen naar zijn mening. "Iedereen heeft momenteel één en dezelfde vijand", schrijft hij in onderstaand opiniestuk.
Het belachelijkste dat ik de afgelopen dagen (al meermaals) heb gehoord om de aanslag in Parijs te veroordelen, moet zonder twijfel dit argument zijn: “Wij lachen toch ook als er de spot wordt gedreven met Jezus of God?" Ik denk dat ik niet overdrijf als ik stel dat deze mensen even kleingeestig zijn als de extremisten. Zij respecteren ook de culturele en religieuze waarden van een ander niet door zulke dingen te zeggen.
Het grootste probleem is niet dat er met moslims de spot werd gedreven, maar dat de énige regel in verband met het afbeelden van onze profeet werd geschonden. Het feit dat moslims nog veel waarde hechten aan hun religie en die nog wel met respect behandelen. Dat dat indruist tegen wat sinds (overigens nog maar enkele decennia) de norm is in de westerse wereld, geeft je niet het recht neer te kijken op deze godsdienst. Als je mensen aan de schandpaal gaat nagelen, zorg dan eerst dat je weet wie je voor ogen hebt.
Je mag van mij christen, jood, moslim, sikh, hindoe, boeddhist, ongelovig of zoekende zijn: uiteindelijk zal ik je enkel en alleen beoordelen op de manier waarop je je medemens, mijzelf incluis, behandelt. Haat ik joden omdat zionisten - hun extremisten (vrijheid van meningsuiting!) - mij niet aanstaan? Nee, natuurlijk niet. Haat ik atheïsten omdat er enkelen neerkijken op hetgeen waar ik in geloof? Nee, vanzelfsprekend niet.
Haat verkondigen
Als Charlie Hebdo een blad is dat onder andere anti-religieus is, dan ben ik blij voor de makers dat ze over een platform beschikken waarin ze hun mening kunnen verkondigen, want zoals Voltaire ooit (niet) zei: “Monsieur, je déteste ce que vous écrivez, mais blablabla." Ik beweer dus niet dat ik hun mening deel en dit om erg voor de hand liggende redenen.
Eén van de dingen die ik me namelijk afvraag bij het zien van de cartoons die in Charlie Hebdo hebben gestaan, is of ik de enige ben die beseft dat wat hetgeen deze cartoonisten en andere redactieleden doen hetzelfde is als wat al deze extremisten deden, namelijk: haat verkondigen. Maar nemen we even aan dat er geen sprake was van het verkondigen van haat, enkel een pure vorm van humor en satire. Dan nog begrijp ik niet wat er bereikt wordt met álle moslims kwetsen door het afbeelden van de profeet Mohamed (vzmh), hem belachelijk te maken of door “Le coran, c'est de la merde" op je voorpagina te zetten.
Je kan en mag van mij tegen iets zijn, maar misbruik je vrijheid alstublieft niet en onderbouw je argumenten in plaats van door ongenuanceerde inhoud te publiceren je doel voorbij te schieten. Anti-iets zijn kan ook zonder haat te verkondigen, want zoals de grote Martin Luther King ooit zei: “Darkness cannot drive out darkness; blablabla."
Naam moslim niet waard
Zoals al velen voor mij duidelijk hebben proberen te maken, waren deze extremisten, en met hen ook de extremisten in het Midden-Oosten, de naam moslim niet waard en handelden ze, hoogstwaarschijnlijk zonder dat ze het zelf wisten, niet in naam van de islam. Ik baseer mij hierbij niet enkel op mijn gezond verstand, maar ook op een onderzoek dat werd uitgevoerd aan de universiteit van Chicago door Robert Pape. Hij onderzocht hierbij elke (zelfmoord)aanslag die tussen 1980 en 2003 is gepleegd en kwam tot deze conclusie:
“The data show that there is little connection between suicide terrorism and Islamic fundamentalism or any one of the world's religions. Rather, what nearly all suicide terrorist attacks have in common is a specific secular and strategic goal: to compel modern democracies to withdraw military forces from territory that the terrorists consider to be their homeland."
Een tot op de dag van vandaag vrij relevante conclusie, als ik nu ook weer lees dat “ISIS het heeft gemunt op alle landen die deelnemen aan de internationale coalitie tegen de terreurorganisatie”.
Kan er dus in het vervolg “Haat en geweld lossen niets op" gebruikt worden als kort argument tegen dergelijke aanslagen, want ik begin me meer en meer te storen aan reacties die bestaan uit enerzijds wij-zij-denken en anderzijds bekrompenheid. Als er onder het politiek bewind van vandaag toch liever gebruik wordt gemaakt van dat wij-zij-denken, laat “wij" dan niet bepaald worden door huidskleur, nationaliteit of religie, want het is duidelijk wie “zij” zijn. Dat laatste kan ik niet genoeg benadrukken: iedereen heeft momenteel één en dezelfde vijand.
© 2015 - StampMedia - Ismail Eddegdag
