In de Universiteit Antwerpen werd vorige week de 23ste editie van Eurosim gehouden. Dit is een simulatie van de besluitvorming in de Europese Unie door een 200-tal studenten uit 14 Amerikaanse en 10 Europese universiteiten.
Bij het binnenstappen van het Meerminne-gebouw van de faculteit politieke wetenschappen word ik overweldigd door poepsjiek opgeklede dames en heren. Ze zitten in de gang na te praten over de beslissingen die ze genomen hebben. De sfeer varieert van gezellig tot heel serieus. Jana Deforche, doctoraatstudente die de simulatie begeleidt, brengt me naar een lokaaltje waar nog druk 'strategy papers' worden afgeprint voor de volgende dag. Ze stelt me er voor aan de studenten die in de huid kropen van Angela Merkel, Herman Van Rompuy en José Manuel Barosso.
Realistisch
Op mijn vraag aan de Herman Van Rompuy van dienst uit welk land hij komt, antwoordt hij me in het Engels doodleuk 'uit België'. Mario Erwig identificeert zich helemaal met zijn rol. Ik herformuleer mijn vraag en kom te weten dat hij uit Duitsland komt maar in Maastricht studeert. Angela Merkel is een Ierse, maar studeerde ook al in Duitsland. Haar interesse voor talen en haar studies in het buitenland hebben haar interesse gewekt voor het Europese ideaal.
De vierdaagse simulatie is een poging om de realiteit zo goed mogelijk te benaderen. De organisatoren kiezen een thema dat momenteel onderwerp van discussie is in de verschillende Europese instellingen. In deze editie werden onderhandelingen gesimuleerd over onderwerpen zoals milieu, energie en onderwijs in de relaties tussen de EU en Rusland.
Euroskepticisme versus Euroliefde
Deze studenten zijn allemaal gebeten door de Europese microbe, zelfs de Amerikaanse. Toch is er ook veel begrip voor wat de publieke opinie van hun land over de EU denkt. De Ierse Joanne Neary lacht wanneer ik haar mening vraag over de neen-stem in 2008 tegen het Lissabon Verdrag. "Ik begrijp de neen-stem van de Ieren. Ze waren slecht geïnformeerd en waren erg ontevreden over het Ierse leiderschap dat een maand ervoor veranderde."
Een heel andere reactie krijgen we van Erwig over de Duitse publieke opinie. "Wij zijn één van de landen die het meeste voordeel halen uit het EU-lidmaatschap en we zijn daar ook erg dankbaar voor." De Amerikaanse Tim Boyle vertelt dat Amerikanen Europa niet identificeren met de EU maar nog steeds als een verzameling van verschillende landen beschouwen.
Lissabon en Van Rompuy
De studenten hadden de kans om de ware impact van het Lissabon Verdrag op de besluitvorming al eens uit te proberen. Ze zijn alvast overtuigd dat het Lissabon Verdrag geen copernicaanse revolutie teweeg zal brengen. "Je kan de EU niet in één keer substantieel veranderen" zegt Neary. Erwig stelt het nog straffer: "Het veelbesproken democratisch deficit zal altijd een kenmerk blijven van de EU."
Toch zijn er twee belangrijke veranderingen. Zo is er de komst van Van Rompuy en het grotere pakket bevoegdheden voor het Europese Parlement. "Het Europese Parlement is de beste kans voor meer democratie in de EU," zegt Neary. "Vooral omdat dit de beste manier is om de EU bekend te maken onder de burgers," valt Erwig haar bij. De Europese president is vooral belangrijk omdat hij een gezicht geeft aan de EU en continuïteit kan geven aan de halfjaarlijks roterende voorzitterschappen van de lidstaten. Die hebben nog steeds hun eigen prioriteiten.
Meer info over EuroSim: www.eusimulations.org
© 2009 – StampMedia – Femmy Thewissen
