Na een geslaagd concert in 2012 keerde pianist Stefano Bollani (44) dit weekend terug naar Park Den Brandt in Antwerpen. Hij liet dit keer Hamilton de Hollanda thuis, maar bracht met Enrico Rava (75) wel de peetvader van de Italiaanse jazz mee. Geen slechte keuze zo bleek, want het Antwerpse publiek tikte gewillig mee met de voeten.
De tent van de Main Stage liep zondagnamiddag aardig vol voor het optreden van Stefani Bollani en zijn leermeester Enrico Rava. Bollani, klassiek geschoold aan het conservatorium in Firenze, werd in zijn pianomelodieën bijgestaan door de trompetvirtuoos.
Het publiek genoot zichtbaar van de harmonieuze samenhang van pianoriedeltjes en subtiel trompetgeschal. Met een wedstrijdje blad-steen-schaar (of schaar-steen-papier, zo u wil), om uit te maken wie nu het publiek zou vermaken, en met spitsvondige bindteksten braken de Italiaanse grootmeesters het ijs. Het publiek genoot en trakteerde het duo na afloop op een daverend applaus.
Improvisatie
Wie getuige was van het optreden van Rava en Bollani zou denken dat er een minutieuze voorbereiding aan voorafging. Niets blijkt minder waar. “Al van bij ons eerste gezamenlijke optreden in 1996 leggen we enkel het eerste nummer vast. Op het podium zelf vloeien daar dan wel de andere nummers uit. Dat we dit al 18 jaar tot een goed einde brengen, bewijst dat het misschien wel een goede werkmethode is”, lacht Rava.
Of improvisatie daarmee meteen synoniem is met jazz, wil het tweetal evenwel niet gezegd. “Naast improviseren staat jazz voor mij vooral voor het uiten van vrijheid”, geeft Bollani aan. Rava ziet jazz dan weer vooral als een samensmelting van verschillende culturen. “In jazz valt een echo van Afrikaanse ritmes te horen. Een echo, omdat het voor zwarte slaven vroeger verboden was hun eigen muziekcultus te beleven. Het is precies die combinatie van Afrikaanse en Europese elementen dat jazz haar authentieke geluid geeft”, legt Rava uit.
Jazz met een dj
Vaak wordt over jazz gezegd dat het muziekgenre enkel voor een select clubje mensen bestemd is, al weigert Rava het woord elitair in de mond te nemen. “Jazz is inderdaad wel een nicheproduct. Net zoals je naar een discotheek gaat om te dansen, kom je naar een jazzfestival om te genieten van een virtuoze pianomelodie. Ieder genre gedijt pas in een specifieke context”, verklaart Rava.
Toch meent de grondlegger van de Italiaanse jazz dat het genre in een andere setting ook zijn plaats kan hebben. “Een tijd geleden trad ik samen met een Italiaanse dj op in een discotheek. Ik had nooit verwacht dat die jonge snuiters zo tekeer zouden gaan op mijn muziek. Zo zie je maar dat ook jazz daar zijn plaats kan hebben, als het publiek op voorhand maar genoeg warm wordt gemaakt voor het genre”, geeft Rava aan.
Van levensbelang
Op de vraag wat muziek voor hen betekent, laat het antwoord niet lang op zich wachten. “Jazz heeft mijn leven gered”, zegt Bollani zonder omwegen. “Aan alle jongeren vandaag raad ik aan: zoek naar een manier om niet te hoeven werken. Ik ben alvast blij dat het mij gelukt is.”
Rava treedt hem daarin bij. “Enkel het vele reizen ervaar ik als een last. Muziek spelen is voor mij puur genot. Mocht ik lang geleden in het familiebedrijf van mijn ouders begonnen zijn, had ik er al lang een eind aan gemaakt”, besluit Rava.
© 2014 – StampMedia – tekst: Niels D’Haene; foto: Milou Verstappen
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad - online op 18/08/2014
