VTM-journaliste Romina Van Camp (34) is naar de Verenigde Staten vertrokken om er tot in detail verslag uit brengen van de presidentsverkiezingen. StampMedia-reporter Noreen Muhammad ging voor haar vertrek met haar in gesprek. Romina vertelt ons over haar ambities, hoe haar leven als journalist er uit ziet, hoe ze het beste uit haar werkdag haalt, en hoe ze positief blijft.
Romina Van Camp werkt op de buitenlandredactie van VTM Nieuws en maakt voornamelijk reportages over de Amerikaanse en Britse politiek. Het was altijd haar droom om actief nieuwsverhalen te brengen uit het buitenland. Voor de presidentsverkiezingen in Amerika die in november plaats vinden, vertrok ze naar de Verenigde Staten om reportages te maken over die verkiezingen. Het zijn ondertussen haar tweede Amerikaanse presidentsverkiezingen. “De geschiedenis leert ons dat buitenlandse verhalen ook een grote impact hebben op onze eigen maatschappij”, begint Van Camp met haar verhaal.
Leven als journalist
“Journalist zijn is écht keihard werken”, lacht Van Camp. “Bij zeer intensieve opdrachten in het buitenland ben je continu achter mensen aan het aanlopen en verhalen aan het zoeken. Je slaapt niet veel maar je haalt er zoveel energie en voldoening uit. Het geeft ongelooflijk veel adrenaline. Als ik vier weken door de VS reis, dan moet ik thuis wel even bekomen van de intense reis en de jetlag.”
Tijdens de lockdown heeft Romina het moeilijk. Op een gegeven moment klopt ze bij haar bazen aan om aan te tonen dat ze nog bestaat.“Ik heb tijdens de lockdown veel vanuit Antwerpen verslag gebracht over de maatregelen in de stad en de provincie. Op deze manier kon ik toch ook mijn steentje bijdragen aan de verslaggeving.”
Romina’s werkdag begint om 9.30u. Alle journalisten krijgen dan een briefing en nadien moet de eerste reportage afgewerkt worden voor de uitzending van 13u. Om 14.15u vindt een tweede briefing plaats waarin de plannen voor het nieuws van 19u uit de doeken worden gedaan. Wat er om 14u15 gezegd wordt, komt vaak niet overeen met hoe het om 19u op antenne eruit ziet. Dat is afhankelijk van het nieuws en de live gebeurtenissen die binnenkomen. “Dat gedeelte wanneer er breaking news gebeurt, blijft altijd spannend. Ik stress daar bijna nooit voor. Het is gewoon kwestie van de knop omdraaien, aanpassen en kijken waar de focus ligt.”
“De eindredacteur bepaalt welke journalist welk onderwerp behandelt. Het is dan de bedoeling dat je dat onderwerp uitwerkt, interviews aflegt, op pad gaat met de cameraman en de reportage monteert. Ik monteer het liefst zelf. Ik doe dat héél graag en kan op deze manier zien hoe mijn eindproduct eruitziet. Ik visioneer en beluister alle interviews en op basis van de straffe quotes die ik wil gebruiken begin ik mijn tekst te schrijven.”
“Soms werk ik ook tijdens de weekends en feestdagen. Ik vind dat echt leuk want dan kan ik in de week dingen doen die je normaal niet kan doen. Dan regel ik graag afspraken bij de tandarts en zo, doe ik boodschappen en neem ik tijd voor mezelf. In het weekend heb je ook een hele andere vibe op de redactie. Dat maakt het best aangenaam.”
Tegenslagen
De grootste tegenslagen waarmee je als journalist te kampen krijgt zijn volgens Romina vooral als een reportage niet lukt of als er iemand voor een interview benaderd wordt en die persoon maar niet bereikbaar is of mee instemt.
“Het is moeilijk om interviews af te nemen als je ter plekke de mensen moet overtuigen. Het komt er dan op neer om de geïnterviewde duidelijk te maken waarom je het belangrijk vindt om zijn/haar verhaal te brengen. Als de geïnterviewde dan toch niet mee wil werken, is het puzzelen en nadenken hoe je er alsnog een stuk over kan brengen.”
“De grootste fout die beginnende journalisten maken is dat ze vooraf een heel plan al uitstippelen maar wanneer je ter plaatse gaat is het meestal dat de situatie heel anders is dan dat je het voor ogen had”, zegt Romina. “Je mag jezelf nooit op voorhand te hard inprenten hoe het eindproduct gaat zijn. Soms kan het slechter uitvallen en soms ook beter. In het begin was ik een stresskip en was het zoeken hoe ik een tekst moest schrijven, maar na een bepaald moment krijg je een klik en zie, voel en kan je het.”
Positiviteit
Wat de boodschap naar positiviteit tijdens een tegenslag is, deelt Van Camp het volgende over: “Ik ben een piekeraar en heb in mijn jeugdjaren een tijd gehad dat ik lang met zaken in mijn hoofd kon zitten. Ik heb door de jaren geleerd dat ik zaken moet loslaten. Ik heb dat bijvoorbeeld ook tijdens mijn reportages. Als een reportage niet lukt, dan probeer ik dat los te laten en begin ik de dag nadien positief aan mijn volgende reportage. Naarmate je ouder wordt, leer je beter relativeren en laat je dingen sneller los.”
“Als een reportage eens niet goed gelukt is door technische problemen of tijdgebrek dan mag je dat niet te veel aan je hart laten komen. De volgende dag is weer een nieuwe dag met nieuwe uitdagingen en nieuwsfeiten. Mijn bazen zijn ervan bewust wat ik allemaal in mijn mars heb en dat ik vele richtingen uit kan. Als er eens een tegenslag is dan weten ze dat ik er alles aan heb gedaan om het op te lossen.”
Grootste uitdagingen
Eén van de grootste uitdagingen doorheen Romina’s carrière zijn haar eerste Amerikaanse presidentsverkiezingen in 2016. Die verkiezingen zijn voor haar als journalist het summum. In 2015 behandelt ze ook het nieuws rond de vluchtelingencrisis en volgt ze vluchtelingen op hun route doorheen Europa in Griekenland, Macedonië, Servië, Kroatië, enzovoort.
Enkele andere uitdagingen die het journalistenleven volgens Romina met zich meebrengt zijn uit de auto stappen, je neus uitsteken, je oor te luister leggen en mensen zoeken om te interviewen. “Voor dagelijkse nieuwsuitzendingen ben je erg tijdsgebonden en dat is niet altijd evident. Je hebt niet altijd de kans om het hele verhaal van begin tot einde te volgen. Je hebt zoveel materiaal maar je kan jammer genoeg niet alles gebruiken omdat je in een bepaalde tijdspanne zit. Het is met momenten dan best frustrerend dat je maar 1,5 minuut krijgt om een heel verhaal te brengen.”
“Met de vluchtelingencrisis besefte ik ook dat dit de verhalen zijn die ik wil doen. Ik wil in België de mensen laten begrijpen waarom vluchtelingen op de vlucht gaan. Het is mijn taak als journalist om buitenlandse zaken begrijpbaar te maken in de Belgische media.”
Journalisten in een negatief daglicht
De reden waarom journalisten zo vaak in een negatief daglicht gesteld worden, is volgens Van Camp de opkomst van sociale media. Mensen kunnen er snel commentaar geven en kritiek uiten. Enkele jaren geleden plaatste ze een foto op Twitter van een herdenkingsmoment na een aanslag in Londen. Naast burgemeester Sadiq Khan waren tal van andere mensen te zien, waaronder ook een groep moslima’s. “Ik had een foto van die meisjes genomen omdat ik het zo schoon vond dat ze daar in hun schooluniform stonden. Ik kreeg op die foto haatdragende reacties. Zulke opmerkingen blijven lang in je hoofd zitten. Ik ben met die reacties naar mijn toenmalige baas gegaan omdat ik de drang voelde om erop te reageren, maar hij adviseerde me om dat beter niet te doen en sindsdien ben ik niet meer zo actief op Twitter. Het is niet mijn medium. Wat trouwens ook niet goed is door er niet op te reageren, want dan laat je je als journalist doen. Ik wil gerust met die mensen in debat gaan, maar als je begint te beledigen dan steek ik er geen energie in.”
“Ik denk dat Donald Trump ook wel een rol speelt waarom mensen zo negatief naar journalisten kijken. Hij had vier jaar geleden fake news gelanceerd. In het begin dacht ik: “amai wat is dat?” Doorgaans zijn burgers ook mondiger en kritischer geworden naar de media toe. Als ik een reportage maak, mijn gezicht en naam daaraan koppel dan wil ik dat het een goed product is. Jij bent zelf de eindverantwoordelijke van het eindproduct. Op alles dat je maakt kan je kritiek krijgen. Voor ik het inzend, controleer ik of alles klopt. Ik ben een grote controlefreak.”
Ambities
Romina’s ambitie is om te blijven doen wat ze nu doet: buitenlandse nieuwsverhalen brengen. Op termijn wil ze ook een leading lady van VTM Nieuws worden. ”Als ze mij ooit vragen om Greet De Keyser op te volgen als VS-correspondent zou dat een droom zijn die uitkomt. Ik wil altijd met mijn koffer kunnen vertrekken. Als de geschiedenis zich voor jouw ogen afspeelt, wil je daarbij zijn.” Soms reflecteert Romina over haar ambities en worstelt ze met het feit of ze niet té ambitieus is. “Ik ben soms zo gulzig en snak altijd naar meer. Ik stel mezelf soms de vraag of ik niet gewoon tevreden kan zijn met wat ik nu heb.”
Ze voelt de constante ambitie en drang om iets te betekenen. In 2016 werd ze genomineerd voor de Belfius Persprijzen met één van haar reportages over de vluchtelingencrisis. Ze won nipt niet, maar stelt wel als doel dat ze de volgende keer met de winst wil gaan lopen. “Er gaat een moment komen dat ik tegen het plafond aanloop en niet meer kan doorgroeien of het gevoel heb dat ik alles al gedaan heb. Dat wordt hét moment om na te gaan of dit wel hetgeen is dat ik wil blijven doen.”
