Onder leiding van Pukkelpoppresentator Luc Janssen werden op 5 augustus de slachtoffers van het Pukkelpopdrama herdacht tijdens een plechtigheid op de festivalweide in Kiewit. Bij de ramp vielen vorig jaar vijf doden en verscheidene gewonden.
Op 18 augustus 2011 zorgde kortstondig maar zeer hevig noodweer voor een totale ravage op het terrein van het Pukkelpopfestival in Kiewit. Er vielen toen vijf doden: Marlo, Wendy, Kristof, Jurgen en Marijke. Bijna een jaar later kwamen de familie en vrienden van de slachtoffers in aanloop naar een nieuwe editie van het festival bijeen, om samen met alle betrokkenen de ramp te herdenken.
Soberheid troef
Ondanks een kortstondige regenbui kon de plechtigheid op een grote opkomst rekenen. Voornamelijk inwoners van Kiewit vonden de weg naar de herdenking. Iedereen kreeg aan de ingang een witte roos aangeboden om achteraf bij het herdenkingsmonument te plaatsen. De inkleding van de plechtigheid was sober: boven het podium hingen foto’s van de vijf slachtoffers. Een wit canvas stond symbool voor de tientallen gewonden en het leed dat werd veroorzaakt bij alle betrokkenen van het festival.
Troostende woorden
Om de beurt brachten verschillende betrokkenen van de ramp een getuigenis. Als eerste organisator Chokri Mahassine. Hij benadrukte vooral de noodzaak om een nieuwe start te kunnen maken. "We moeten vooruit. We moeten positief durven zijn", sprak Mahassine. Ook de Hasseltse burgemeester Hilde Claes betoonde haar medeleven en citeerde daarbij een tekst, geschreven door een vader die een kind verloren heeft, getiteld Twee Seconden.
Verdriet en dankbaarheid
De meer emotionele getuigenissen kwamen van familieleden en vrienden van de slachtoffers. Joyce, de vriendin van Jurgen, zei: "In mijn dromen leef je nog en vertel je me dat alles oké is. Maar dromen komen nooit uit." De vader van Marijke en de zus van Wendy vertelden een gelijkaardig verhaal over hun verlies. Tot slot spraken ook de diaken van Kiewit, François Goffings en Mark Morhaye, vertegenwoordiger van de vrijzinnige gemeenschap. Beiden spraken vol dankbaarheid over de solidariteit die ontstond na de ramp en de behulpzaamheid van de omwonende Kiewitenaren.
Muzikaal eerbetoon
Muzikale begeleiding werd verzorgd door Mauro, Glenn Claes, Piet De Pessemier en Stijn Meuris. Mauro bracht het nummer An End Has a Start van Editors. Glenn Claes, die bevriend was met Marlo, bracht The Sound of Silence van Simon & Garfunkel. Piet De Pessemier zong zijn eigen nummer Dark Rain, dat hij speciaal geschreven heeft ter herdenking van het Pukkelpopdrama. Tot slot bracht Stijn Meuris, voorzitter van het Steunfonds voor de slachtoffers van de pukkelpopstorm, Het zou niet mogen zijn, ook een nummer van eigen hand.
Nieuw symbool voor Kiewit
Het herdenkingsmonument is een ontwerp van de jonge Hasseltse kunstenaar Tom Vanuytrecht. De familie van de slachtoffers kreeg het beeld reeds voor de plechtigheid te zien. Het is een stalen sculptuur dat een wegwijzer met verschillende pijlen uitbeeldt. Op de pijlen staan woorden zoals 'hoop', 'jeugd' en 'solidariteit' te lezen. Aan de voet van het beeld staan de namen van de vijf dodelijke slachtoffers in brons gegraveerd. Het monument heeft nu een vaste plaats op de hoek van de Vijverstraat en de Kempische Steenweg.
Onder de aanwezigen was ook de Hasseltse schepen Rob Beenders. "De soberheid primeerde uiteraard", zegt hij. "Ik werd er even stil van, maar het heeft ook deugd gedaan. Ik denk dat iedereen klaar is voor een nieuw begin. Laat Pukkelpop 2012 maar komen."
© 2012 - StampMedia - Stef Vananderoye, Foto's: Antonino Musso
Dit artikel werd gepubliceerd door Nieuws.be op 06/08/2012
Dit artikel werd gepubliceerd door Jongerenplaneet.be op 06/08/2012
Dit artikel werd gepubliceerd door Lifetoday.be op 06/08/2012
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Belang van Limburg - online op 06/08/2012
