Het legioen vrijwilligers van het Gentse collectief Cirq verontschuldigt zich met hun festival Batabata voor hun zonden, aan iedereen en aan alle minderheden in het bijzonder.
Na de confronterende edities Bataclan, Batamatique en Batabang, die door een groot publiek gesmaakt werden, staken de Cirqers de hand diep in eigen boezem. “Wij hebben ons de voorbije jaren schuldig gemaakt aan het schofferen van kwetsbare minderheden. Dat willen we dit jaar rechtzetten”, legt David Miroir van Cirq uit.
Sorry, sorry, sorry
“In de periode van onze brainstorm voor de Gentse Feesten 13, excuseerde burgemeester Termont zich aan de nabestaanden van de Filipijnen en Senegalezen die tentoongesteld werden in de ‘mensentuin’ van de Wereldtentoonstelling 1913″, vertelt David. “Wij voelden ons medeverantwoordelijk en wilden die verontschuldigingen wat kracht bijzetten.”
Deze keer geen witte sokken of barcode om het festival der absurditeiten binnen te kunnen, maar wel aluminiumfolie. “In de eerste helft van de twintigste eeuw spaarden kinderen massaal aluminiumfolie voor de missies in Congo. Die voorraad is er nu doorheen, daarom vragen wij mensen om opnieuw te helpen met aluminiumfolie inzamelen voor die arme stakkers in Afrika.” Wat mensen in Afrika nu precies aan gerecycleerd aluminiumfolie hebben was en is nog altijd niet duidelijk. “Of ze het nu hergebruiken of smelten om er iets anders mee te doen, maakt niet uit. Als ze er maar mee geholpen zijn.”
Safari
Tijdens het grootste minderhedenfestival van de wereld, wordt iedereen die om welke reden dan ook tot een minderheid behoort, op gepaste wijze verwelkomd. “Het is belangrijk dat iedereen zich hier thuis voelt”, vertelt David. “Zo moet je niet schrikken als je opeens bijna doodgeknuffeld wordt, geniet er van is ons devies. Wie Batabata bezoekt, verveelt zich geen seconde. Van wetenschappelijke uiteenzettingen tot genetisch gemanipuleerde leeuwenshows of zelfs een prachtige safaritocht, laat het allemaal op je afkomen.”
Kinderkooien
Een belangrijke minderheid tijdens het festival zijn uiteraard de kinderen. Zo werd de voorbije jaren de succesvolle buggyparking geïntroduceerd. Daarnaast voorziet de menselijke dierentuin van Batabata voldoende kooien, waarin ouders de kleine snotapen kunnen achterlaten. Een kooi van ongeveer een kubieke meter houdt een viertal peuters koest: “‘Batabata‘ roepen of geen eten”, beveelt een opzichter van het safaripark. De kinderen grijpen naar enkele pindanootjes, die door de tralies naar beneden vallen.
In de aangename schaduw van de bomen achteraan het terrein zijn ook nog enkele kinderen te bezichtigen. Ze spelen op de draaimolen, in het ballenbad of graven doelloos in een zandbak. Jolien (4) kleurt plaatjes en kijkt wat angstig naar de bezoekers die haar lijken te storen in haar activiteit. De opzichters werpen de kinderen nog een aantal noten toe. Lumen (2) springt er meteen op: “Aap, aap”, roept ze uit, terwijl ze het smakeloze nootje alweer uitspuwt.
© 2013 – StampMedia / Mediaraven - Freek Evers & Wided Bouchrika
