De hoge werkdruk, de slechte uren en de komst van de witte kassa zorgen ervoor dat steeds meer vacatures voor chef-kok open blijven staan. Yanaika Skrzyskowiak (36), kandidate van ‘Mijn Restaurant’ in 2008 én ‘Lady Chef of the Year’ van 2011, zit al sinds haar zeventiende in de horecawereld. Ze begrijpt waarom haar job op de lijst van knelpuntberoepen belandde. Toch staat Yanaika nog steeds met veel passie achter het fornuis. Ze plukt namelijk de vruchten van jarenlang hard werken.
Yanaika (36) wordt stilaan een oude rot in het vak. Ze werkt al bijna twintig jaar in de keuken en stond aan het roer van verschillende Limburgse restaurants, waarvan ze twee zaken zelf oprichtte. Vandaag is ze chef-kok in het Genkse restaurant Nivo. “Ik mag mijn eigen ding doen en ik word goed gesoigneerd”, aldus Yanaika. Maar dat heeft ze ook anders geweten. “Werken in de horeca is zwaar en beginnende chefs worden vaak onderbetaald. Dat, in combinatie met de witte kassa, maakt de stap naar de horeca steeds minder aantrekkelijk’, voegt ze eraan toe.
Witte kassa
Yanaika geniet van een mooi basisinkomen, aangevuld met een bedrijfswagen en een gsm. De komst van de witte kassa speelt volgens haar ontegensprekelijk een rol in het tekort aan keukenpersoneel. “Vroeger was het algemeen aanvaard dat het personeel een extra centje kon bijverdienen door veel uren te kloppen. Nu dat allemaal veel strenger wordt, moeten werkgevers zoeken naar alternatieven”, zegt Yanaika. Chefs kunnen een ingenieursloon verdienen, maar een groot deel daarvan valt nu weg door die geregistreerde kassa’s.
“De inkomsten moeten nog steeds in verhouding zijn met het harde werk, anders hou je dat niet vol”, vindt Yanaika. Zij staat van dinsdag tot zaterdag in het restaurant. Vooral het avond- en weekendwerk zorgen ervoor dat ze veel moet opgeven. Op feestdagen moet ze ook paraat staan. Daartegenover moet volgens Yanaika een goed inkomen staan. Doordat ze al jaren ervaring heeft en een bekende naam is in de horeca, kan ze die eisen stellen. Jonge chefs moeten echter vaak genoegen nemen met een mager basisloon en kunnen dit niet meer aanvullen met overuren. “Dat schrikt volgens mij wel af”, aldus Yanaika.
Gezin
Yanaika’s ingesteldheid veranderde door de jaren heen. Hoewel ze nog steeds zeer geëngageerd is, staat koken niet langer op nummer één. Vandaag is haar belangrijkste job mama zijn. Samen met haar vrouw Sophie (24) kreeg ze twee jaar geleden een dochtertje, Jane. Sinds Jane geboren is, vindt ze het steeds moelijker om in het weekend en ’s avonds te werken. “Ik heb geluk dat mijn vrouw in hetzelfde restaurant als souschef werkt, zodat ik ook haar niet moet missen. Al betekent dat wel dat ons dochtertje in het weekend op logement moet.”
“Of ik chef-kok blijf tot ik erbij neerval? Neen, dat zeker niet”, aldus Yanaika. Ze denkt eraan om ooit les te gaan geven in een hotelschool. De recuperatie na de late avonden en het weekendwerk duurt ook wat langer dan vroeger, naarmate ze ouder wordt. “Het is een zalige job, maar op een bepaald moment ben je eraan voorbij. Dan voel je dat het tijd wordt voor iets anders”, zegt ze. Zodra Jane naar de lagere school gaat en haar mama’s bewuster begint te missen, wil Yanaika afbouwen.
© 2017 – StampMedia – Laura Michielsen
===
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad – online op 26/04/2017
