Wat begon als een persoonlijke blog, is ondertussen uitgegroeid tot de populaire webcomic ‘Niet Nu Laura’ met bijna 19.000 volgers op Facebook. Dit najaar publiceert Laura Janssens (28) uit Borgerhout een eerste stripbundel en ze heeft plannen voor een webshop. Maak kennis met het creatieve brein achter de pijnlijk herkenbare strips.
Je illustreerde al verschillende kinderboeken, maar binnenkort breng je je eerste eigen beeldroman uit. Hoe voelt dat?
“Hiervoor heb ik inderdaad al aan drie boeken gewerkt, maar altijd in samenwerking met schrijvers. Nu is het voor de eerste keer een volledig individueel project. Het is heel leuk om mijn eigen stripboek te zien verschijnen. Dat is echt al een droom van toen ik twaalf jaar was. Het is ook wel spannend, omdat ik nu de volle verantwoordelijkheid draag, maar ik zie het helemaal goed komen.”
Wat mogen we er precies van verwachten?
“Het is eigenlijk een bundeling van de stripverhalen die ik al jaren op Facebook en Instagram post. Het zal in de eerste plaats een ‘best of’ worden, met toch zeker twee derde materiaal dat ik ooit al gepubliceerd heb. Maar ik wil er ook wel graag iets nieuws mee doen. Op dit moment ben ik aan het bekijken of ik er gewoon nog nieuwe strips aan toevoeg of er een thema in verwerk dat altijd terugkomt, maar daar kan ik dus nog niet veel over zeggen.”
Hoe lang teken je al?
“Goh, ik heb eigenlijk altijd al getekend. De lezingen die ik nu geef, begin ik altijd met een strip die ik tekende toen ik zes jaar was. Vanaf het eerste leerjaar ging ik naar de tekenschool en in de klas viel het ook wel op, als ik dat mag zeggen, dat ik er talent voor had. Mijn ouders hebben dat altijd heel erg gestimuleerd en toen ik in het middelbaar kunst wilde studeren, stonden ze daar ook achter.”
Zit het artistieke talent bij jou in de familie?
“Ja, wij zijn best wel een creatief gezin. Mijn mama schildert bijvoorbeeld graag. Mijn papa is dan weer muzikant en mijn zus is veel met toneel bezig. Mijn ouders namen ons ook vaak mee naar een toneelstuk of een kunsttentoonstelling, dus dat creatieve is altijd wel geprikkeld geweest.”
Na het secundair onderwijs ben je voor de master Beeldvorming-Illustratieve Vormgeving gegaan. Hoe hebben jouw studies je voorbereid op het werk dat je nu doet?
“Toen ik op Sint-Lucas Antwerpen zat, heb ik een sterke striptekenstijl ontwikkeld. Ik durfde die alleen niet echt te uiten, omdat mijn stijl wat simpeler was dan die van mijn medestudenten. Zij deden heel straffe dingen, waardoor ik twijfelde of mijn strips wel goed genoeg waren voor een hogere kunstopleiding. Ik gebruikte die stijl op school dan ook heel weinig, eerder in dingen die ik voor mezelf tekende. Pas toen in mijn masterjaar een docent mijn blog toevallig was tegengekomen en me vroeg waarom ik zulke dingen niet voor opdrachten tekende, besefte ik dat het wel goed genoeg kon zijn. Intussen heb ik wel geleerd dat, als iets simpel is, dat nog niet hoeft te betekenen dat het niet waardevol kan zijn (lacht).”
Hoe is ‘Niet Nu Laura’ precies ontstaan?
“In mijn derde bachelorjaar maakte ik al stripjes met mezelf in de hoofdrol, maar nog niet online. We gaven die tekeningen dan bijvoorbeeld aan elkaar door tijdens de les kunstgeschiedenis. Vlak na mijn afstuderen publiceerde ik enkele van die dingen op Wordpress en werd ik opgepikt door de redactie van Klasse. Zij wilden graag dat ik mijn strips in hun magazines zou publiceren. Later ben ik dan mijn Facebookpagina begonnen onder de naam ‘Laura Janssens’, maar zo lopen er natuurlijk veel van rond. Een dik jaar geleden heb ik de naam dan in ‘Niet Nu Laura’ veranderd en sindsdien is de pagina enorm gegroeid.”
Hoe ben je eigenlijk op die naam gekomen?
“Ik schreef soms voor de lol hoofdstukken over mijn leven, allemaal heel overdreven en met tekeningen erbij. Ik zei dan altijd dat ik, als ik ooit een biografie over mijn leven zou maken, die ‘Niet Nu Laura’ zou noemen, omdat niemand daar eigenlijk op zit te wachten (lacht). De rubriek die ik voor de magazines van Klasse maakte, beschouwde ik ook een klein beetje als een biografie en zij waren heel enthousiast over de titel ‘Niet Nu Laura’. Daar zat meteen al de zelfspot in die zo typisch is voor mijn strips.”
In hoeverre komt de Laura uit de comic dan overeen met de Laura uit het echte leven?
“‘Niet Nu Laura’ is eigenlijk een beetje een karikatuur van mezelf. Ik ga niet zeggen dat alles wat ik op de pagina plaats, helemaal weergeeft wie ik ben, maar het is altijd wel gebaseerd op dingen die ik heb meegemaakt. Zo ben ik ondertussen een paar jaar samen met mijn vriend en speelt hij nu ook een grote rol in mijn strips. Het evolueert echt mee met mijn leven.”
Wat vindt hij er zelf van dat hij regelmatig in jouw strips verschijnt?
“Ik denk dat hij in het begin van onze relatie wel zoiets had van ‘oei’, maar intussen vindt hij het absoluut niet meer erg. Ik leg strips waarin hij voorkomt, ook altijd eerst aan hem voor. Het is nog nooit echt gebeurd dat hij zei dat ik iets niet mocht publiceren, omdat ik mijn grenzen daarin ook wel ken.”
Een ander terugkerend thema in je comic is eten, en dan vooral junkfood. Waarom komt dat zoveel aan bod?
“Ik eet natuurlijk heel graag en net zoals iedereen probeer ik ook wel een beetje op mijn lijn te letten, maar in het weekend is het altijd vettig en prettig. Ik denk dat iedereen gezond wil zijn, maar tegelijk willen we allemaal al eens pizza bestellen, als we geen zin hebben om te koken. Ik wil junkfood absoluut niet verheerlijken, maar eerder zeggen ‘gun jezelf af en toe eens een pleziertje’.”
Politieke en maatschappelijke thema’s laat je eerder aan andere cartoonisten over. Is dat een bewuste keuze?
“Als het mij echt heel na aan het hart ligt, ga ik er wel iets mee doen. Zo maakte ik een aantal jaren geleden een strip over Joke Schauvliege die heel veel bomen had laten kappen, omdat ik dat zo belachelijk vond. Maar in de eerste plaats wil ik dingen maken waarmee mensen kunnen lachen of waar ze hun beste vrienden in kunnen taggen. Ik ben eerder een cartoonist van het dagelijkse leven dan van de actualiteit.”
Is er desondanks een bepaalde boodschap die je met je cartoons wilt uitdragen?
“Ja, voornamelijk dat het oké is om je soms ongemakkelijk te voelen en je leven nog niet volledig op orde te hebben. Ik ben zelf al een eind in de twintig en heb ook nog altijd geen huis gekocht en weeg misschien nog drie kilo te veel. Ik wil vooral dat mensen zich in mijn strips herkennen en beseffen dat de meesten last hebben van die kleine onzekerheden. We mogen dat niet te serieus nemen en moeten daar al eens mee kunnen lachen, vind ik.”
Je antwoordt vaak persoonlijk op reacties op je posts. Hoe belangrijk is dat contact met je volgers voor jou?
“Dat is toch wel belangrijk, om verschillende redenen. Ik vind het wel leuk om een beetje een band op te bouwen met mijn volgers, uiteraard in de mate van het mogelijke. Er zijn ondertussen zelfs een paar namen die ik al uit het hoofd ken, omdat ik die zo vaak zie terugkeren. Het zijn ook mijn volgers en de situaties uit het dagelijkse leven die de inspiratie voor mijn strips vormen. Tot slot zijn het mijn volgers die ervoor gezorgd hebben dat er een boek uitkomt en ik ben hen daar echt ongelooflijk dankbaar voor.”
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad online op 22/06/2018
