(CJP) Laisse Tomber: een geschifte voorstelling waarin Leen Roels en Ineke Nijssen het onderste uit de kan halen. Talloze vragen worden op het publiek losgelaten. Kan en mag je jezelf zijn? Op welke manier kan je de wereld en jezelf verbeteren? CJP vraagt naar de wereldverbeteraar in Leen Roels.
Als kind at ik 's middags soms mijn boterhammen niet op om ze op te sturen naar de kindjes in Afrika. Mijn papa legde mij dan uit dat die dingen zo niet werken. Als je ouder wordt, besef je dat je als individu niet veel kan doen. Nu doe ik het op mijn eigen manier: ecologischer leven, het openbaar vervoer nemen. Ik engageer mij ook voor verschillende projecten. Ik doe wat mogelijk is voor één persoon. En sinds ik kinderen heb, investeer ik in hen. Een poging om goede mensen op de wereld te zetten.
Ook religie komt aan bod als manier om de wereld te verbeteren. Ben je zelf gelovig of bezig met religie?
Ik ben helemaal niet gelovig. Ik ben wel katholiek opgevoed, dus ik heb de waarden meegekregen. Ik ben ook misdienaar geweest, ik vond dat tof. Soms kreeg je er zelfs 50 frank voor.
We onderzochten sektes die de wereld willen verbeteren. Het probleem is dat er altijd macht aan te pas komt. Door die hiërarchie blijkt het moeilijk om jezelf te blijven. Maar ze hebben ook waarden die mooi zijn, het is gewoon frappant hoe het kan ontsporen. Dat wilden we zeker gebruiken in de voorstelling. Mooie waarden, die op een bepaald moment een zeker kantje krijgen. Zit het in de menselijke aard? Is de mens in wezen dan slecht? We hebben geprobeerd om die grens op te zoeken.
Die machtspositie wordt in de voorstelling gereflecteerd door de relatie tussen twee vriendinnen. Hoe was het om samen te werken met je vriendin Ineke Nijssen?
Heftig. In het stuk hebben we weinig dialogen. Het 'beginidee' is dat beide personages hetzelfde willen vertellen aan het publiek. Ze vertrekken samen, maar het ontspoort al snel.
De ene start van een hoge positie en eindigt laag. Mijn personage daarentegen begint klein, maar wordt groter om uiteindelijk weer diep te vallen. Hun verhalen lopen naast elkaar. Omdat we op die manier speelden, was het raar om elkaar toch te vinden. Daarom namen we na elkaar na iedere repetitie eens goed vast om te zeggen: 'Het was maar toneel, het zit nog altijd goed tussen ons.'
In de voorstelling zingen jullie: een nieuw talent ontdekt?
Er waren voor- en tegenstanders, maar ik zing graag. Ik heb het al eerder gedaan en blijf het leuk vinden. De stukken van Bach had ik goed onder de knie. De repetities waren heel intensief en hebben veel van mijn stem gevraagd. Tijdens de voorstellingen was het daarom ook niet allemaal even zuiver. Maar de het gaat vooral om de puurheid. Ineke en ik geloven in wat we doen.
Jullie kozen voor regisseuse Lies Pauwels. Zij had niets te maken met Het KIP of Toneelgroep Ceremonia.
We wilden iemand waarmee we nog nooit mee hadden samengewerkt. Ineke kende haar wel, maar onze keuze is niet bewust op een vrouw gevallen. Achteraf was het wel leuk samenwerken met drie vrouwen. Lies was veeleisend, maar stak er zelf ook veel werk in.
De schmink, de kostuums: de link met TG Ceremonia is er. Was dit bewust of zijn dit dingen waar je graag naar teruggrijpt?
Ik begrijp dat mensen de rituelen en schmink als een link zien. Omdat we er zelf nog gespeeld hebben, is die associatie snel gemaakt. Toch is dat niet bewust gebeurd.
We hadden een fragment gezien van een zwaar mishandeld meisje, slachtoffer van een duivelsuitdrijving. Zelf was ze ook overtuigd dat ze bezeten was. Omdat ze er zodanig in opging, waren de adertjes rond haar ogen gesprongen, waardoor ze twee donkere kringen rond haar ogen had. Om dat effect te creëren is make-up nu eenmaal het ideale middel.
'Ik ben mooi en kom er voor uit. Mijn schoonheid helpt me om verder te geraken in het leven.' Dat is het motto van één van jouw personages. Hoe sta je zelf tegenover schoonheid?
Ik ben daar totaal niet mee bezig. Daarom is het zo leuk om dit personage te spelen. Haar mening staat haaks op de mijne. Als ik opsta met een pukkel, heb ik die wel opgemerkt, maar ik doe er niets aan voor ik de deur uitga.
Natuurlijk ben ik wel bezig met schoonheid, hé. Ik vind veel dingen mooi. Alleen jammer dat het één eigenschap is die wordt uitvergroot. Het kan mensen helpen: in de spiegel kijken en zeggen 'Ik ben nen schonen mens'. De vraag is in hoeverre je hierin meegaat.
Denk je dat schoonheid belangrijk is in de theaterwereld?
Openstaan voor schoonheid is héél belangrijk. Je vult het natuurlijk persoonlijk in. Maar fysieke schoonheid? Dat denk ik niet. Misschien speelt dit meer in de televisiewereld? In theater gaat het meer over pure schoonheid: in een slecht personage mooie dingen zien bijvoorbeeld.
De voorstelling ziet er super fysiek uit, getraind?
Nee, ik had het beter wel gedaan! De laatste weken beseften we dat het een heftige voorstelling was. Nu starten we iedere repetitie met een opwarming. Het fysieke deel heeft er altijd al ingezeten, maar begon pas na een tijdje zijn tol te eisen.
Toneelgroep Ceremonia is nu al een tijdje samen met Het Geit omgevormd tot Het Kip. Mis je het spelen bij TG Ceremonia?
Ik ging al stoppen bij TG Ceremonia vlak voor de dood van Erik Devolder. Ik had dus al afscheid genomen. Ik mis het nu op dezelfde manier als Erik er wel nog was geweest. Niets is nog hetzelfde, nu hij er niet meer is. Maar in elke loopbaan is er plaats voor verandering. Ik mis het wel, maar ik vind het oké hoe de dingen nu lopen.
Zijn er dingen die je meeneemt in je spel of in het maken van een voorstelling die je hebt opgestoken bij TG Ceremonia?
Vooral de beelden en het kleine menselijke drama dat Erik probeerde uit te vergroten. Je voelt waarover het gaat in de gewone mens. Door het simpel te vertellen, maak je het groot. Erik plaatste bijvoorbeeld in een klein licht op een podium één man met een koffer in de hand. Zo klein, maar het vertelde tegelijk zo veel. Dat doet meer dan een imposant decor. Het boeit me om het kleine in de mens te zoeken, daarin te wroeten en er iets mee te doen.
© 2012 - CJP - Anne Declercq
Dit artikel werd gepubliceerd door Nieuws.be op 05/06/2012
Dit artikel werd gepubliceerd door Jongerenplaneet.be op 05/06/2012
