Politiek verslaggeefster Linda De Win zit al jaren in de Wetstraat voor de VRT. Gepokt en gemazeld door de politiek schreef ze vorig jaar het boek 'Tobback, Eyskens, De Croo'. Linda De Win vertelt over deze unieke ervaring, maar ook over haar stijl en haar politiek bewustzijn.
Waarom wou u 'Tobback, Eyskens, De Croo' schrijven?
"Het initiatief kwam niet van mij. Tobback, Eyskens en De Croo wilden een boek uitbrengen over hun ervaringen in de politiek. Mark Eyskens heeft mij vervolgens gecontacteerd. Voor mij was het interessant omdat ze uit totaal verschillende werelden stammen. Eyskens en De Croo zijn opgegroeid in een rijke familie. De Croo is een burgemeesterszoon, een functie die hij zelf ook bekleedde. De achtergrond van Tobback ligt daarentegen in de kleine middenstand. Afkomst en politieke voorkeur gaan vaak hand in hand. De basis van hun politieke overtuigingen werd gelegd in hun jeugd. Bij Tobback thuis lazen ze bijvoorbeeld alleen maar de Volksgazet."
Welke rol is er voor hen nog weggelegd in de politiek?
"Eyskens wordt af en toe nog gevraagd om een kort interview te geven. Binnen zijn partij wordt hij echter niet meer au sérieux genomen. Tobback heeft een stap terug gezet sinds zijn zoon voorzitter werd, maar hij blijft natuurlijk wel burgemeester van Leuven. De Croo is nog het meest aanwezig in zijn partij, denk ik.
Ze blijven alleszins bezorgd over het reilen en zeilen van het land. De splitsing van België lijkt hen niet onmogelijk, maar ze vinden de rol van België binnen Europa belangrijker. Ze zien ernstigere problemen dan de communautaire. Eyskens noemde BHV bijvoorbeeld slechts een grensconflictje."
Wat is volgens u het verschil tussen de oude en de jonge generatie politici?
"Jongere politici zijn toegankelijker. Je kan ze opbellen zonder dat je eerst een woordvoerder aan de lijn krijgt. Ik vind dat de afstand tussen de pers en de politici kleiner is geworden. Wat dat betreft hebben we veel geluk in België. In Nederland zou zoiets niet kunnen."
Door uw directe stijl wordt u wel eens vergeleken met de Nederlanders van PowNews.
"Wat PowNews doet, is niet vergelijkbaar met wat ik doe. Je mag stout zijn. Maar dat is nog iets anders dan brutaal zijn. Je moet altijd respect hebben voor diegenen die je interviewt. Het gaat hier om ministers. Die mag je bijvoorbeeld niet met ‘jij’ aanspreken. Beleefdheid is een vereiste. Dat wil niet zeggen dat je geen stoute vragen kan stellen.
Een half jaar geleden kwam Rutger Castricum van PowNews langs in de Kamer. Hij gedroeg zich als een vedette. Hij ging onbeschoft en respectloos te werk. PowNews is enkel uit op rel schoppen, op show verkopen. Ik vind dat je kritisch mag zijn, maar wat PowNews doet, gaat te ver."
Welke rol spelen de sociale media voor u in de journalistiek?
"Ik heb een Twitter-account. Het is een oefening in begrenzing om met een beperkt aantal tekens je boodschap kwijt te kunnen. Daarnaast wil ik op de hoogte blijven van de meningen van politici. Zo kan ik het debat dat zij voeren van dichtbij volgen.
Politici moeten niet overdrijven met bekendmakingen via sociale media. Vergeet niet dat de regering Leterme is gevallen door een voorbarige uitspraak op Twitter. Dat was de opmerkelijkste dag uit mijn carrière. We maakten een uitzending van drie uur. Als verslaggevers participeerden we dan ook een beetje in het hele gebeuren. Maar het was toch redelijk onverwacht dat op het einde van de uitzending de regering was gevallen."
U vertoeft steeds in het bijzijn van politici. Ambieert u zelf een politieke carrière?
"Nee, dat is absoluut niets voor mij. Ik zou het moeilijk hebben om de lijn van een partij te volgen. Voor mij is niks zwart-wit. Ik zou standpunten moeten innemen die niet overeenkomen met de mijne en daar kan ik niet mee om.
Als journalist is het belangrijk om mijn eigen mening goed te verbergen. Het gaat erom de vragen te stellen die gesteld moeten worden. Tot welke partij de geïnterviewde behoort, kan me dan niets schelen."
Zou u zelf uw memoires schrijven?
"Het zou ongetwijfeld interessant materiaal opleveren. Je vangt één en ander op in de wandelgangen van de Wetstraat."
Heeft u tips voor jonge journalisten die zich willen wagen aan politieke verslaggeving?
"Voor je aan politieke verslaggeving begint, moet je ervaring opdoen op andere gebieden. De actualiteit goed volgen, de geschiedenis goed bestuderen. Informatie is het begin van alle wijsheid. En als de kans zich voordoet om over de politiek te berichten, moet je er meteen voor gaan. Je moet geduld hebben, maar als er zich kansen voordoen, moet je ze met beide handen grijpen."
© 2013 - StampMedia – Stef Vananderoye
