Zeventig bontgekleurde en uitbundig acterende mensen trekken zaterdag met De Karavaan door de stad. Lamourgaga noemen ze zichzelf en ze maken deel uit van een ‘theatrale Murga’. StampMedia sprak met de initiatiefnemers over deze Latijns-Amerikaanse traditie die ze niet alleen meenamen naar Antwerpen, maar ook naar Zuid-Afrika.
Femke Van Poucke en Junior Mthombeni zijn allebei actief in Lamourgaga, de Murga van de Antwerpse Arenbergschouwburg. “We willen vertrekken vanuit de capaciteiten van de mensen zelf. Een Murga groeit dus uit hun eigen ideeën en acties. Het is niet de bedoeling om mensen theaterteksten of dansen op te dringen, we laten ze zoveel mogelijk zelf uitproberen.”
Murga is van oorsprong een Latijns Amerikaanse traditie. Een groep mensen repeteert wekelijks in aanloop naar de jaarlijkse parade waarin ze met originele kostuums, teksten, muziek en dans een uniek straatspektakel creëren. Femke en Junior trokken met een ploeg enthousiaste mensen naar Soweto om ook daar de mensen warm te maken voor dit project. “We willen geen ontwikkelingswerk doen. De creativiteit van de mensen in Zuid-Afrika moet naar buiten kunnen komen en we zorgen er op deze manier ook voor dat ze een stem krijgen.”
Het succes van de Zuid-Afrikaanse Murga is groot. “Tijdens de parade die we deden in december deden er tachtig mensen mee. Dat is op een grote opkomst. Het publiek was wel anders dan hier in Antwerpen. Mensen keken eens vanuit de deuropening, maar durfden niet echt buiten te komen. Als we nog een uurtje langer hadden gespeeld, hadden we zeker meer volk bijeen gekregen. Er blijkt ook uit brieven die we krijgen dat het enthousiasme bij onze vrienden nog altijd groot is.”
Ook de parade van de Vlaamse Murga’s kon 28 juni rekenen op veel toeschouwers. Zijn er opvallende overeenkomsten tussen een première in België en in Zuid-Afrika? “De onzekerheid en de stress bij een première valt zeker te vergelijken. Mensen blijven nog altijd mensen en het groepsgevoel was ook in Soweto duidelijk merkbaar.”
Een ander continent vraagt natuurlijk om een andere aanpak. Junior: "We hadden alles tot in de puntjes voorbereid. Uren werden vastgelegd, repetities voorbereid. Toch loopt nooit alles zoals gepland. De mensen moesten natuurlijk eten en het smeren van de broodjes nam al snel twee uur in beslag. Daar ging mijn voorbereiding.”
Eind november keren Femke en Junior terug naar de Zuid-Afrikaanse townships. Wat zullen ze anders doen en wat verwachten ze van de mensen? “Ik hoop op intensere en meer gestructureerde repetities” zegt Junior. “De dingen die we deden waren leuk, maar het liep soms wat in het honderd. We gaan ook toeren met een vaste kern. Met een tourbus rijden we naar de oostkust en verschillende steden om ook de mensen daar het plezier en het samenhorigheidsgevoel van een Murga te leren kennen.”
© 2008 - StampMedia - Tekst: Sien Wollaert, Foto: Haryo Sukmawanto
