Een student journalistiek zonder passie is als een café zonder bier. Waarom zou je anders voor een hongerloon en tegen wil en dank de samenleving op haar fouten willen wijzen?

Wie beslist journalist te worden is niet goed snik. Enkel idealisten, wereldverbeteraars en optimisten komen in aanmerking. Vaak in combinatie met een vleugje naïviteit, een dosis narcisme en een portie betweterigheid.

Dat alles werkt men af met een neurotisch kantje en we hebben een student journalistiek. Ik bezit op z'n minst vijf van deze eigenschappen.

Journalistiek is een levenswijze met een 'hands on approach'. Syllabusvreters, boekwormen en watjes zijn hier niet gewenst. Al in het eerste jaar word je de straat op gestuurd zoals een prostituee die tippelt in de rosse buurt.

Op zoek naar mijn eerste interview heb ik voor meer gesloten deuren gestaan dan een deurwaarder in zijn hele leven. Binnen het jaar heb ik geleerd dat je in deze branche harder moet zijn dan je bent.

Een journalist wordt soms beschouwd als een rat die enkel komt opdagen wanneer er problemen zijn. Een samenleving wil, zoals een doorsneemens, liever niet met de neus op haar fouten gedrukt worden.

Een student journalistiek moet dus half zot zijn en kloten aan zijn lijf hebben. Maar het allerbelangrijkste blijft een brandende passie voor het vak. Beschouw het als een 'all-informule'. Wie de passie heeft, beschikt automatisch over alle bijbehorende eigenschappen.

Voor mij vertaalt die passie zich in een drang om verandering te brengen. Een verandering in het beleid, in de publieke opinie, of in de mening van één enkel persoon. Als toekomstig journalist trek ik met de pen in mijn hand ten strijde. Zolang een samenleving weet heeft van haar problemen, blijft de hoop op verandering leven.

Maar het kan ook anders. Sommige toekomstige journalisten willen de mensen entertainen. Ze willen ze aan het lachen brengen of ze nieuwe kennis bijbrengen. De motivatie om journalist te worden is verschillend bij iedereen. Toch heeft elke student journalistiek één ding gemeen. We willen allemaal iets teweegbrengen: een lach, een traan, een mening.

© 2008 - StampMedia - Vincent Van Nauw


Deze column werd gepubliceerd in Het Nieuwsblad op 20/11/2008.
Deze column werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad - online op 20/11/2008
Deze column werd gepubliceerd door De Standaard - online op 20/11/2008