Nederlandse concertzaaluitbaters bannen de 'selfiestick'. Geen moment te vroeg vindt Gunther (26). "Tijd voor inbeslagname aan elke landsgrens en een inreisverbod voor toeristen die het ding willen binnensmokkelen", stelt hij in onderstaande column.
Ik ben nooit een fan geweest van selfies, dus ook niet onpartijdig wanneer het over selfiesticks gaat. Maar ik vind het nu eenmaal een dom gezicht wanneer je mensen een foto ziet nemen van zichzelf, of een poging daartoe, gokkend op de kadrering en de afstand. En het resultaat is vaak nog een dommer gezicht. Te kortbij, te scheef, rare 'Is het nu wel de juiste hoek?'-blikken en meer arm dan omgeving.
GoPro-prothese
Volgens geroutineerde selfiërs is een van de grote schuldigen van slechte selfies de menselijke anatomie. Hoe hard je ook probeert, je armen zijn maar zo lang als ze lang zijn. Daarom kwam iemand — eureka ! — met het idee een camera op een lange stok te zetten. De selfiestick was geboren. Voortaan staan er een stok én arm op je foto. 10 euro bij Bol.com trouwens, 1 meter lang. Cool.
Nu snap ik ergens wel de noodzaak aan zulk vernuft als je ergens vertoeft in een desolaat landschap met de eerste andere levende ziel buiten een straal van 50 kilometer. Maar als ik selfies zie van een groepje vrienden te midden van een druk plein in een Europese stad, genomen met een GoPro-prothese, stel ik me toch een vraag: “Wat is er mis met iemand aanspreken en vragen om een foto te nemen?”
Jommeke-Spaans
Geef nu toe, hopeloos ontrendy zoals ik, dat heeft toch meer charme. Een: je hebt gegarandeerd een goede foto. Misschien pas bij een tweede poging, maar hoe dan ook zit de kadrering juist, heb je een mooie impressie van je omgeving, staat je groep niet in een scheve houding te kijken naar een zwevende smartphone, en je staat niet met een gestrekte arm — ligt gevoelig dezer dagen — op de foto.
Twee: je moet uit je 'comfort zone' komen. Selfiërs, herinneren jullie je dat nog? Die twijfel wanneer je in een menigte onbekenden iemand zoekt die eruitziet alsof hij Engels spreekt. Die heerlijke hulpeloosheid wanneer die persoon je echter antwoordt in een taal die je nauwelijks kent. Hoe je in Jommeke-Spaans of Family Guy-Italiaans probeert duidelijk te maken wat je wilt. “Tu fotos di mios?”, “Canna you make-a foto-a?” Of hoe je in meer exotische locaties gewoon een fototoestel uitsteekt, naar jezelf wijst en hoopt dat die persoon het begrijpt.
En voornamelijk, je ziet er niet volstrekt idioot uit. Dommer dan de vintage-selfie kon haast niet, maar kijk, nu trekken we een 'stick' uit en staan we als een kudde koeien naar een zwevend doosje te kijken. En waar we met het toestel altijd maar kleiner willen gaan, hangen we er nu een stok van minstens 20 cm aan. Steek dat eens in je zak. “Is that a selfiestick in your pocket or are you just happy to see me?”
Selfiedrone
Maar goed, het onding wordt verbannen uit –helaas enkel Nederlandse – concertzalen. Een veldslag gewonnen. Nu nog een importverbod voor toeristen op straffe van inbeslagname door de douane en een plaatsje op een zwarte lijst. Al hou ik mijn hart vast voor het snufje dat de stok zal opvolgen: de selfiedrone. Zeg dat ik het voorspeld heb.
© 2015 – Gunther Malin – StampMedia
