Opmerkelijke Limburgers: Immanuel Boie maakt zandkunst

Matteo Simoni, Thibaut Courtois, Zuhal Demir: alle drie zijn het straffe Limburgers. Maar wat heeft de provincie nog meer te bieden? In deze reeks schetsen we een portret van Limburgers die misschien niet zo bekend, maar minstens even opmerkelijk zijn. Stuk voor stuk gewone mensen die door en met hun passie een stempel op hun omgeving drukken. Immanuel Boie verwerkt het verlies van zijn zoon door het maken van zandkunstwerken.

GENK - Immanuel Boie was altijd al een beetje anders. Hij groeit op in een gelovig gezin zonder tv. Dat dwingt hem om naar buiten te gaan en aan de slag de gaan met z’n handen. Hij wordt docent muzische vorming en vindt uiteindelijk zijn grote creatieve liefde in de zandkunst.

Zandtekenen is geen populaire kunstvorm. Immanuel is één van de twee zandtekenaars in België. Hij ontdekte het via een vriend die hem filmpjes toonde van de Oekraïense Kseniya Simonova. Zij won Ukraine’s Got Talent met haar zandtekeningen. “Aan de hand van haar YouTube filmpjes vond ik dat het er eigenlijk niet zo moeilijk uitzag. Dus probeerde ik of ik het zelf ook kon”, zegt Immanuel.

Dit wil echter niet zeggen dat het makkelijk is om je geld met zandtekenkunst te verdienen. “Het is natuurlijk het leukste wanneer je je tekeningen zelf mag bedenken, maar ik merk dat ik met de verhalen die ik zelf kies geen geld verdien.” Immanuel deelt namelijk graag Bijbelse verhalen. Daar is tegenwoordig weinig vraag naar.

Verlies als drijfkracht

Drie jaar geleden, stierf Immanuels oudste zoon Gerbert op veertienjarige leeftijd plots in zijn slaap. Voor de dood van Gerbert, maakte Immanuels vrouw hem erop attent dat hij het contact met zijn zoon aan het verliezen was. ‘Hij was puber en wou zijn eigen identiteit vormen. Voor hij overleed heb ik dan nog de kans gekregen om onze band te versterken.”

“Ik had het gevoel dat hij die vader van hem met zijn zandkunst maar een rare freak vond. Wanneer ik meeging naar het oudercontact, zei hij: ‘Je mond houden hé, niet te veel praten en geen te gekke kleren aandoen. Doe maar gewoon.’ Dat heb je altijd met tieners. Die willen zo weinig mogelijk opvallen.” Bij het doorzoeken van de kamer van zijn zoon deed Immanuel een ontroerende ontdekking. “Ik deed zijn portefeuille open. Daar zaten twee kaartjes in: zijn studentenkaart en een visitekaartje van Immanuel Boie; cartoonist, zandtekenaar.” Dat gaf Immanuel een warm gevoel. Zijn zoon kan het niet meer zeggen, maar voor Immanuel was het een bevestiging dat zijn zoon trots was op zijn vader. “Dat heeft mij ook gesterkt om verder te gaan met die zandkunst.”

Verdergaan

Dat de dood van Gerbert een ongelofelijke impact op Immanuels leven zou hebben, was onvermijdelijk. Of deze impact positief of negatief zou zijn was aan hem. “Je komt tot het besef dat zoveel dingen in het leven eigenlijk niet belangrijk zijn. Het zijn eigenlijk maar futiliteiten. Je leert het belangrijke onderscheiden van het triviale. Waar de mensen zich druk om maken, raakt mij soms niet meer. Relaties zijn belangrijk. Mensen gelukkig maken helpt jezelf ook om geluk te vinden in het leven.’

Vrienden en familie bewonderen Immanuel voor de manier waarop hij omgaat met zijn verlies, maar voor Immanuel was er nooit een andere manier. ‘Ofwel word je bitter, ofwel word je beter. Ik koos voor beter. Mijn geloof heeft mij daarbij geholpen.’