(PIDMAG) Mijn telefoon trilt de hele dag door. Grote boosdoener: de vele WhatsAppgroepen waar ik lid van ben. Die digitale stamkroegen zijn altijd open en hoewel er aan de toog geen bier wordt geserveerd, merk ik dat de grens tussen de offline en de online wereld steeds vager wordt.
In een poging om mijn leven in zijn oude glorie te herstellen, besloot ik mij tijdelijk terug te trekken uit de wereld van WhatsApp. Mijn vaarwel was kort en bondig: ik noemde het een ‘WhatsAppvakantie’ in de hoop dat de luchtigheid van het woord mij zou ontslaan van de plicht tot verdere verantwoording.
Reacties als ‘Doe normaal!’ en ‘Waarom in hemelsnaam?’ bleven niet lang uit. Enige oplossing: snel op de ‘Verlaat deze groep’-knop klikken.
De echte ontnuchtering kwam er al na een uur, toen mijn smartphone plots geen activiteit meer vertoonde en de rust overdonderend werd. Ik was zonder het zelf te beseffen gewend geraakt aan een berichtenkraan die altijd open stond. Nu ik die had dichtgedraaid, kwam er zelfs geen druppeltje meer uit. De gulden middenweg bleek niet te bestaan in social medialand.
Mijn offline gaan is geen unicum. Niet lang geleden besloot een vriend zijn Facebookprofiel op te heffen. Hij verafschuwde zichzelf omdat hij elk moment van de dag waarop verveling om de hoek kwam loeren, naar zijn telefoon greep om Facebook te checken. Zijn beslissing om het sociale medium de rug toe te keren, bevalt hem prima. “Ik mis het totaal niet! Het geeft me zoveel meer rust.”
Filosoof Peter-Paul Verbeek schreef ooit dat heel hard “neen” roepen tegen technologie vaak neerkomt op een poging om aan een stuur te draaien dat nergens op aangesloten is. Maar misschien is het juist nodig om jezelf af en toe een weekje te ontkoppelen om stil te staan bij je eigen sociale mediagebruik, zodat je, wanneer je het stuur weer aansluit, weet in welke richting je moet bijsturen.
© 2015 - StampMedia - Mitchel Quix
Dit artikel verscheen eerst in PIDMAG, het magazine van StampMedia – Jaargang 4 Nr.11 p. 15
