Niet alle jongeren gaan mee met de hypes van het moment. Sommigen gaan zelfs helemaal in tegen geldende gedragsnormen of –regels.
NON-CONFORM
Voor Ado (23) is muziek een uitlaatklep waar hij zijn mening over onze maatschappij in kwijt kan. “Muziek kan een taal met verzwegen emoties zijn voor mensen die zich niet kunnen uitspreken.”
Zelf maakt Ado rapmuziek sinds zijn dertiende omdat hij zich niet gehoord voelde en niet voldoende aandacht kreeg in de internaten waar hij het grootste deel van zijn leven verbleef. In zijn muziek kan hij zijn stem wel laten horen. Bovendien weet hij nu dankzij zijn muziek dat er nog mensen denken zoals hij.
Maar hij botst ook op onbegrip. “Omdat ik nog jong ben, kom ik voor anderen sneller over als een rebel. Stel dat ik vijftig was en over dezelfde zaken zou rappen, zou dat plots maatschappelijk interessant zijn en zouden meer mensen naar me luisteren. Nu denken anderen snel dat ik maar een jongen van de straat ben die met wat te veel frustraties rondloopt.”
De nood om zich in muziek te uiten, komt niet uit het niets. Ado verbleef in 23 verschillende internaten en ging op zijn zeventiende verplicht alleen wonen. “Maar ik was er nog niet klaar voor om alleen in de maatschappij te staan. Ik zat in 23 internaten, wat wil zeggen dat ik mezelf 23 keer opnieuw moest aanpassen en nieuwe vrienden maken. Dat bepaalde mijn manier van denken.”
“Niet iedereen krijgt hier gelijke kansen en talenten worden vaak geminimaliseerd omdat mensen eerder in hokjes worden geduwd”, vindt hij. Maar wat bedoelt hij hiermee? “Op school worden niet alle talenten gestimuleerd, integendeel. Kijk je teveel uit het raam, dan heb je concentratieproblemen. Ben je energiek, dan heb je ADHD. Die labels zorgen voor een identiteitscrisis en velen denken dat ze daar zelf de oorzaak van zijn. Eigenlijk is iedereen slachtoffer van hetzelfde systeem.”
© 2016 – StampMedia – Charis Van Looveren
Dit artikel werd gepubliceerd door Newsmonkey.be op 22/12/2016
