In april gingen elf studenten journalistiek aan de slag voor een PIDMAG in samenwerking met KULeuven. Mieke Geysmans leidde als gasthoofdredacteur alles in goede banen. Waarover de zestiende PIDMAG gaat, vertelt ze in dit voorwoord.
Eén. Twee. Drie. Met een takje in de hand probeer ik ze al hurkend te tellen. Het zijn er veel meer, maar ik heb er mijn missie van gemaakt ze één voor één aan te wijzen. Hun kleine zwarte staartjes zwaaien wild heen en weer. Dikke stompjes bovenaan, klaar om de wereld te verkennen.
Zeven jaar ben ik. Als het aan mij lag, bleef ik nog uren zitten, kikkervisjes tellend. Ik ben een kind van de natuur. Vlinders loop ik gefascineerd achterna, verblind door hun kleurenpracht. Wanneer een spin voorbij waggelt, tuur ik tot ze in een holletje wegkruipt. Ik besef niet dat ik bevoorrecht ben. Enkele tientallen jaren later is dat beekje achter het huis opgedroogd omdat bedrijven in de buurt al het grondwater hebben weggezogen. Inwoners krijgen gratis planten van de stad, in de hoop de vlinderpopulatie terug te laten aangroeien.
Het beekje heb ik achter me gelaten voor een huis dichtbij een groot natuurgebied. Mijn rust vind ik tussen het bladgroen. Maar ook daar merk ik dat de natuur het moeilijker krijgt. Paddenstoelen komen steeds minder voor, de grond verdort. Tekenen dat we de natuur teveel onder druk zetten. Ik ben zelf ook niet zonder zonde. Dat besef ik na het lezen van deze PIDMAG. We moeten ons gedrag veranderen. Nu. En voor altijd. Opdat onze kinderen ooit, hurkend en gefascineerd, zelf kikkervisjes kunnen tellen, vlinders achterna kunnen zitten en kunnen genieten van het leven. Laat dit magazine een inspiratiebron zijn van hoe het anders kan.
© 2016 - StampMedia - Mieke Geysmans, Gasthoofdredacteur
