Ontdekkingsreizen zijn van alle tijden. Ook quarterlifers trekken er massaal op uit. De een voor een wereldreis, de ander om zich permanent in het buitenland te vestigen. Maar wat brengt die ‘youngsters’ naar hun land van bestemming? Wij vroegen het aan Tine die in Caïro woont.
Nadat ik mijn master Arabistiek aan de UGent had behaald, studeerde ik een jaar Arabisch in Caïro. Toen ik later mijn studie Conflict & Development aan het afronden was in België, heb ik behoorlijk intensief als sociaal tolk Nederlands-Arabisch gewerkt. Die job beviel me heel erg, maar omdat ik enkel een vrijwilligersvergoeding kreeg was het toch beter om iets anders te zoeken. Het was voor mij altijd belangrijk om werk te vinden waar ik het Arabisch voor nodig zou hebben. Toen er in 2013 een positie vrijkwam bij het instituut in Caïro waar ik gestudeerd had, waagde ik mijn kans. Stiekem had ik altijd al gehoopt dat ik in Egypte werk zou vinden.
Voor mij was verhuizen geen moeilijke stap, misschien zelfs een vanzelfsprekende. Ik had op afstand een band onderhouden met de mensen die ik in Caïro kende en was zelfs tijdens mijn tijd in België geregeld teruggegaan. Ik heb nooit last gehad van de zogenaamde cultuurshock, dus dat zal er ook wel aan bijgedragen hebben.
Op dit moment ben ik nog steeds op het Nederlands-Vlaams Instituut in Caïro te vinden. Ik werk er als bibliothecaris en geef er dit semester ook les over grammatica van het Egyptisch dialect en over Arabische literatuur. Daarnaast schrijf ik artikels over kunst en cultuur in het Midden-Oosten en Noord-Afrika en vertaal ik.
Caïro is een miljoenenstad met een heel internationaal karakter, er is altijd wel iets te doen. Ook heb je culinaire keuze te over. Ik ga dus vaak uit eten met vriendinnen. Omdat ik me met kunst en cultuur bezig hou, pik ik ook vaak concerten, theater- en dansvoorstellingen of tentoonstellingen mee. Af en toe ga ik naar de kust of reis ik de landsgrenzen over.
Ik vermoed dat mijn familie en dichtste vrienden geen fan waren van mijn beslissing. Af en toe vragen ze wel wanneer ik terugkom, maar de meesten begrijpen dat ik hier gelukkig ben en dat het voor mij een goede beslissing was om naar Egypte te verhuizen. Op zich hebben we het daar niet zo veel over. Ik ben gezegend met twee schatten van ouders die me de vrijheid hebben gegeven om deze keuze te maken en daar ben ik hen ook heel dankbaar voor. Ik probeer bewust geregeld contact te houden met familie en vrienden. Dat is in deze cybertijden gelukkig niet zo moeilijk.
© 2016 - StampMedia - Cornelius Noll en Corianne Bartels
