Zevenhonderd leerlingen van 26 scholen stapten op de Trein der 1000 richting de voormalige concentratiekampen Auschwitz en Birkenau. Op deze trein bevinden zich ook onze reporters, Heleen Vanschoenwinkel (25) en Jeroen Janssens (23), die verslag zullen uitbrengen van deze herinneringsreis tussen 5 en 10 mei. Heleen pende alvast haar verwachtingen neer in onderstaand stuk.
Dinsdagmiddag vijf mei. Vandaag is de grote dag. Vandaag stappen duizend jongeren op de Trein der 1000, de start van een herinneringsreis naar de voormalige concentratiekampen Auschwitz en Birkenau. Een zevenhonderdtal enthousiaste Belgische jongeren hebben maandenlang naar dit moment toegeleefd en ook ikzelf heb een plaatsje weten te bemachtigen op die trein.
Het is een vreemde gedachte, op een trein stappen naar Auschwitz. In het spoor van die miljoenen anderen voor mij. Het was toen allesbehalve een plezierreisje, en dat is het nu dus ook niet. Ik heb geen idee wat ik moet verwachten. Ik heb het programma al duizend keer bekeken, maar iets zegt me dat me dat niet kan voorbereiden op wat er ons allemaal te wachten staat. Ik weet enkel dat ik blij ben dat ik het niet alleen moet doen, want het gaat sowieso een heftige ervaring zijn, waarschijnlijk nog meer dan dat ik me nu kan voorstellen.
Het blijft ook ons verleden
De Belgische delegatie zal aangevuld worden door nog eens driehonderd jongeren uit 13 verschillende Europese landen. We delen een verleden en komen allemaal samen om dat verleden te herdenken. De verbondenheid die voortvloeit uit dat gedeelde doel kan niet anders dan overweldigend zijn.
Het concept oorlog is voor mijn generatie een ver-van-ons-bedshow geworden. Iets waar ik niet rouwig om ben, natuurlijk, maar het betekent ook dat we bijna geen voeling meer hebben met de gruwelen uit het verleden. En dat is een enge gedachte, want het blijft ook ons verleden, hoewel we het niet zelf meegemaakt hebben.
Meer nog, het moet ons verleden blijven zodat we te allen tijden ernaar streven dat oorlog geen deel van onze toekomst wordt. Deze week ga ik terug in de tijd. De plaatsen die we gaan bezoeken zijn zo geladen met hartverscheurende verhalen dat ze ongetwijfeld een blijvende indruk zullen nalaten op ieder van ons.
De Tweede Wereldoorlog heeft wonden nagelaten die nog niet geheeld zijn en waar we nog heel erg veel uit kunnen leren. Ik denk dan aan actuele thema’s als xenofobie en racisme, iets waar we als mensheid nog niet helemaal van verlost zijn.
Wat me vooral aanspreekt is de kans om rechtstreeks mee te maken wat deze ervaring met een mens doet. Om te ervaren hoe een negatief hoofdstuk uit onze geschiedenis nu een positief vervolg krijgt. De anticipatie van deze jongeren zal ongelofelijk groot zijn, de impact niet te evenaren. We gaan met zijn allen eindelijk de reis aan. Om daar tussen te mogen staan en die verhalen te mogen vertellen, is iets waar ik als beginnend journaliste enkel van kan dromen.
Meer info: http://www.treinder1000.be/
© 2015 – StampMedia – Heleen Vanschoenwinkel
Dit artikel werd gepubliceerd door DeRedactie.be op 05/05/2015
Dit artikel werd gepubliceerd door Jongerenplaneet.be op 05/05/2015
Dit artikel werd gepubliceerd door Allesoverjeugd.be op 05/05/2015
