Bart De Wever zit in New York, en zijn avonturen worden zo minutieus bijgehouden dat het veredelde memoires beginnen te worden, neergepend door een hele meute ghostwriters tegelijkertijd. “Voor de journalisten is het alsof ze op cruise zijn met BV’s om zich aan te vergapen, maar dan zonder water, zonder boot en slechts met één BV”, analyseert Jonathan (21) in onderstaande vrije tribune.
Moest u het nog niet weten: Bart De Wever heeft zijn Antwerpse thuishaven tijdelijk verlaten en vertoeft momenteel in de Verenigde Staten. Hij is samen met de crème de la crème van de burgemeesters wereldwijd uitgenodigd in New York op de tweejaarlijkse conferentie ‘Mayor Summit’, die deze editie in het teken staat van stadsinnovatie. Een hele eer voor de burgemeester van een Vlaamse stad met een slordig half miljoen inwoners.
Bart gaat op reis en neemt mee… een meute hongerige journalisten die elke beweging van het federaal parlementslid, Antwerps burgemeester en N-VA-voorzitter nauwkeurig registreert en rapporteert. De afgelopen dagen blokletterden nagenoeg alle Vlaamse kranten met live updates over elke stap die De Wever zette in de Big Apple. Hij werd onder mee betrapt op wildplassen, zegde ooit zowaar gesprekken met het Vlaams Belang te hebben gevoerd en liep al verloren in het immense Central Park tijdens het joggen, geflankeerd door zijn colonne veiligheidsagenten.
Het is afwachten wanneer lezen wat De Wever zoal eet en drinkt tijdens zijn snoepreisje, maar vooral welke dingen hij nog “toevallig” zal laten vallen. Om het oneerbiedig te stellen: het monster wordt alleen maar gevoed, en blijft maar groeien. Door op te tekenen dat Bart De Wever “ideeën heeft voor de Belgische politie” lijkt het alsof hij flagrant zijn politiek boekje te buiten gaat en zich bemoeit met beleidszaken die niet tot zijn toch al vorstelijk gevulde takenpakket behoren. In feite zei hij alleen maar dat het “nuttig zou zijn als federale politieagenten zouden helpen op het lokale niveau”, een uiting die iedereen kan doen, politicus of niet, en die bij de meesten onherroepelijk verdwijnt in de vergeetput van uitingen, opmerkingen en ideeën.
Vergrootglas
Dat De Wever handig gebruik maakt van het immense vergrootglas dat nu nog meer dan anders op hem gericht staat, is natuurlijk niet meer dan normaal. Meer dan eender welke Belgische politicus krijgt hij een forum, zelfs zonder dat hij erom hoeft te vragen. Het feit dat hij op duizenden kilometers van huis nog een zoveelste storm in een glas Atlantisch Oceaanwater kan veroorzaken door uitlatingen over zijn “persoonlijke vriend” Pieter De Crem, toont aan dat de politicus als geen ander mensen kan doen sidderen en beven, en dat enkel met wat gebrekkig Engelse zinnen.
Voor de journalisten die de burgemeester van ’t Stad volgen in zijn kielzog, is het uiteraard alsof ze op cruise zijn met BV’s om zich aan te vergapen, maar dan zonder water, zonder boot en slechts met één BV. Zij mogen enkele daagjes naar de VS en moeten enkel De Wevers handel en wandel ostentatief beschrijven – en dat doen ze en masse.
Spanning
Eens te meer wordt duidelijk dat kwantiteit primeert op kwaliteit. Een jammerlijke en pijnlijke tendens in de (Vlaamse) journalistiek. De Wever pleit vanuit New York voor het invoeren van de “slimme camera’s” in zijn stad, maar de aanwezige journalisten controleren hem nauwlettender dan eender welk camerasysteem ooit zou kunnen.
En het is nog niet afgelopen, want, Bart, quo vadis? Waarheen? Na New York volgt nog de hoofdstad, Washington, D.C. Daar zal hij onder meer met de Amerikaanse Homeland Security gesprekken voeren over de veiligheidsproblematiek. Zal Bart De Wever verloren lopen in het immense Smithsonian Institute? Of blijkt hij ooit gesprekken te hebben gevoerd met de PVDA+? We wachten in spanning af. Wát weten we niet, maar dát “het monster” eet, staat buiten kijf.
© 2015 – StampMedia – Jonathan Hendrickx
Dit opiniestuk werd gepubliceerd door Opiniestukken.nl op 12/06/2015
