Afgelopen zaterdag veroverde de Japanse tennisster Naomi Osaka haar tweede Australian Open. Aan die zege hangt ook een Belgisch randje. Niet alleen haar coach Wim Fissette komt uit ons kleine Belgenland, ook sparringpartner Seppe Cuypers is een Belg. Hoe wordt een jongeman van 23 uit het kleine Retie de sparringpartner van de nummer 1 in het vrouwentennis? Een portret.
Als kleine jongen speelde Seppe Cuypers voetbal en tennis, maar al snel merkte hij dat tennis hem beter lag. “Ik vond tennis wel plezant en dus ging ik dat meer en meer doen. Ik merkte na verloop van tijd ook wel dat daar iets in zat.” Zo koos de Retienaar uiteindelijk voor tennis en dat bleek de juiste keuze te zijn. Op zijn veertiende wordt Seppe Belgisch kampioen in zijn leeftijdscategorie. “Toen kwam het besef dat ik er toch iets meer mee moest gaan doen.”
Bij de junioren behoorde Seppe vervolgens tot de wereldtop en stond hij zelf op de Australian Open. Hij schopt het tot de 65ste plaats op de wereldranglijst bij de junioren tot 18 jaar. Maar op zijn achttiende beslist de jonge Kempenaar plots om te stoppen . “Het tennis vergt heel veel training en je zit voortdurend in alle uithoeken van de wereld waardoor je sociale leven op een lager pitje komt te staan.” Uiteindelijk gaat Seppe studeren.
Sparringpartner
Eenmaal hij zijn diploma op zak heeft, voelt hij de tennismicrobe opnieuw opkomen. “Het is een droom om van je hobby je beroep te kunnen maken,” zegt hij.”Daarom wilde ik opnieuw gaan tennissen.” Dus gaat Seppe aan de slag als trainer. Eerst in Retie bij de tennisclub uit zijn jeugd, De Bempdekens, maar al vrij snel stapt hij over naar de Wilson Tennis Academy in Genk.
Daar komt hij in contact met de entourage van Naomi Osaka. “Wim Fissette, de coach van Naomi, is ook verbonden aan de Wilson Tennis Academy. En zo zijn ze bij mij terechtgekomen. Maar er was al langer contact. Normaal gezien zou vorig jaar al naar Roland Garros meegegaan zijn. Maar na haar winst in de VS besloot Naomi om even wat vakantie te nemen.”
Hoewel Seppe al langer in contact stond met het team rond de Japanse, was het toch vooral toeval dat hem op de Australian Open bracht. “Naomi’s vaste sparringpartner, een Braziliaan, had problemen met zijn visum, en dat bracht haar team bij mij.”
Dat bleek praktisch nog steeds geen evidentie. Door corona mochten de tennissers in Australië maar één teamlid naar training meenemen. “Twee weken voor het toernooi kreeg ik telefoon om te zeggen dat de top drie van de wereld, zowel bij de mannen en de vrouwen, zich in Adelaide kon voorbereiden. Daar mochten we wel met meerdere mensen van het team het terrein op om te trainen.” En dus vloog Seppe last minute nog naar Australië.
Quarantaine
Down Under moesten Naomi Osaka en haar team eerst twee weken in quarantaine. “We mochten vijf uur per dag naar buiten om te trainen. De andere negentien uur zaten we binnen in een hotel waar er een verdieping voor ons was afgehuurd.” Die quarantaineperiode, hoe vervelend ook, had haar positieve kanten. “Naomi was in het begin ietwat verlegen. En dus kwamen die twee weken wel goed van pas. Dat gaf me de tijd om haar beter te leren kennen. Je zit uiteindelijk wel met elkaar opgesloten.”
Waar Seppe in het hotel vooral voor ontspanning moest zorgen, moest hij er op het terrein vooral fysiek staan, als sparringpartner van Naomi. “Ik moest er voor zorgen dat Naomi gewoon een heel goed gevoel had. Ik moest ook altijd één tempo sneller spelen dan haar. Zo moest zij altijd haar beste spel bovenhalen.” Maar een goede sparringpartner moet ook het verschil kennen tussen het mannen- en vrouwentennis. “Vrouwen staan meer op hun lijn waardoor ze het veld kleiner maken. Ze spelen ook veel lager en strakker over het net. Dat moet je als sparringpartner zoveel mogelijk proberen na te bootsen. Het is natuurlijk ook belangrijk om niet te veel ballen te missen.” Daar helpt Seppe z’n achtergrond als tennisser en als trainer hem bij.
Finale
Tijdens de wedstrijd is het aan Naomi Osaka zelf, en kan Seppe als sparringpartner nog maar weinig doen. “Tijdens de match mag je niet coachen, dus kun je eigenlijk maar weinig doen. Je probeert om haar beste supporter te zijn en haar op die manier te ondersteunen.” Seppe had dan ook niet veel last van stress tijdens de wedstrijden, maar dat veranderde tijdens de finale. “Ik had van de eerste tot de laatste bal buikpijn van de zenuwen. Na de laatste bal valt er een hoop last van je schouders. Dat is echt een zalig gevoel.”
Nadien vloeide er champagne, maar echt tijd voor een groot feest was er niet. “Ik heb Naomi zo’n tien minuten gezien. Daarna moest ze van interview naar interview. De finale was rond negen uur en we waren terug in het hotel rond twee uur ’s nachts. De volgende dag zijn er ook verplichte fotoshoots, dus echt feesten zat er niet in. Al die verplichtingen die erbij komen, dat verbaasde mij wel.”
Toekomstige toptrainer?
Of Seppe in de toekomst nog Osaka’s sparringpartner zal zijn, is voorlopig nog koffiedik kijken. “Over de verdere toekomst hebben we het nog niet gehad. Ik heb de start zeker niet gemist, maar het zal ook wat van haar vaste sparringpartner afhangen. Ik hoop natuurlijk wel dat het hier niet eindigt.”
Eén ding is al wel zeker: Seppe is stilaan naam aan het maken in het tenniswereldje. Zo hoopt hij stiekem door te groeien tot trainer. “Het is een moeilijke wereld, maar als die kans zich voordoet wil ik ze zeker met beide handen grijpen.” De Kempenaar heeft zijn twee diploma’s van jeugdcoach al op zak. Momenteel volgt hij bij Tennis Vlaanderen zijn derde trainerscursus om ook als coach op competitieniveau aan de slag te kunnen. “Ik wil mezelf alleen maar verbeteren en zoveel mogelijk over het tennis te weten komen.”
