‘I’m that star up in the sky. I’m that mountain peak up high. Hey, I made it. I’m the world’s greatest.’ Niet op de boksklassieker Eye of The Tiger maar op het nummer The World’s Greatest van R. Kelly, beklom Sugar Jackson de boksring. Voor het hoofdkamp van de boksavond kon er wel een extraatje af. Daarom veranderde het bordenmeisje (zij geeft in de boksring met een bordje telkens de volgende ronde aan van het kamp) van tenue. Het korte rokje en topje gingen uit, in ruil voor een bikini. Sugar Jackson, de nummer elf van de wereld, stond tegenover Jimmy Colas, de nummer acht.
‘Oep zen bakkes’
Wapenstilstand telde even niet meer in de boksring. In een technische strijd bleken de twee aan elkaar gewaagd. Jackson bokste dicht bij zijn tegenstrever, wat voor een spectaculaire, spannende wedstrijd zorgde.
Bijna alle plaatsen in de Arenahal waren ingenomen. Hier en daar liepen enkele mysterieuze types in maatpak, voor de rest: mensen zoals jij en ik die de boksers aanmoedigden. ‘Oep zen bakkes’, de slogan van zijn fanclub en bij uitbreiding de hele Arenahal in Deurne, weergalmde tijdens iedere ronde.
Na de wedstrijd zat Jimmy Colas op de schouders van zijn coach. Hij dacht dat hij gewonnen had en uitte zijn vreugde. Toch won Jackson Osei Bonsu, ‘den Sugar’ in de volksmond, uiteindelijk nipt unaniem op punten. Colas was zo woest dat hij zelfs de scorekaarten kapotscheurde.
Jackson boekte met deze knappe puntenzege zijn 37e overwinning op 42 wedstrijden. Deze wedstrijd was zijn eerste echte test in zijn nieuwe gewichtsklasse, de superwelterklasse. Zijn overwinning ziet Sugar als opstapje naar een nieuwe Europese titel.
Eerste kamp in jaar tijd
“Ik ben blij dat hij won”, glundert Innocent Anyanwu, de Nederlandse bokser met Nigeriaanse roots. Hij is meervoudig kampioen van Nederland en de Benelux bij de lichtgewichten. “Ik ben soms zijn sparringpartner. Sugar is een geweldige gast.” Zelf verloor Anyanwu zijn wedstrijd van de Spanjaard Rudy Encarnacion. “Encarnacion bokste heel sterk. Toch houd ik er een goed gevoel aan over, ik voelde me zeker fit.” Het was zijn eerste kamp in een jaar tijd. “Dat komt door verschillende zaken: ik heb van coach gewisseld, enkele blessures, problemen,…”
Winnen voor zijn zoon
Zelf werd Anyanwu vier maanden geleden voor de tweede keer vader. “Als vader boks je zeker niet braver. Integendeel: je voelt je verantwoordelijker om te winnen. Mijn zoon Matthew is een extra drijfveer geworden. Met andere boksers praten we niet echt over onze baby’s. We komen allemaal goed overeen, maar het is eerder zakelijk. Onze vrouwen, dat is een ander verhaal. Maar vanuit Nederland hebben we minder die band met de babyboom in Antwerpen.”
Anyanwu wil zijn kind zeker niet in de bokswereld duwen. “Tijdens mijn wedstrijden blijft hij nu nog thuis. Als de tijd rijp is, laat ik hem kennismaken met enkele sporten, zoals voetbal bijvoorbeeld. Hij moet een sport kiezen waar hij zichzelf goed bij voelt.”
T-shirt met foto van zoontje
Dat het Antwerps team op één bokser na allemaal uit recente papa’s bestaat, kon je buiten de babyfoto’s op de affiche pas echt merken na de wedstrijd van Ismaïl Abdoul. De dolgelukkige bokser droeg zijn overwinning op aan zijn zoontje, waarvan hij een foto op zijn T-shirt droeg.
© 2011 - StampMedia - Tekst: Sander Carollo, foto: Nathan De Ruwe
Dit artikel werd gepubliceerd door ExtraSport op 19/11/2011
