Is die verzuchting terecht? Ik weet het niet. U waarschijnlijk ook niet. Er is maar één manier om het te weten te komen: praten met die mensen. Hen niet veroordelen door met het vingertje te wijzen voor hun afwijkend stemgedrag, maar de dialoog met hen aangaan. We leven in tijden waarin feiten het steeds vaker afleggen tegen emoties en het belang van “de waarheid” zienderogen vervaagt. Net daarom is het broodnodig dat iedereen het aandurft om buiten zijn of haar politieke biotoop te treden en actief het gesprek aanknoopt met andersdenkenden. Kumbaya zingen rond een kampvuur hoeft nog net niet, maar weten wat er waar schort bij wie zou voor iedereen een evidentie moeten zijn. En des te meer voor de verliezers van verkiezingen en referenda, die telkens opnieuw terug naar de tekentafel gestuurd worden.
En ja, natuurlijk is het niets anders dan schrijnend dat een miljonair en mediafiguur de ene minderheid na de andere ongegeneerd kan schofferen, kan eisen dat zijn tegenstandster in de gevangenis terecht moet komen en ervoor kan pleiten dat er een muur aan de grens met Mexico gebouwd moet worden, en daarna doodleuk president van een land van 320 miljoen mensen kan worden. Maar beantwoord de vraag hoe het allemaal zo ver kunnen komen is niet met een gebrek aan IQ van de kiezer – want die wordt geleid en gekneed door drie factoren.
Ten eerste zijn er de (Amerikaanse) media, die Trump vanaf dag één overlaadden met gratis schermtijd en hele dagen nieuws vulden met tweets van zijn hand. Ten tweede zijn er de opiniemakers, die blind waren voor de verzuchtingen van de gemiddelde Amerikaan en de steeds stijgende populariteit van Trump telkens wegzetten als een randfenomeen dat enkel bij randdebielen kon optreden. En ten derde waren er natuurlijk de peilingen, die elkaar overstemden en tegenspraken dat het een lieve lust was, en nu hopelijk hun beste tijd hebben gehad.
De meerderheid van de Amerikaanse kiezers heeft een xenofobe, vrouwonvriendelijke narcist verkozen. En die verkiezing mag gerust voor furore zorgen. Maar die keuze ondermijnen, staat gelijk aan de democratie als geheel ondermijnen. Of moeten we dat betreft ook maar met z’n allen terug naar de tekentafel?
© 2016 – StampMedia – Jonathan Hendrickx
Dit artikel werd gepubliceerd door Opiniestukken.nl op 11/11/2016
Dit artikel werd gepubliceerd door allesoverjeugd.be op 10/11/2016
Dit artikel werd gepubliceerd door jongerenplaneet.be op 10/11/2016
