76-56-81 cm, voor velen Chinees, maar voor topmodellen cijfers die hun succes bepalen. Of komt daar binnenkort verandering in? Tijdens de New York Fashion Week werden alvast twee shows door volslanke modellen gelopen.
Zo’n drie jaar geleden pronkte voor de eerste keer een volslank model op de cover van de Mexicaanse Vogue. Dat een iets gezettere vrouw de voorpagina van een hautecouture-magazine sierde, was ongezien. Ondertussen verschijnen meer en meer plus-size modellen in magazines en op de catwalk.
Zelfverzekerde big momma’s
In modehoofdstad Parijs werd voor de eerste keer een modeshow gelopen door mannequins met een maatje meer. Die defilés vonden plaats tijdens Pulp Fashion Week. Graatmagere topmodellen moesten wijken voor zelfverzekerde big momma’s die met veel trots hun rondingen toonden. Ze lieten zich van hun beste kant zien in strakke jurken en weinig verhullende lingerie van La Belle Afranchie, Maryse Richardson, Tamboo Bamboo en Femme Fabuleuses.
Tijdens de New York Fashion Week herhaalden die feiten zich. Mollige modellen paradeerden trots over de catwalk. Lingeriemerk Chromat wilde daarmee een ode brengen aan alle vrouwen op de runway. De vollere vrouwen liepen tijdens de show zij aan zij met de maatjes 34.
Ook Pirelli pakt het ‘volslanker’ aan. Voor de eerste keer mag een plus-size model haar rondingen tonen in de jaarlijkse kalender van het Italiaanse bandenmerk. Die eer gaat naar het Amerikaanse topmodel Candice Huffine.
PR-stunt?
Hoewel volslanke modellen meer en meer in de wereld van de haute couture binnendringen, is het volgens Jessie Van Osselt niet meer dan een mediastunt. “De plus-size hype is bij ons niet echt zichtbaar”, vertelt de PR-manager van Dominique Models, het grootste modellenbureau van België.
Er zijn slechts enkele merken die focussen op meer gevormde dames. “Onze catalogus is niet aangepast aan de plotse hype. Vooral in Europa, want in Amerika is er duidelijk meer oog voor plus-size. Logisch als je weet dat de gemiddelde Amerikaan kledingmaat 42 heeft”, voegt Van Osselt eraan toe. “Bovendien is het aantal plus-size merken niet gestegen. Een paar merken specialiseren zich erin, maar maken er geen reclame voor. Kijk bijvoorbeeld naar winkelketen H&M.”
Evolutie kledingmaat van een gemiddeld plus-size model sinds 2004, met in het rood de grootste maat en in het blauw de kleinste.
Dat beaamt Tine Schoemaeker, al vier jaar succesvol volslank model. “Hoewel ik merk dat er de laatste jaren steeds meer vraag is naar diversiteit, gebruiken designers plus-size modellen meestal om op te vallen. Het is een mediastunt voor meer publiciteit. Volslanke modellen zijn een soort van pion in hun schaakspel naar de overwinning.”
Van Osselt is ervan overtuigd dat de interesse slechts tijdelijk is. “Er zijn natuurlijk momenten waarop designers gaan stunten, maar op het einde van de dag zijn het de slanke versies die over de catwalk paraderen.” Ze spreekt van een mediastunt, bedoelt om de voorpagina’s te halen. “Designers weten als de beste hoe ze dat mediaspelletje moeten spelen. Sommige ontwerpers laten enkel zwarte of atypische modellen hun kleding showen.”
Slanke modellen zijn een exclusiviteitsconcept, aldys Van Osselt. “De campagnes doen mensen dromen. Van iemand die op je lijkt, ga je niet dromen. Het onbereikbare trekt aan.”
Maten die zogezegd worden toegekend aan volslanke modellen, blijven alsmaar dalen. Tien jaar geleden waren de plus-size modellen gemiddeld maatje 42 tot 48. Nu is dat nog maar maatje 36 tot 44. Het lukt maar niet om ‘normale’ mensen, de mensen die we zelf in de straten zien, op de catwalk te krijgen.
Weg plus-size, leve normaal
Schoemaeker houdt niet van termen zoals volslank. “Woorden als curvy en plus-size zijn alles behalve gepast en stemmen niet overeenstemt met de realiteit. Plus-size begint in mijn ogen pas vanaf maat 46. Laten we voortaan spreken van ‘normaal’. We vertegenwoordigen de gewone vrouw op de straat en de gemiddelde vrouw draagt maat 40.”
“Het is jammer dat wij niet in een magazine kunnen verschijnen zonder dat de nadruk op het volslanke aspect wordt gelegd. De termen plus-size en volslank staan altijd goed groot en vet gedrukt”, vervolgt Schoemaeker. “Dat is niet nodig, want wij zijn tenslotte ook maar gewoon modellen. Dat de wereld uit diverse figuren bestaat, weet zelfs het kleinste kind.”
Illustratie: Meriam Akaouch
Schoemaker merkt toch een kleine positieve evolutie. “Mijn collega’s poseren steeds vaker voor een campagne zonder dat hun kledingmaat wordt benadrukt. Dat is een grote stap voor de mode-industrie.”
“Hoe ironisch het ook klinkt, deze job heeft mij heel veel zelfvertrouwen gegeven. Een perfect lichaam heb ik niet en mijn vriendinnengroepje ben ik zeker niet de slankste. Toch voel ik mij enorm goed als ik voor de lens sta. Wanneer opdrachtgevers mij bekritiseren, relativeer ik die kritiek meteen. De ene vindt je te dik, de andere te dun. Veel wijzer wordt een mens daar niet van, dus kan je maar beter op je eigen zelfbeeld vertrouwen.”
Eindbalans
Grote designers, Karl Lagerfeld op kop, houden voet bij stuk. Meneer Chanel is gekend om uitspraken als: “Adele is een beetje te dik” en “De Pulp Fashion Week is wansmakelijk”.
Decennia lang domineerden graatmagere modellen de runways, maar met hun maatje 34, oftewel size zero, zijn ze niet representatief voor vrouwen over de hele wereld. Maar curvy ladies verstoppen zich niet langer, volslanke modellen zijn op weg naar gelijke kansen.
© 2015 – StampMedia/AP Hogeschool – tekst: Maxime Aerts, illustratie: Meriam Akaouch
