Allereerst: ik heb gisteren geen blogpost geschreven. Het was een drukke zaterdag en ja, ik kan natuurlijk geen bericht schrijven onderweg, want ik heb geen internet. Soms toch lastig, hoor. Wegens omstandigheden schrijf ik dus één bericht in plaats van twee. Ik noem het een weekendpost.
Slechte sms'er
Door het virtueel vasten merk ik dat ik mijn gsm nog maar zelden vastpak. Ik ben een slechte sms’er geworden. Dus aan alle vrienden, mijn excuses als ik niet snel antwoord. Ik doe dat niet expres, dat is wat nonchalance. Ik zal er proberen op te letten. Mijn gsm is niet meer zo interessant zonder dat internet. Waar is de tijd dat we allemaal nog een dump phone hadden? Dan vonden we onze gsm toch ook interessant en tokkelden we er ganse dagen op. Of ik toch.
Toen konden we er alleen mee bellen en sms’en én – als je geluk had – snake op spelen. Daar stopte het. Toch hield ik mij er heel de dag mee bezig. Vooral met sms’en. Ik sms’te mijn vrienden om te sms’en. Er was geen specifiek doel voor het sms-verkeer. Sms’en om te sms’en. Zo van: ‘Hoe is’t?’, ‘Amai, vandaag was een saaie dag op school’ of ‘Hoe is het in the love?’ Hilarisch toch.
Gezever en gezwets
Nu sms ik alleen maar uit praktische overwegingen. Om af te spreken of dingen over schooltaken te vragen. Tijden veranderen, al is dat relatief. Want in de Whatsapp-groepen, die met hopen gecreëerd worden tegenwoordig, wordt er niet alleen uit praktische overwegingen geconverseerd. Integendeel, hoe veel gezever en gezwets daarin verkondigd wordt! Maar ik vind dat zalig. Dat is ook de enige app die ik écht écht écht heel hard mis. Er zijn zoveel briljante ‘virtuele’ conversaties die ik tegenwoordig mis omdat ik zonder mobiel internet door het leven ga.
Een kleine maand geleden hebben we met ongeveer tien personen een ‘Thuis’-groep opgericht. Een Whatsapp-groep om te palaveren over het televisieprogramma ‘Thuis’. Dageijks ‘Thuis’ kijken is mijn guilty pleasure en gelukkig heb ik ook vrienden die dat doen. Na een aflevering geven we dan driftig af op enkele personages zoals Peggy of Rosa (want die zijn echt super irritant!) en proberen we te voorspellen wat nog allemaal gaat gebeuren. Het klinkt allemaal heel geeky, maar ik vind dat echt fantastisch!
Asociaal sociaal
Zo zit ik in verschillende Whatsapp-groepen. Ik vind dat ge-wel-dig! Je kan soms zeggen dat smartphone’n asociaal is, maar dat Whatsapp’en is juist heel sociaal. Je bent gewoon heel de tijd verbonden, en ‘praten’ met elkaar kan elk moment. Door zo’n groepen worden er ook gemakkelijk plannen gemaakt om ergens af te spreken. Dus eigenlijk is Whatsappen een beetje asociaal toch sociaal doen. Ik vind het alleszins een top-app en het valt mij een beetje zwaar om de Whatsapp-conversaties te missen…
Nog 35 dagen. Allé hoppa!
© 2014 – StampMedia – Nathalie Schlenker
