Zeventien doelstellingen om de wereld te verbeteren. De nieuwe SDG’s van de Verenigde Naties zijn ambitieus, algemeen en hebben een groot draagvlak. De ‘Sustainable Development Goals’ zijn een sterk plan voor een noodlijdende wereld.
Eind 2015 lopen de Millenniumdoelstellingen af. Omstreeks 2000 besloten de Verenigde Naties om algemene doelstellingen voor een betere en meer gelijke wereld neer te schrijven. Elk van deze doelen werd gemeten aan de hand van parameters. De data zouden dan vergeleken worden met 1990 om te kijken wat er intussen veranderd is.
De resultaten zijn in ieder geval niet eenduidig. Meningen verschillen over zowel het resultaat als de manier waarop de doelen gemeten worden. Wel duidelijk is dat enorme vooruitgang is geboekt op vlakken van voedselzekerheid, armoede en educatie. Nu willen de Verenigde Naties tegen 2030 nog beter doen aan de hand van ‘duurzame ontwikkelingsdoelen’ of SDG’s. Zo zijn er 17 SDG’s, opgedeeld in drie groepen: sociaal, economisch en milieu.
Drieluik
Het sociale luik richt zich op armoede, gezondheid, onderwijs, gelijke rechten en het leven in steden en gemeenschappen (SDG: 1, 3, 4, 5, 11). Armoede, onderwijs en gelijke rechten waren al deel van de millenniumdoelstellingen. Gelijke (gender)rechten en onderwijs werden in 2000 als hetzelfde probleem gezien: hoe meer meisjes er naar school zouden gaan, hoe gelijker de positie tussen man en vrouw zou worden. Intussen gaan bijna evenveel meisjes als jongens naar school, ook in ontwikkelingslanden, maar toch is de positie van de vrouw in vele landen niet gelijk aan die van de man. Hier kan men spreken van een slecht indicator.
Het economische luik omvat voedsel, economische groei, infrastructuur en industrie, ongelijkheid en consumptie- en productieketens (SDG: 2, 8, 9, 10 en 12). De meest onopvallende in dit lijstje is voedsel. Voedselvoorziening, veiligheid en vooral duurzame voeding zijn economische doelstellingen. In de Millenniumdoelstellingen hoorde voedsel nog bij armoede. Voedselzekerheid komt voor een groot deel uit economische mogelijkheden, maar niet volledig. Door de enorme economische vooruitgang van bijvoorbeeld China de jongste jaren, zijn enorm veel mensen uit de mathematische armoede gekropen. Wat niet wil zeggen dat deze mensen nu het geld hebben om hun gezin elke dag te voeden. Armoede en voedsel gelden binnen de SDG’s als twee aparte criteria met hun eigen parameter.
Het laatste luik omvat de SDG’s ter bescherming van het milieu: drinkbaar water en degelijk sanitair, toegang tot betaalbare en duurzame energie (SDG: 6, 7, 13, 14, 15). Maar ook maatregelen tegen de klimaatsverandering, bescherming van zeeën en duurzaam beheer van hun grondstoffen en de bescherming en het herstel van onze ecosystemen horen erbij. Dat moet worden gecombineerd met duurzaam bosbeheer en de bestrijding van verschraling en verzanding.
Met deze opsomming zijn er nog steeds twee doelen niet vermeld. Deze doelen laten zich niet indelen in de categorieën omdat ze overkoepelend en essentieel zijn, ongeacht het luik. SDG nummer 17 stelt dat duurzame ontwikkeling meer middelen moet krijgen en dat de internationale samenwerking versterkt moet worden. Nummer 16 drukt de behoefte aan meer vrede en openheid uit binnen gemeenschappen die beroep kunnen doen op een toegankelijke rechtspraak en overheidsinstellingen met integriteit.
Meer dan een lappendeken
De nieuwe doelstellingen zijn ambitieus, algemeen en rechtlijnig en gedeeltelijk een verderzetting van de MDG’s. Maar er is meer: de MDG’s waren een voorstelling voor hoe het (rijke) Noorden het (arme) Zuiden economisch en sociaal er bovenop zou kunnen helpen. Binnen de SDG’s heerst duidelijk een andere gedachtegang. Elk land moet in eigen boezem kijken omdat, binnen een geglobaliseerde wereld, veel individuele problemen heel snel collectieve problemen blijken. Economische problemen in China hebben gevolgen voor de hele wereld. Oerwoud dat in Brazilië gekapt wordt, heeft een rechtstreekse invloed op de luchtkwaliteit in Europa. De SDG’s erkennen dat de wereld meer is dan een lappendeken van naties. Het is een gemeenschap waarvan de naties tegen wil en dank met elkaar verbonden zijn.
De Verenigde Naties zullen 193 landen betrekken bij de 17 doelstellingen. Meer dan 7,8 miljoen mensen uit verschillende landen kregen inspraak in de SDG’s. Die doelstellingen zijn dus een opsomming van vragen en wensen van de bevolking op sociaal, economisch en ecologisch vlak. “De wereld heeft een hoop problemen, maar samen staan we sterk en kunnen we ze aan.” Van deze stelregel zijn de Verenigde Naties zijn nog steeds overtuigd. Wat zijn we zonder elkaar? Het is een vraag die we op deze manier snel zullen kunnen beantwoorden. Volgens de VN kunnen we beter. Voor de wereld moeten we beter. Het is tijd om keuzes te maken.
© 2015 – StampMedia - Christophe Van Ende
