‘Zolang de dieren gelukkig zijn, ben ik dat ook’

“Ik hoop dat je niet allergisch bent,” zegt Vanja Vandecasteele meteen bij onze binnenkomst. Het is ook meteen duidelijk waarom. De hele woonkamer loopt vol met honden en vooral katten. Hoeveel het er exact zijn, wil Vanja niet zeggen. “Dat is mijn best bewaarde geheim,” lacht ze. Samen met Carla, een van de vrijwilligers bij Pink Paws,  heeft ze net al de dieren hun medicatie gegeven.

Inslapen

Op het eerste zicht lijken Vanja’s dieren allemaal kerngezond, maar niets is minder waar. Vanja: “Enkele jaren geleden ving ik ook nog gezonde dieren op. Nu zijn het alleen maar niet- plaatsbare katten en honden. Alle dieren die hier zitten zijn ofwel erg oud of zijn ziek. De ene heeft kanker, de andere is blind (wijst verschillende dieren in de woonkamer aan),… het zijn eigenlijk allemaal sukkeltjes. Ik ben elke dag bijna zes uur bezig om ze allemaal hun medicatie te geven. Ik wil ze niet laten inslapen zolang ze gelukkig zijn. Hier krijgen ze nog een waardig einde, in een liefdevolle omgeving.’

Het engagement voor dieren begon bij Vanja al op erg vroege leeftijd: “Thuis kreeg ik alles wat ik wilde, dus ook huisdieren. Er was maar één voorwaarde: ik moest ze zelf eten geven. Dus als ik ziek was kregen ze bij wijze van spreken ook geen eten. Die liefde voor dieren is eigenlijk nooit meer weggegaan. Vele jaren later kwam ik Carla tegen, die vrijwilligster was bij een dierenasiel in Heusden. Zij heeft mij overtuigd om vrijwilliger te worden. Nu helpt ze mij hier met de katten.”

Kattenwijf

Niet veel later zou Vanja al haar eerste asielkatten opvangen. Daarna zijn er alleen maar bijgekomen. “Het zotste kattenwijf zit toch wel hier,” lacht Carla. “Het begon met eentje, dan werden het er twee en van het een kwam het ander,” vult Vanja aan.

Tante Vanja, zoals ze in de streek wel eens wordt genoemd, is intussen een plaatselijke bekendheid geworden. Vanja: “Luk Alloo is hier enkele jaren geleden komen filmen. Hij was enorm onder de indruk. Af en toe stuurt hij nog eens een bericht om te checken hoe het met mij en de katten gaat.”

Verbrande kat

“Het is tegenwoordig niet makkelijk om aan geld te geraken om het hier draaiende te houden. Ik moet het dan ook van giften hebben, zelf verdien ik hier niets aan,” zegt Vanja. “Als ik een foto van een verbrande kat op de sociale media plaats, vindt iedereen dat verschrikkelijk en komen de giften vlot binnen. Bij een kat met kanker is dat niet het geval. Mensen zijn erg visueel ingesteld, en aan een kat met kanker zie je niet dat ze ziek is. De kosten lopen hier maandelijks op tot zo’n 4000 euro. En ik ben ook nog eens invalide, dat maakt het erg moeilijk om de boel hier recht te houden. Zowel fysiek als financieel. Gelukkig kan ik rekenen op mensen als Carla om me te helpen.”

Niet zonder elkaar

Vanja krijgt veel katten aangeboden. In die mate zelfs dat haar huis te klein geworden is. Binnenkort verhuist ze dan ook naar een ander pand. “Tot dan kan ik geen nieuwe katten meer opvangen,” zegt ze. “Hoe graag ik andere katten ook wil opvangen, het gaat niet. Pas als er eentje sterft kunnen er nieuwe komen.”

Maar ondanks de financiële en fysieke moeilijkheden, kan Vanja niet zonder haar dieren: “Op moeilijke dagen doen mijn katjes mijn zorgen vergeten. Zij kunnen niet zonder mij, maar ik ook niet zonder hen. Zolang de dieren gelukkig zijn, ben ik dat ook.”