Wie zelf een YouTubekanaal wil lanceren en op zoek gaat naar een manier om video’s te pimpen, kent misschien de tutorials van Ignace Aleya (24). Hij begon op zijn veertiende met zijn kanaal, werkte op zijn achttiende aan de visuele effecten van Amerikaanse films en richtte op zijn eenentwintigste zijn eigen bedrijf op. Nu volgen 150.000 abonnees al zijn video’s. Straf voor zo’n jonge kerel uit het Oost-Vlaamse De Pinte? “Als ik het had geweten, was ik er nog veel vroeger aan begonnen.”
“Werk er elke dag even aan, dan verbeter je sowieso.”
Ignace Aleya: “Als kind speelde ik graag games. Ik keek naar gamers op YouTube en begon zelf ook video’s te maken. De meesten hielden het vrij basic, maar ik wilde hier en daar eens een visueel effectje gebruiken. Mensen begonnen me meer en meer te vragen hoe ik die maakte, dus besloot ik om eens een tutorial te maken en dat bleek te werken. Tutorials waren toen nog niet zo wijdverspreid op YouTube. Ik heb zelf ook hier en daar iets opgepikt online en door zelf veel te experimenteren. In tien jaar tijd heb mezelf alles aangeleerd.”
Hoe heb je carrière gemaakt met video’s en visuele effecten?
“Toen ik achttien was, werd ik gecontacteerd door een Amerikaanse regisseur die me gevonden had via mijn YouTubekanaal. Hij had enkele tutorials gezien en vroeg me of ik een sneeuweffect kon toevoegen aan zijn beelden. Daarna vroeg hij of ik nog iets meer kon. Ik ben dan visual effects beginnen maken voor zijn films, naast mijn studies. Dat heb ik lang gedaan, tot op het punt dat ik bijna in Amerika ging wonen om voltijds voor die regisseur te werken. Maar uiteindelijk heb ik besloten om mijn eigen ding te blijven doen.”
“Wanneer ik voor het eerst een DVD kreeg, een film zag spelen met mijn eigen effecten op en ik mijn naam zag in de credits, voelde ik me zeer gevleid. Toen wist ik het: film is absoluut waar ik mee verder wil. Na een jaar ben ik dan gestopt met mijn studies om me daarop toe te leggen.”
“Velen beginnen nooit met een idee omdat ze niet weten waar ze moeten beginnen. Wij wisten dat ook niet.”
Intussen heb je meer dan 150.000 abonnees. Hoe heb je die gekregen?
“Toen ik 35.000 abonnees had, wilde ik het professioneler aanpakken want ik zag dat er een toekomst in zat. Samen met mijn zakenpartner – waarmee ik nu een videoproductiebedrijf heb – besloot ik om elke dag te gaan uploaden, gewoon als uitdaging. Of we nu op reis waren of eens te diep in het glas gekeken hadden: er moest een video zijn. Zo heb ik heel veel geleerd, zoals consistentie, kwaliteit van de video’s en mijn Engelse uitspraak. Dat is een van de beste tips die ik kan geven. Werk er elke dag even aan, dan verbeter je sowieso.”
“In die periode zijn de abonnees beginnen komen. Dan zijn we overgeschakeld naar drie filmpjes per week. Motion Graphic Mondays, Whatever Wednesdays en Filmmaking Fridays. Zo werd het meer een vast programma en zo konden we ons publiek verder opbouwen.”
Is dit nu een absolute droomjob?
“Voor mij is het dat zeker. Ik kan me niets beters inbeelden. Maar ik kan me ook voorstellen dat het voor velen zeker niet de droomjob is, alleen al door de uren werk die erin kruipen. Ik ga al niet vaak uit, in plaats daarvan zit ik in mijn studio. Het is elke dag heel hard werken, maar ik zie het niet echt als werk. Ik zit met plezier achter mijn bureau en ik vergeet de tijd. Maar ik werk gemiddeld minstens veertien uur per dag.”
“Toen ik afgestudeerd was, heb ik eerst zes maanden voor iemand anders gewerkt om dan voltijds te starten met ons bedrijf Tolerated Cinematics en YouTube. Het eerste halve jaar kregen we zelfs niets uitbetaald zodat we al onze omzet konden investeren in de opstart. Toen was ik eenentwintig, maar als ik had geweten wat een eigen bedrijf hebben allemaal inhield, dan was ik er veel vroeger mee begonnen.”
“Het idee om een bedrijf op te starten was er al lang, maar veel mensen zeiden dat we beter eerst tien jaar voor een baas gingen werken om dan te zien hoe het gaat. Had ik toen gewoon mijn zin gedaan, dan hadden we ons bedrijf al toen ik achttien was. We wisten totaal niet waar we mee bezig waren en we vonden dat ook niet erg. Na een jaar zouden we dan misschien al beter weten wat we deden. Er zijn denk ik veel mensen die nooit met een idee beginnen omdat ze niet weten waar ze moeten beginnen. Wij wisten dat ook niet.”
Hoe kreeg je het bedrijf dan van de grond?
Aleya: “Door letterlijk van deur tot deur te gaan bij bedrijven om te vragen of ze een bedrijfsfilm wilden laten maken door ons. Zo kregen we eerst enkele kleine klanten die ons naar grotere bedrijven leidden. Eigenlijk is het puur mond-tot-mondreclame. Het geld dat we in het begin verdienden, investeerden we dan in beter materiaal en zo konden we ons meer focussen op YouTube.”
“Nu krijgen we ook veel materiaal opgestuurd om te testen en te promoten in YouTubevideo’s. Dat is een leuke extra, maar dat betaalt het brood natuurlijk niet.”
“Toen we ons bedrijf pas hadden opgestart, konden we er helemaal niet leven van videoproductie en YouTube. Nu kunnen we dat nog altijd niet alle twee, maar we komen er wel. In het begin kwam 90 procent van onze omzet van bedrijfsfilms. Nu kunnen we ons wat meer op YouTube concentreren en komt ongeveer de helft van YouTube. In ons eerste jaar draaiden we zo een omzet van 90.000 euro, wat niet slecht is voor een nieuwe startup.”
“We hadden in het begin geen idee of we ooit iets zouden terugzien van onze investering. We namen risico’s, maar we hadden het voordeel dat we nog bij onze ouders woonden en dus niet veel geld nodig hadden om te overleven. En omdat we eraan begonnen zijn vanuit een liefde voor het vak, was ik er altijd zeker van dat we succes zouden hebben. Ik ben er voor de volle honderd procent van overtuigd dat het nooit zal lukken als je met YouTube begint voor het geld. Je moet vooral passie hebben. Als je er zelf genoeg in gelooft, dan werkt het altijd.”
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad - online op 05/04/2018
Dit artikel werd gepubliceerd door Newsmonkey op 05/04/2018
